در این مطلب آمده است: شاید بتوان با قاطعیت ادعا کرد تنها عاملی که می تواند نظم و آرامش یک خانواده را دستخوش چالش کند کوچکترین تغییر در اخلاق یا روند تحصیلی یکی از فرزندان آن است. همه اولیا و مربیان در طول سه ماه تابستان تلاش خود را صرف برنامه ریزی 9 ماه فرزندان این آب وخاک می کنند تا بدون کوچکترین دغدغه ای به تحصیل بپردازند. مسیرها و همچنین نوبت
تحصیل با ساعات حضور خانواده در محل کار و منزل هماهنگ می شود و قرارداد سرویس و حتی مسیر حرکت آن تنظیم می شود و از سویی فاصله بین خانه با مدرسه نیز بررسی می شود تا پدر و مادر بویژه اگر هردو شاغل باشند در 9ماه تحصیل از هر نظر آسوده باشند. آنچه مدیران دستگاه های مربوطه به آموزش وپرورش در سطح کشور موظف می سازد تا مخاطرات و اتفاقات را به دقت رصد و پیش بینی کنند که خدشه ای به برنامه های خانوادگی وارد نشود. میزان تعهد همراه با تجربه و تخصصی است که در آنها نهادینه شده باشد و احتمالات را نیز پیش بینی کنند. اما اگر در بین این دستگاه های زنجیره ای خللی ایجاد شود همه زحمات کشیده شده نقش بر آب خواهد شد. شاید زیاد هم بی ربط نباشد اگر بپذیریم بیشتر حوادث ناخواسته ای که در مجموعه آموزش وپرورش کشور و واحدهای وابسته به آن در این سال ها اتفاق افتاده به نحوی ریشه در سازمان توسعه و تجهیز مدارس این نهاد فرهنگی را دارد ویا به گونه ای با آن مربوط است که حاصل معدودی از سهل انگاری ها و بی توجهی ها به سن هایی که با آنها روبرو هستند بوده است که همین امسال نیز موارد
متعددی از آن را در سطح کشور شاهد بودیم. ثبت نام یک دانش آموز در مدرسه نوعی بده و بستان معنوی بین اولیا و تشکیلات وزارت آموزش وپرورش است که اگر به هر دلیل خدشه ای در آن وارد شود غش در معامله به حساب می آید! مدرسه دخترانه ای با 350دانش آموز که به صورت هیأت امنایی در ناحیه 3آموزش وپرورش اصفهان فعال است به بهانه ناامن بودن ساختمان در بحبوحه سال تحصیلی تعطیل و دانش آموزان آن به مکانی دیگر منتقل می شوند درحالی که اولیای آنها این چالش را برای نخستین بار در تاریخ آموزش وپرورش کشور بپذیرند و هزینه های اجتماعی و حتی اقتصادی آن را ازجمله تفاوت رقم 200هزارتومانی برای سرویس ایاب وذهاب بپردازند. اگر وزارت آموزش وپرورش در چند سال گذشته ثابت کرده است که باوجود تغییرات متعدد اما همچنان با مدیریتی ضعیف اداره می شود امروز چشممان به اداره کل نوسازی مدارس این شهر که در چهار دهه گذشته عملکرد قابل قبولی داشته است نیز روشن می شود که چگونه در تابستان دوام این ساختمان را حداقل برای یکسال تحصیلی بررسی نکرده بودند که در نیمه های سال انگ ناامنی به آن می زنند. اگرچه مدیریت این تشکیلات فنی تخصصی آموزش وپرورش در اصفهان در سه دهه اخیر حضور در آن، نهایت جدیت را برای تأمین استحکام و امنیت مکان های آموزشی داشته اما با بازنشسته شدن اجباری عنان این اداره کل در اختیار کسانی قرار می گیرد تا 350خانواده را در اواسط سال تحصیلی با تنش روبرو سازند. آنچه قابل توجه و تأمل است همچنان نان قرض دادن مدیران در زمان ایجاد چالش های این چنینی است درحالیکه مدیرکل آموزش وپرورش که متولی وضعیت روحی و جسمی و آموزشی و پرورشی دانش آموزان استان است نباید به این سادگی بپذیرند که اداره کل توسعه و نوسازی مدارس بتواند یک واحد آموزشی را تعطیل و350 دانش آموز را وسط زمستان در یک کلانشهر و بدون توجه به پیامدهای آن جابه جا کنند زیرا همین ارگان که امروز دست به این اقدام می زند می توانست در طول تابستان با هماهنگی آموزش و پرورش نسبت به تغییر مکان اقدام کند که این به نوعی غش در معامله به حساب می آید و خسارات این بی توجهی و باری به هر جهت بودن ها را باید از دو کیسه بیت المال و اولیای دانش آموز تأمین کرد.
/6026/7141
انتهای پیام تحصیل با ساعات حضور خانواده در محل کار و منزل هماهنگ می شود و قرارداد سرویس و حتی مسیر حرکت آن تنظیم می شود و از سویی فاصله بین خانه با مدرسه نیز بررسی می شود تا پدر و مادر بویژه اگر هردو شاغل باشند در 9ماه تحصیل از هر نظر آسوده باشند. آنچه مدیران دستگاه های مربوطه به آموزش وپرورش در سطح کشور موظف می سازد تا مخاطرات و اتفاقات را به دقت رصد و پیش بینی کنند که خدشه ای به برنامه های خانوادگی وارد نشود. میزان تعهد همراه با تجربه و تخصصی است که در آنها نهادینه شده باشد و احتمالات را نیز پیش بینی کنند. اما اگر در بین این دستگاه های زنجیره ای خللی ایجاد شود همه زحمات کشیده شده نقش بر آب خواهد شد. شاید زیاد هم بی ربط نباشد اگر بپذیریم بیشتر حوادث ناخواسته ای که در مجموعه آموزش وپرورش کشور و واحدهای وابسته به آن در این سال ها اتفاق افتاده به نحوی ریشه در سازمان توسعه و تجهیز مدارس این نهاد فرهنگی را دارد ویا به گونه ای با آن مربوط است که حاصل معدودی از سهل انگاری ها و بی توجهی ها به سن هایی که با آنها روبرو هستند بوده است که همین امسال نیز موارد
متعددی از آن را در سطح کشور شاهد بودیم. ثبت نام یک دانش آموز در مدرسه نوعی بده و بستان معنوی بین اولیا و تشکیلات وزارت آموزش وپرورش است که اگر به هر دلیل خدشه ای در آن وارد شود غش در معامله به حساب می آید! مدرسه دخترانه ای با 350دانش آموز که به صورت هیأت امنایی در ناحیه 3آموزش وپرورش اصفهان فعال است به بهانه ناامن بودن ساختمان در بحبوحه سال تحصیلی تعطیل و دانش آموزان آن به مکانی دیگر منتقل می شوند درحالی که اولیای آنها این چالش را برای نخستین بار در تاریخ آموزش وپرورش کشور بپذیرند و هزینه های اجتماعی و حتی اقتصادی آن را ازجمله تفاوت رقم 200هزارتومانی برای سرویس ایاب وذهاب بپردازند. اگر وزارت آموزش وپرورش در چند سال گذشته ثابت کرده است که باوجود تغییرات متعدد اما همچنان با مدیریتی ضعیف اداره می شود امروز چشممان به اداره کل نوسازی مدارس این شهر که در چهار دهه گذشته عملکرد قابل قبولی داشته است نیز روشن می شود که چگونه در تابستان دوام این ساختمان را حداقل برای یکسال تحصیلی بررسی نکرده بودند که در نیمه های سال انگ ناامنی به آن می زنند. اگرچه مدیریت این تشکیلات فنی تخصصی آموزش وپرورش در اصفهان در سه دهه اخیر حضور در آن، نهایت جدیت را برای تأمین استحکام و امنیت مکان های آموزشی داشته اما با بازنشسته شدن اجباری عنان این اداره کل در اختیار کسانی قرار می گیرد تا 350خانواده را در اواسط سال تحصیلی با تنش روبرو سازند. آنچه قابل توجه و تأمل است همچنان نان قرض دادن مدیران در زمان ایجاد چالش های این چنینی است درحالیکه مدیرکل آموزش وپرورش که متولی وضعیت روحی و جسمی و آموزشی و پرورشی دانش آموزان استان است نباید به این سادگی بپذیرند که اداره کل توسعه و نوسازی مدارس بتواند یک واحد آموزشی را تعطیل و350 دانش آموز را وسط زمستان در یک کلانشهر و بدون توجه به پیامدهای آن جابه جا کنند زیرا همین ارگان که امروز دست به این اقدام می زند می توانست در طول تابستان با هماهنگی آموزش و پرورش نسبت به تغییر مکان اقدام کند که این به نوعی غش در معامله به حساب می آید و خسارات این بی توجهی و باری به هر جهت بودن ها را باید از دو کیسه بیت المال و اولیای دانش آموز تأمین کرد.
/6026/7141
کپی شد
