ضمن آنکه باید ماحصل این مراسم‌های نمادین به سمت نهادینه شدن و کمک به ایجاد تعامل و وفاق ملی بیشتر در جامعه سوق پیدا کنند که در این مسیر نقش رسانه‌ها در برجسته کردن و تقویت چنین مراسم‌هایی که می‌تواند تبدیل به وجدان حقیقی جامعه شود، غیرقابل انکار است.
به گزارش جماران، غلام رضا ظریفیان در روزنامه اعتماد نوشت: تجارب تاریخی کشور ما ثابت کرده که جامعه ایرانی طبیعتا در برخی برهه‌های تاریخی اقبال خاصی را نشان می‌دهد. به طور کلی می‌توان گفت هر فرآیند و رخداد ملی که جامعه را با خود همراه کند با نگاه خوبی از سوی مردم همراه خواهد بود. رخدادهایی مانند اعیاد ملی و مذهبی (مانند نوروز یا تولد امام هشتم که این روزها باعث شده تا جامعه در شورو نشاط غرق شود). رخدادهایی که باعث می‌شود تا حتی رقبای سیاسی و جناحی یا شهروندانی از هر طیف و طایفه و دسته و به دور از هر گونه مرزبندی، به شادی و سرور بپردازند و به هم تبریک بگویند و شیرینی و شربت توزیع کنند. مراسم تحلیف و تنفیذ هم یکی از همین رخدادهاست. در این مراسم، مردمی که دریک رقابت ملی به نام انتخابات شرکت کرده‌اند، منتظرند تا ثمره انتخاب خود را در مراسمی با حضور تمامی ارکان نظام و حتی شخصیت‌های جهانی، ببینند و لذت ببرند. فرآیندی که به اعتقاد من، نوعی عقلانیت در آن نهفته است. در این مراسم همه مسوولان نظام و حتی رقبای سرسخت سیاسی بدون آنکه به هم پرخاش و بداخلاقی کنند، درکنار هم گرد می‌آیند تا نمادی از همگرایی و هم‌افزایی را برای مردم به ارمغان آورند. از سویی مردم در این مراسم شاهدند که شخص اول نظام یعنی رهبر معظم انقلاب در مراسم تنفیذ و درحضور مسوولان نظام، برمواردی کلیدی چون اشتغال و بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم تاکید می‌کنند. ضمن آنکه منتخب مردم یعنی رییس‌جمهور نیز موضوعاتی را مطرح می‌کند که در حقیقت بیانگر همان «حقوق» مردم است تا آنها با اطلاع از حقوق حقه خود این موارد را از رییس‌جمهورشان طلب کنند. اینها در حقیقت نمادهایی از عدالت اجتماعی، اخلاق و همگرایی و درنهایت نشان از عقلانیت است. همچنین ایرانیان همیشه دوستدار اخلاق و اخلاق‌مداری هستند. ادبیاتی که در این نوع مجالس مطرح می‌شود ادبیاتی محترمانه است و به انسان احساس خوبی را منتقل می‌کند. احساسی توام با همگرایی و مهربانی و دوستی و ملی‌گرایی و به دور از نیش و کنایه و تندگویی به یکدیگر و بداخلاقی‌های سیاسی. در حقیقت به دلیل همین اخلاق‌مداری ملت و اخلاق‌مدار بودن این مجالس، ایرانیان همواره با اشتیاق و علاقه آنها را دنبال می‌کنند و از مشاهده آن لذت می‌برند. موضوع بعدی که در این گونه مجالس مطرح می‌شود و باعث اقبال مردم به آنها می‌شود، ترویج و تقویت روحیه «امید» در جامعه است. چرا که در این مراسم به آینده‌ای روشن و زیبا مردم را نوید می‌دهند. آن هم در یک بازه زمانی مشخص و نه در ناکجاآباد و دربازه زمانی نامحدود. به عنوان مثال در مراسم تنفیذ مسوولان بلند پایه مملکت بر برچیدن فقر مطلق در جامعه تاکید کردند. موضوع مهمی که پرچمدار آن امیرالمومنین (ع) است و از جایگاه ویژه‌ای در جامعه و تاریخچه مذهبی ما برخوردار است. این تاکید و تعهد مسوولان به برچیدن فقر که نشان ازعزم آنها دارد باز هم از جمله مواردی است که باعث تزریق و ترویج «امید» در جامعه می‌شود و درست به همین دلیل با استقبال از سوی شهروندان مواجه می‌شود. به طور خلاصه عقلانیت، مهربانی، اخلاق و امید، شاخصه‌هایی هستند که باعث محبوبیت این مراسم در بین مردم شده و می‌شود و همگرایی، همبستگی بیشتر و شادی را درجامعه افزایش می‌دهد. به بیانی این مراسم باعث افزایش مشارکت اجتماعی در جامعه شده که حاصل آن افزایش سرمایه‌های اجتماعی است. صدالبته که مسوولان نظام باید این سرمایه اجتماعی یعنی اعتماد مردم به مسوولان را تقویت کنند و آن را به عنوان سرمایه‌ای ملی پاس بدارند و حفظ کنند. ضمن آنکه باید ماحصل این مراسم‌های نمادین به سمت نهادینه شدن و کمک به ایجاد تعامل و وفاق ملی بیشتر در جامعه سوق پیدا کنند که در این مسیر نقش رسانه‌ها در برجسته کردن و تقویت چنین مراسم‌هایی که می‌تواند تبدیل به وجدان حقیقی جامعه شود، غیرقابل انکار است.
