آیت الله امام جمارانی: وصیتنامه امام مظلوم واقع شده/ملتی که نان دارد، اسیر جاهای دیگری نمی شود

حسینیه جماران را در سال 59 در اختیار امام خمینی(ره) قرار داد و همواره یار نزدیک بنیانگذار انقلاب اسلامی ماند. خاطراتی از آن روزها دارد که شاید هیچ‌کس نداشته باشد و وقتی به دیدارش رفتیم از کمرنگ شدن برخی آرمان‌های حضرت امام دلگیر بود چنانکه در پاسخ به سوالی به این موضوع اشاره کرد و گفت که باید به وصیتنامه امام(ره) توجه بیشتر شود.

آیت‌ا... سیدمهدی امام‌جمارانی، روحانی خوش‌مشربی است و در تمام ساعتی که ‌مهمانش بودیم، خنده از لبانش محو نشد جز در بخش‌هایی که از امام برایمان تعریف می‌کرد که آن موقع چینی بر پیشانیش نقش می‌بست که نشان دلتنگی بود.

او سال‌ها پیش به‌همراه برخی همفکرانش مجمع روحانیون را پایه‌گذاری کرد که آن هم‌اکنون آنچنان فعالیتی ندارد و آیت‌ا... امام جمارانی می‌گوید که موانعی هست که اگر برطرف شود، حرف‌های زیادی برای گفتن وجود دارد. از دولت قبل گلایه دارد و می‌گوید در ازای 40 هزار تومان یارانه مبالغ زیادی از مردم اخذ شد و آن دولت را ناموفق توصیف می‌کند اما نظر خوبی نسبت به دولت فعلی دارد و امید در اظهاراتش موج می‌زند.

به گزارش جماران، متن گفت‌وگوی آرمان با امام جمارانی در ادامه می‌آید:

از آغاز سال‌جاری برخی بر طبل دلواپسی کوبیدند و به بهانه‌های مختلف دولت را تحت فشار قرار دادند؛ روزی موضوع عفاف و حجاب را پیش کشیدند و روز دیگر، بر سر یارانه‌ها اعتراض کردند. واقعا منشأ این دلواپسی‌ها کجاست؟

مساله دلواپسان مساله خاصی است و باید اذعان داشت که خیلی موضوعات در این مقطع محل دلواپسی دارد. به عنوان مثال الان اتوبوس به اندازه کافی وجود ندارد؛ مردم می‌خواهند با این اتوبوس‌ها رفت‌وآمد کنند و به زندگی خود برسند اما ما در میان مردم هستیم، می‌بینیم و می‌فهمیم که چه خبر است؛ نمی‌شود که نفهمید و مطمئناً مردم هم می‌فهمند اما چاره‌ای ندارند. ترافیک در حدی است که اگر یک مریضی از پایین تهران لازم باشد به بیمارستان برسد با مشکل مواجه می‌شود.

فقط دلواپسی در این حوزه‌هاست؟

دلواپسی‌ها زیاد است. اگر فردی بخواهد برای خانواده‌اش نان و آبی پیدا کند، باید علاوه بر خودش، زن و بچه‌اش هم کار کنند اما با این حال باز لنگ زندگی هستند. اینها دلواپسی ندارد؟ تاکنون می‌گفتیم که چند درصد مردم زیر خط فقر هستند و چند نفر در کشور چنین وضعیتی دارند. آقایان نشسته‌اند اینجا و دلواپس هستند، می‌گویند آقای ظریف در آنجا (مذاکرات) بد حرف زده است. آقای ظریف رسما ثابت کرد وزیر شایسته‌ای برای وزارت خارجه است و ما کمتر اینچنین وزیرلایقی را دیده‌ایم. او می‌گوید که بیایند و من هم به مجلس می‌آیم؛ آنها بگویند من چه خطایی کردم، چه حرف نامربوطی زدم و چه خواسته نامشروعی داشتم و در مقابل طرف مذاکره چه حرف ضعیفی زدم که الان در مقابل من ایستاده‌اند. آقای ظریف می‌گوید به من بگویید. آقایان فقط دلواپس هستند. دلواپس چه؟ آیا دلواپس مذاکراتی هستند که اکثریت مردم خواستار آن هستند و از آن حمایت می‌کنند؟ شما ایستاده‌اید، می‌گویید مذاکرات بد است و چنین و چنان است.

البته نگرانی آنها فقط از نحوه مذاکرات نیست.

بله؛ نگرانی‌هایشان زیاد است! آقایان به دنبال این بودند که ما نگران هستیم. گاهی می‌گویند نگران اهل بیت پیامبرند. اهل بیت پیامبر که نگرانی ندارند و همه نوکر آنها هستیم. این مواضع و اظهارات درحالی است که به نظر می‌رسد اینها نگران خودشان هستند. الان هم وضعیت به همان شکل است و معلوم نیست این آقایان دلواپس زندگی خود هستند یا دلواپس ثروت خودشان هستند یا زندگی آنها خیلی خوب است و می‌خواهند روند در مسیر خواسته آنها باشد. همیشه این سوال در ذهنم هست که چرا برخی ادبیات به‌کار رفته از سوی این دلواپسان ناخواسته با بدخواهان یکی شده است. آن‌وقت خود را دلسوزتر از دلسوزان معرفی می‌کنند. باید کمی منطق داشت.

این افراد البته در تمام دولت‌ها حضور داشتند که اوج آن در دولت اصلاحات و سال 76 به بعد بود. تنها دردولت احمدی‌نژاد به دلیل دفاعیتشان از آن دولت کمتر تحرک می‌کردند.

با اظهار تاسف باید بگویم زمان آقای احمدی‌نژاد، وزرای ایشان که استیضاح نمی‌شدند. یک وزیر استیضاح شد، وزیر بعدی رای اعتماد گرفت و همه مجلس به او رای دادند اما الان هر روز یک وزیر را به مجلس می‌برند. در زمان آقای احمدی‌نژاد اگر هم وزیری برکنار می‌شد، همه مجلس از وزیر بعدی حمایت می‌کردند. به نظر من دوره این افراد تمام شده است و آقای روحانی و تیم مذاکرات هسته‌ای به نحوی برخورد کردند که با کمال عزت، رشیدانه و به قول مقام معظم رهبری قهرمانانه در مذاکرات نرمش قهرمانانه نشان دادند؛ امیدواریم مذاکره به نتیجه برسد. افرادی که حرف‌های نامربوط می‌زنند خودشان پشیمان می‌شوند.

انتخابات مجلس پیش رو است. چه توصیه‌ای برای هر دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا دارید؟

ببینید؛ یک زمانی برخی آقایان به امام(ره) مراجعه کردند که چه کنیم؟ امام فرمودند هجوم ببرید به مجلس. تکلیف شما حضور در مجلس است و مجلس را از اندیشه‌های صاف و مخلصانه خودتان پر کنید. در داخل مجلس، کاری بکنید که مدرس کرد. این وصیت امام بود البته وصیتنامه امام هم مظلوم واقع شده است. وظیفه هر انسان شایسته که در خود اندیشه صحیح و سالم می‌بیند، این است که به طرف مجلس برود. اگر رد کردند، ما مسئولیت نداریم اما اگر تایید شد حداقلش این است که صالحان و مردم درستکار به مجلس می‌روند که انشاءا... نتایج خوبی هم دارد.

برخی عنوان می‌کنند که حضور آقای ناطق‌نوری در مجلس بعدی موثر است. شما هم موافقید؟

آقای ناطق‌نوری از افراد خیلی خوب و عزیز هستند و الان هم مواضع خیلی خوبی دارند. آقای ناطق شاید موانعی می‌بیند برای اینکه وارد شود و اگر موانع برطرف شود، ایشان از افراد شایسته‌ای هستند که باید از ظرفیتشان استفاده شود.

چرا او تمایلی به حضور در عرصه سیاست ندارد؟ اطلاع دارید؟

اگر موانع نباشد مجمع هم حرف‌های خود را می‌زند اما حرف این است که موانعی وجود دارد که نمی‌توانم حرفی بزنم. من در رابطه با دولت هنوز هیچ حرفی نزده بودم و برای خودم وظیفه می‌دانستم یک موقعی در تایید دولت صحبت کنم. آدم یک کلمه حرف می‌زند و اسباب ناراحتی برخی می‌شود، برای همین است که ما کنار هستیم. اگر موانع برطرف شود، می‌بینید که مجمع زنده است، حرف می‌زند و حرف‌های زیادی هم برای گفتن دارد.

پس با توجه به اینکه تمایل دارید درباره دولت صحبت کنید این سوال را مطرح می‌کنم که چرا عده‌ای در مسیر فعالیت دولت سنگ‌اندازی می‌کنند؟

اهداف آنها مشخص است. این دولت، دولتی است که دم از منویات امام خمینی (ره) می‌زند و بسیاری از خواسته‌های دلسوزان را مدنظر دارد بنابراین هر کس علیه آن حرفی بزند و عمل کند، ظلم فاحش به دولت است. متاسفانه با تمام این شرایطی که دولت دارد و همه بدان اعتماد دارند، عده قلیلی در حاشیه شروع کردند به فعالیت علیه دولت. اینها باید به توصیه مقام معظم رهبری گوش دهند. امروز ایشان از دولت حمایت می‌کند. اگر به حق و حقیقت معتقد هستید که این دولت منویات امام را پیاده می‌کند. اگر این دولت واقعا خواست اکثریت مردم است، پس این همه نق و نوق کردن یعنی چه؛ این همه دلواپسی یعنی چه. چرا مردم به بهداشت و درمان نمی‌رسند و به پزشک مراجعه نمی‌کنند چون نه پول دارند و نه وسیله. این مثال را می‌زنم تا ببینید چه خبر است. برادر همسر بنده در خیابان پاسداران است و نیاز به آمبولانس برای انتقال به بیمارستان پیدا کرد، یکی آمد که نه اکسیژن داشت و نه وسایل لازم و علاوه بر آن بنزین هم نداشت. بالاخره فرد بیمار و یکی از همراهانش را سوار کرد اما نیم ساعت در پمپ بنزین برای پر کردن باک آمبولانس معطل شد و در مسیر وقتی به او گفته شد به نزدیک‌ترین بیمارستان برود جواب داد که من باید فقط بیماران را به بیمارستان... ببرم که متاسفانه بیمار قبل از رسیدن به بیمارستان فوت کرد؛ نمی‌دانیم چه بگوییم. الان رئیس‌جمهور می‌گوید باید درمان را رایگان کرد، برای تحقق این موضوع، کمر همت بسته است، زندگی شخصی خودش را رها کرده چون برای خدمت به مردم اراده دارد. باید از این آقا و دولت ایشان تشکر کنیم یا علیه‌اش حرف بزنیم و مانع‌تراشی کنیم.

هویت افراطیون و مخالفان دولت را چگونه تعریف می‌کنید؟

اینها یک عده قلیلی هستند که آزادانه می‌توانند حرف بزنند و هر چه می‌خواهند هم می‌گویند اما چرا دیگران مثل آنها نیستند. آنها در مجلس و بیرون مجلس و هر جا بخواهند صحبت می‌کنند و دولت را متهم می‌کنند اما این طرف که اکثریت هم هستند بر خلاف آنها فضا برایشان مهیا نیست. الان باید از این آقا (دکتر روحانی) تشکر کنیم یا علیه او رفتار کنیم. کسانی که الان نق می‌زنند، کسی نیستند و این خیلی مساله است. چرا باید آنها بتوانند در مجلس همه‌چیز بگویند و همه کار علیه دولت بکنند. این خیلی برای ما درد است. آن روز که امام آمد آرزوی خودش را گفت و آرمان‌های امام آن روز اعلام شد که باید زمینهای ما آباد شود. یک روزی من خودم در جماران بود امام(ره) می‌فرمود هجوم ببرید به کشاورزی و دامداری و بروید سراغ کشاورزی.

استدلال امام چه بود؟

ملتی که نان دارد، اسیر جاهای دیگری نمی‌شود. اگر شما نان و غذا داشته باشید حتی در کوه زندگی کنید، به مبارزه ادامه می‌دهید چون دارید. آیت‌ا... جوادی‌آملی فرموده‌اند ملتی که جیبش خالی است، نمی‌تواند مقاومت کند. ملتی که گرسنه است نمی‌تواند در مقابل بیگانه بایستد. از ملتی که مریضش روی دستش مانده یا ملتی که کار می‌کند و به جایی نمی‌رسد چه انتظاری باید داشت. دولت قبل 40 هزار تومان به هر نفر داد و از آن طرف 400 هزار تومان به نام پول آب و برق تحمیل کرد. با این ملت این کار را کردند حالا این دولت روی کار آمده است و الان می‌خواهد برای ملت و روزگار خوش آنها کاری کند. شما بیایید آب مردم و نون و بهداشت مردم را تامین کنید و نمی‌خواهد برای آنها بهشت درست کنید؛ مردم خودشان می‌روند دنبال بهشت. یک کاری کنید که زندگی روزمره مردم درست شود. اسلام فریاد می‌زند آن کسی که زندگی درست دارد، دین درست هم دارد.