عبدالله نوری در پیامی تصویری از همه هواداران گفتمان اصلاحطلبی و اعتدالگرایی درخواست کرد تا روز بیست و نهم اردیبهشت پای صندوقهای رای حاضر شوند. نوری در این پیام تصویری با بیان اینکه با وجود همه اشکالات، انتقادات، نارساییها و محدودیتهایی که به ذهن میرسد باز هم باید در انتخابات شرکت کرد، گفته است: چه بسا گلهمندیها ابهام، سوالها و نکات جدی و فراوانی در ذهن مردم وجود داشته باشد که آنها را به سمت عدم شرکت در انتخابات سوق دهد.
به گزارش جماران، به نقل از عبداالله نوری نوشت: باید پرسید که امروز چه باید کرد؟ آیا هیچ ایراندوستی به دنبال براندازی نظام و حرکتهای تند و افراطی انقلابی و درخواست حمله نظامی از طرف دنیا برای ایران است؟آیا هیچ ایران دوستی میپسندد که ایران تبدیل به یکی از کشورهای شمال آفریقا تا افغانستان شود که در این چند سال دیدیم با چه وضعیتی مواجه شدند و شاید سالیان متمادی طول بکشد که به وضعیت سابق خودشان برگردند؟ چکیده اظهارات نوری به این شرح است:
فکر نمیکنم هیچ ایراندوستی طرفدار چنین منطقی باشد. پس دوباره سوال میکنم که چه باید کرد؟ من از بعد از انتخابات سال ٨٨ و حوادث تلخ آن زمان به این نتیجه رسیدم که باید حضور فعال داشت. اگر همه در سرنوشت کشورشان حضور فعال داشته باشند، میتوانند تاثیرگذار باشند.
باید بپذیریم که اصلاحطلبانه با سیاست گام به گام و تدریجی که آن هم گاهی یک گام جلو میرویم و ممکن است چند گام هم عقب برویم. ولی دوباره حرکت خودمان را شروع کنیم. باید این مسیر را دنبال کنیم. لااقل من به ذهنم راه دیگری نمیرسد.
برای این حرکت یکی از راهها شرکت در انتخابات است. لذا غالب کسانی که سختیها و حصرها و حبسها و رنجها را تحمل کردهاند و در شرایط گوناگون انقلاب دچار تنگناها و مشکلاتی شدند برای دفاع از ایران از همه درخواست میکنند که در انتخابات شرکت کنید. اینکه در ذهن برخی دوستان ممکن است بیاید که رای دادن مسوولیت شرعی دارد، رای ندادن هم همینگونه است. اگر ما رای ندادیم و اتفاقات ناگواری برای کشور افتاد، نزد وجدان خود و تاریخ ایران زمین باید پاسخگو باشیم.
سرنوشت انتخابات برای اینکه یک فرد معتدل سرکار بیاید، با رای شما رقم میخورد. با رای شما تعیین میشود و ممکن است رای ندادن شما فردی را سر کار بیاورد که خود شما بعدا احساس ناراحتی و نگرانی کنید اما دیگر فایدهای ندارد. گاهی انسانهای فرهیخته و گلهمند در انتخابات شرکت نمیکنند و کسانی که تحت تاثیر القائات و عوامفریبیها قرار میگیرند، در انتخابات شرکت میکنند.
آنچه من احساس میکنم این است که در این دوره از انتخابات تلاش فراوانی از طرف جریان مقابل وجود دارد برای اینکه تک تک افراد را که احساس میکند نزدیک به گرایش او هستند به پای صندوق بیاورد. ممکن است با عدم شرکت باعث کامیابی او شده باشیم. او رای میدهد و ما با رای ندادن باعث پیروزی او میشویم. شاید مسوولیتش یکسان باشد اما اینکه در ذهن برخی هست که چه فرقی میکند که کدام کاندیدا رای بیاورد. واقعا بین دو کاندیدا فرقی نیست؟ میان راستی و دروغ، صداقت و فریب، آب و سراب، میان صلحجویی و دشمنتراشی تفاوت نیست؟ انسانها را صفر و صدی نبینیم. طبیعتا به صورت مقایسهای به کسی رای دهیم که به صداقت و راستی و صلحدوستی نزدیکتر است.
بیاییم همه برای ساختن ایرانی آباد و آزاد گام به گام حرکت کنیم و فشارها و برخوردها و اهانتها و تهمتها و حصرها و حبسها ما را از حرکت مسیرمان باز ندارد که بازماندن ما از حرکت خواست طرف مقابل ما است.
از منظر حاکمیت اخلاق و صداقت به کجا رسیدهایم؟ آیا پاسخ قانعکنندهای برای بیاخلاقیها، تهمتهایی که زده و خلافهایی که گفته میشود، در برابر شهدا داریم؟
شما شاهد هستید هیچ بحثی از درآمد کشور نمیشود و در مورد ایجاد اشتغال و پرداخت یارانه و تامین مسکن و موارد دیگر صحبت میکنند.
یک وقتی میگفتند اگر کاندیدایی پول دهد که به او رای دهند، تخلف است. حال اگر کسی بگوید به من رای دهید تا از ماه آینده ماهانه ١٥٠ هزار تومان به شما بدهم، هیچ اشکالی ندارد؟
اگر از من بپرسند به چه کسی باید رای داد، میگویم به کسی که دروغ نگوید یا کمتر دروغ بگوید و کسی که احساس کند مردم شعور دارند.
کسی که کاندیدای ریاستجمهوری میشود باید برنامه و راهحل ارایه دهد و بگوید من برای رفع فقر این کار را میکنم؛ نه اینکه بگوید من بنا دارم فقر نباشد! همه بنا دارند فقر نباشد.
چه دلیلی دارد که بگوییم موفقیت برجام ارتباطی به دیپلماسی کشور ندارد؟ مگر قبل از این دولت، مجاهدت، ملت و مقاومتِ ملت نبوده است؟ چرا بخواهیم آن را نادیده بگیریم؟
این درست نیست که چون من با این دولت مخالف هستم، بگویم هر کاری این دولت انجام داده بد است.
خدمات وزارت امور خارجه بسیار باارزش است؛ نباید تقدیر شود؟ کسی منکر این نیست که نیروهای مسلح ما کار خودش را انجام میدهد و از آن هم باید تقدیر شود، ولی وقتی وزارت خارجه یک کار ارزشمند انجام میدهد، به جای اینکه از آن تقدیر شود باید از نیروهای مسلح تقدیر شود؟ آنها هم امیران این کشور هستند. چرا دوگانگی ایجاد میکنیم و اینها را مقابل هم میگذاریم؟
نمیشود به خاطر اینکه بگوییم این دولت خوب نیست یا به این دولت رای ندهید کار مثبت آن را زیر سوال ببریم.
برجام یکی از کارهای افتخار آفرین ایران است. که ما باید به آن افتخار کنیم و همانقدر که اسراییل و دشمنانِ افراطی خارجی ایران از آن عصبانی هستند، ما باید از آن خوشحال باشیم و به آن مباهات کنیم.
الان هم خود ملت باید انتخاب کنند که میخواهند همان مسیر تحریمها و تهدیدها ادامه یابد یا مسیر بهبود روابط و تعامل با دنیا و تنش زدایی با جهان؟
چگونه بدون محاسبه درآمد هزینه، اینگونه بیمحابا وعدههایی میدهید که هیچ دولتی قادر به انجام آن نخواهد بود و تنها باعث تشویش خواهد شد؟
