به این دلیل است که معتقدیم امروز «انتقاد از خود» نیاز واقعی و مبرم مسئولان نظام جمهوری اسلامی است. با این اقدام است که می‌توان مانع فاصله گرفتن از جوهر انقلاب شد و بر مشکلات و نارسائی‌ها غلبه کرد و دشمنان خارجی را نیز ناکام نمود.
به گزارش جماران روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: با اینکه به انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و دستاوردهای آن افتخار می‌کنیم و اعتقاد راسخ داریم که باید در 22 بهمن امسال پرشورتر و منسجم‌تر از گذشته در راه پیمائی سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی شرکت کنیم و در تمام عرصه‌ها با تمام توان باید از این انقلاب و این نظام دفاع کنیم، به این واقعیت نیز شدیداً معتقدیم که مسئولان نظام جمهوری اسلامی به «انتقاد از خود» نیازمند هستند. درست است که دهه فجر، زمان معرفی دستاوردهای انقلاب و نظام است و همه باید به این دستاوردها ببالیم ولی از این فرصت، بهره‌برداری دیگری هم می‌توان کرد که به نظر می‌رسد نیاز حتمی و قطعی امروز جامعه ما به ویژه مسئولان نظام است.
ضرورت «انتقاد از خود» به این دلیل احساس می‌شود که اولاً در کنار پیشرفت‌های علمی، دفاعی، پزشکی و عمرانی، نارسائی نیز وجود دارد و ثانیاً با آنچه جوهر انقلاب اسلامی را تشکیل می‌دهد و عامل اصلی پیروزی این انقلاب بود، با گذشت زمان درحال فاصله گرفتن هستیم.
نارسائی عمدتاً به بخش اقتصادی مربوط می‌شود. معضل بی‌کاری را کسی انکار نمی‌کند و همه برای حل آن تلاش می‌کنند، ولی این تلاش‌ها به دلیل اینکه اقتصاد ما بیمار است به جائی نمی‌رسد. این درست است که بعضی سیاست‌های غلط گذشته موجب بروز بیماری اقتصادی شده، ولی اینکه امروز همدیگر را متهم به ایجاد این بیماری کنند مشکلی حل نمی‌شود. همه باید دست به دست همدیگر بدهند و این بیماری را به صورت ریشه‌ای معالجه کنند. امروز، علاوه بر بی‌کاری، فاصله طبقاتی در جامعه ما بیداد می‌کند. عده‌ای در کاخ‌های چند ده میلیاردی زندگی می‌کنند و عده‌ای کارتن خواب هستند. جمع قلیلی با امکانات اشرافی و مسافرت های گران قیمت خارجی دمخور هستند و عده کثیری برای نان شبشان به این در و آن در می‌زنند. تعداد اندکی به وام‌های میلیاردی به راحتی دسترسی دارند و هر وقت بتوانند به جای گرفتن وام اختلاس می‌کنند و بقیه مردم برای گرفتن چند صد هزار تومان وام در نوبت‌های طولانی قرار دارند و یا با در بسته مواجه می‌شوند. برای عده‌ای که به جائی وابسته هستند بدون معطلی شغل پیدا می‌شود و بقیه مردم برای شاغل کردن فرزندانشان به بن بست می‌رسند. همین فاصله طبقاتی است که وقتی چند عامل بیگانه یا خودی نادان، شعار مخالف سر می‌دهند عده‌ای را به خیابان‌ها می‌کشاند و اغتشاش دیماه 96 به راه می‌افتد. در تحلیل این اغتشاش نباید مسئولان در اشتباه بمانند و ریشه‌های اقتصادی آن را نادیده بگیرند و تصور کنند این پرونده بسته شده است. مطمئن باشید تا بی‌کاری و فاصله طبقاتی هست، این آتش هم زیر خاکستر می‌ماند...
از این مهم تر، فاصله گرفتن از جوهر انقلاب اسلامی است. این انقلاب را وحدت و همبستگی به پیروزی رساند. در دفاع مقدس هم همبستگی مردم کارساز بود. توطئه‌های دشمنان را هم وحدت و همبستگی مردم خنثی کرد. مردم البته همان مردم دوران انقلاب هستند و برای دفاع از اسلام و کشور و نظام همچنان آماده‌اند در برابر دشمنان سینه سپر کنند. این را همواره نشان داده‌اند و در اغتشاشات اخیر هم نشان داده‌اند و روز 22 بهمن امسال هم نشان خواهند داد، ولی مشکل از کسانی است که قدرت را در اختیار دارند و بر سر حفظ و افزایش آن با همدیگر اختلاف و دعوا دارند. ایکاش فقط اختلاف بود و به تنازع و کینه توزی و تلاش برای حذف همدیگر منجر نمی‌شد. تا زمانی که ما کینه توزی‌ها را کنار نگذاریم و صفات رحمان و رحیم بودن خدا را در تعاملات خود به ویژه در دایره حاکمیت جاری نسازیم قطعاً موفق به حفاظت از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی نخواهیم شد. این انقلاب با درون مایه «رحماء بینهم» شکل گرفت و با سرمایه «اشداء علی الکفار» توانست توطئه‌ها را خنثی کند. ما با عملکردمان مدتی است در جهت عکس این توصیه قرآنی حرکت می‌کنیم. ما را چه شده است که دلسوزترین، خدوم‌ترین و مبارزترین نیروهایمان را به مجرد اینکه نظری غیر از نظر ما ابراز می‌کنند، عامل استکبار و مهره صهیونیسم می‌نامیم و خودمان را «معیار اسلام ناب» می‌دانیم؟ چرا عده‌ای از ما به جای آنکه آمریکا را «شیطان بزرگ» بدانیم، هرکس را که نظری غیر از نظر ما دارد به «شیطان بزرگ» خود تبدیل کرده ایم؟ چرا به پیامبر اسلام که هنگام فتح مکه در برابر کسانی که می‌گفتند امروز روز نابود کردن مخالفین اسلام است فرمود «الیوم یوم المرحمه» اقتدا نمی‌کنیم؟ مگر نمی‌دانیم کینه توزی علامت ضعف است و رافت و رحمت علامت اقتدار؟ مگر به قدرت نظام جمهوری اسلامی و پشتوانه مردمی آن اعتقاد نداریم؟ اگر داریم، چرا سعه صدر نشان نمی‌دهیم و به جای پرداختن به امور بزرگ‌تر به مسائل کوچکی همچون اختلاف داخلی و باز نگهداشتن پرونده‌های کهنه و پاشیدن نمک بر زخم‌های کهنه‌تر مشغول هستیم؟ اینهاست که ما را از جوهر انقلاب، دور می‌کند و به دشمنان این انقلاب و این نظام و این ملت جرات و جسارت توطئه می‌دهد.
به این دلیل است که معتقدیم امروز «انتقاد از خود» نیاز واقعی و مبرم مسئولان نظام جمهوری اسلامی است. با این اقدام است که می‌توان مانع فاصله گرفتن از جوهر انقلاب شد و بر مشکلات و نارسائی‌ها غلبه کرد و دشمنان خارجی را نیز ناکام نمود.
