نیروی انسانی هر کشوری ثروت واقعی آن کشور به شمار می‌رود، تا قبل از سال ۱۹۷۰ درآمد سرانه هر کشور به عنوان مبنای سنجش میزان توسعه یافتگی آن کشور در نظر گرفته می‌شد اگر چه رشد درآمد سرانه برای نیل به برخی از اهداف لازم است، اما نمی‌تواند بسیاری از جنبه های زندگی افراد یک جامعه را در بر بگیرد.
کارشناسان معتقدند که توسعه یافتگی انسانی مهم‌ترین شاخص رشد کشورها به شمار می رود و آموزش و پژوهش محور اصلی برای رسیدن به آن است، آنان معتقد هستند که با انسان توسعه یافته می‌توان به افزایش علم و فناوری، حفظ محیط زیست و یا رشد اقتصادی دست یافت.
از سوی دیگر تحلیلگران اعتقاد دارند که با وجود اهمیت بالای انسان در توسعه و رشد جوامع، در کشور آن چنان که باید از ظرفیت های انسانی و آموزشی بهره وری مطلوب به عمل نیامده است.
تحلیل و بررسی شاخص‌های مرتبط با توسعه انسانی مبتنی بر سرشماری سال ۱۳۹۵ شامل آموزش، درآمد سرانه و امید به زندگی در استان اصفهان نشان می‌دهد که شهرستان‌های شاهین‌شهر و میمه و مبارکه دارای بالاترین سطح درآمد سرانه هستند، خمینی شهر نجف آباد نیز کمترین درآمد سرانه ناخالص را دارد همچنین بالاترین سطح امید به زندگی در بین شهرستان‌ها مربوط به کاشان و آران و بیدگل است و فریدن و فریدون‌شهر کمترین میزان امید به زندگی را دارا هستند، در شاخص سطح آموزش، شهرستان بیشترین میزان را شاهین‌شهر میمه و اصفهان به خود اختصاص داده‌اند.
همچنین نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد شهرستان‌شاهین‌شهر و میمه دارای توسعه انسانی بالا و سایر شهرستان‌های این استان توسعه انسانی متوسط هستند، مقایسه میانگین مقادیر شاخص های آموزش، درآمد سرانه ناخالص و امید به زندگی در این استان حاکیست که شاخص امید به زندگی رتبه اول، شاخص آموزش دوم و شاخص درآمد سرانه در رده سوم جای دارد.
بر همین اساس شورای راهبردی استان اصفهان با حضور استاندار، مدیران و مسوولان سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان اصفهان و جمعی از نماینده‌های دستگاه‌های اجرایی با هدف بررسی طرح های ارزیابی شایستگی عمومی مدیران دستگاه‌های اجرایی، نظام آموزشی مدیران و کارکنان و تدوین سند نیروی انسانی در محل استانداری اصفهان برگزار شد.
آموزش مدیران با هدف حل چالش‌های استان اصفهان
استاندار اصفهان در جلسه شورای راهبری استان گفت: طرح‌های ارزیابی شایستگی عمومی مدیران دستگاه های اجرایی ضروری است و باید با جدیت دنبال شود.
عباس رضایی با اشاره به نظام آموزشی کارکنان دولت که از آن به آموزش مدیران یاد می‌شود با تاکید بر ضرورت بهره وری در آموزش خاطرنشان کرد: این موضوع باید به گونه‌ای باشد که ضمن رعایت مسائل حقوق مردم و انجام کارهای روزانه، بیشترین بهره‌وری آموزشی را از آن به دست آورد، همچنین برای شهرستان‌های دوردست باید آموزش هابه صورت مجازی انجام داد و همچنین محتوای آموزشی باید بر مبنای تحلیل مسئله و حل مشکلات باشد.
وی اضافه کرد: دوره‌های آموزشی برای مدیران ضمن برخورداری از جذابیت‌های لازم باید بتواند انگیزه لازم را در مدیران برای حل مسائل حیطه کاری خود ایجاد کند.
استاندار اصفهان درباره سند نیروی انسانی در استان اصفهان نیز تصریح کرد: این موضوع نیز می‌تواند نتایج مثبتی در پی داشته باشد البته باید به صورت دقیق و با هدف ایجاد اعتماد کامل برای تبادل بین دستگاهی و همچنین برنامه‌ریزی بهتر باشد.
معاون توسعه مدیریت و منابع استانداری اصفهان در این جلسه گفت: در اصفهان فعالیت‌های خوبی در راستای توسعه نیروی انسانی انجام شده است و دستگاه‌ها به این باور رسیده اند که باید برای پیشرفت استان عوامل نیروی انسانی را در اولویت قرار دهند، اما باز هم فعالیت‌ها نیازمند افزایش است.
ایوب درویشی به سفر چندی پیش جمشید انصاری معاون وزیر و رییس سازمان اداری و استخدامی به اصفهان اشاره کرد و افزود : شمار نیروی کار مورد نیاز در استان بررسی شده و جلسات مشترکی با این سازمان برگزار شد تا نیازهای استان از حیث نیروی انسانی به اطلاع تمامی وزارتخانه‌ها برسد.
وی تاکید کرد: دستگاه های اجرایی با دقت بیشتری کمبودها و نیازهای خود را رصد کنند تا تصمیم گیری‌ها با سهولت بیشتری انجام شود.
کانون ارزیابی شایستگی مدیران، راهکاری برای انتخاب بهترین‌ها
رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان اصفهان در این نشست اظهارداشت: اساس حرکت هر جامعه برای رسیدن به توسعه عامل انسانی است، به همین دلیل بررسی ابعاد مختلف پیشرفت‌های انسانی از قبیل شرایط اقتصادی، بهداشتی و آموزشی نیروی انسانی در چارچوب توسعه پایدار یکی از ضروریت های اجتناب ناپذیر برای هر منطقه و کشور به شمار می‌رود.
نعمت الله اکبری با اشاره به اهمیت ارزیابی شایستگی‌های عمومی مدیران اجرایی دستگاه‌های اجرایی، تصریح کرد: کانون ارزیابی شایستگی بر همین اساس شکل گرفته تا فرایند ارزیابی شایستگی‌های اختصاصی مدیران همانند شایستگی‌های عمومی مورد ارزیابی قرار گیرد.
وی افزود: در سال‌های اخیر قرار گرفتن توسعه انسانی در برنامه‌های توسعه کشور، اهمیت ارزیابی شاخص‌های این نوع توسعه را جهت ارائه تصویر کلی برای سیاستگذاری و برنامه‌ریزی‌ها مشخص می‌سازد تا بتوانیم در چشم انداز توسعه به جایگاه بالاتری در منطقه دست یافت.
رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان اصفهان با تاکید بر اهمیت بررسی زمینه‌های مختلف شاخص‌های سنجش توسعه اشاره کرد و ادامه داد: از این طریق می‌توان بستر و زمینه ای برای برنامه ریزی منطقه‌ای برای مسوولان مربوطه فراهم کرد.
تداوم در آموزش، نکته اساسی برای اثربخشی بیشتر
مدیرکل بهزیستی استان اصفهان نیز در این نشست گفت: تداوم در امر آموزش و همچنین بازآموزی بهتر می‌تواند مدیران را در امر یادگیری کمک کند
مرضیه فرشاد اضافه کرد: آموزش ادواری و همچنین دوره ای در راستای تقویت تبلیغات و همچنین ارائه خدمات بیشتر و مخاطبان از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی به اهمیت نظام‌مند شدن دوره‌های آموزشی اشاره و تاکید کرد: آموزش و یادگیری باید جدی گرفته شود و برای آن بطور جدی برنامه ریزی کرد.
گزارش‌های موجود در شاخص‌های توسعه یافتگی و توسعه انسانی در کشور نشان می‌دهد که شاخص توسعه انسانی در ایران به عنوان نماد بارز سطح توسعه یافتگی، از حدود ۵۷ صدم درصد در سال ۱۳۶۹ با رشد ۳۸.۳ درصدی به حدود هشت دهم درصد در سال ۱۳۹۶ رسیده است.
بر اساس تعریف و گزارش سازمان ملل، توسعه انسانی به معنی فرآیند بسط انتخاب‌های انسانی و افزایش سطح رفاه زندگی است و شاخص توسعه انسانی (HDI) امروزه بعنوان بارزترین نماد سطح توسعه یافتگی شناخته می‌شود.
شاخص توسعه انسانی معیاری کلی از وضعیت توسعه انسانی است که دستاورد کشورها را در سه بعد اساسی توسعه یعنی «بهداشت و سلامت»، «آموزش» و «سطح استاندارد زندگی (درآمد)» مورد توجه قرار می‌دهد.
امید به زندگی که نشانگر میزان متوسط سال هایی است که انتظار می‌رود فرد در یک کشور عمر کند، شاخصی برای ارزیابی سطح توسعه جوامع محسوب می‌شود. این شاخص همچنین نشانگر مناسبی برای ارزیابی فراوانی و توزیع امکانات رفاهی، بهداشتی و اجتماعی در کشورهای مختلف است.
برابر اعلام سازمان ملل متحد امید به زندگی ایرانیان در سال ۱۹۹۰، ۶۳.۸ سال بود و این میزان در طول ۲۷ سال گذشته سیر صعودی داشته تا اینکه در سال ۲۰۱۷ به ۷۶.۲ سال رسید.
سازمان ملل متحد متوسط سال های تحصیل در کشور را به عنوان یکی از نمادهای شاخص توسعه انسانی در سال ۱۹۹۰ را ۴.۳ سال اعلام کرد که این رقم در سال ۲۰۱۰ به ۹ سال رسید و رشد آن همواره ادامه داشت تا اینکه در سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ در میزان ۹.۸ سال ثابت مانده است.
درآمد سرانه ایران برحسب قدرت برابری خرید سال ۲۰۱۱ در سال ۱۹۹۰ معادل ۱۱ هزار و ۴۲۰ دلار بود که در ۱۰ سال به رقم ۱۳ هزار و ۱۲۶ دلار رسید و ۱۰ سال بعد با رشد چهار هزار و ۸۲۰ دلار به ۱۷ هزار و ۹۴۶ دلار رسید.
بررسی جدول‌های سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که در بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ درآمدسرانه مردم ایران یک هزار و ۴۰۹ دلار کاهش یافت اما دوباره در سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ صعودی شد و به ۱۹ هزار و ۱۳۰ دلار رسید.
۶۰۲۲ / ۶۰۲۰
