یکی از کارگردان سینما و تلویزیون معتقد است: تا وقتی که رسانه ملی خود را متکلم وحده دانسته و به مخاطب نگاه بالا به پایین داشته باشد، مشکلات آموزشی مردم حل نمی شود. مسعود کرامتی که فعالیت هایی در حوزه ارتقای سلامت روان جامعه هم دارد، در گفت و گو با خبرنگار جی پلاس به سوالاتی در این زمینه پاسخ داد که در زیر می آید: ** کدام تشکیلات فرهنگی و هنری برای ترویج مفاهیم سلامت روان، در اولویت قرار دارد؟ قطعا آموزش ها باید با رسانه ملی باشد چرا که از نظر جمعیت تحت پوشش، رسانه ملی و مثلا سینما اصلا قابل قیاس نیستند. طبیعی است که رسانه ملی می تواند تمام دقایق و لحظات را برای خود کند. ** بر حسب بضاعت کدامیک از این دو رسانه در این زمینه بهتر عمل کرده اند؟ هر دو ضعیف عمل کرده اند اما به نظر سینما کارنامه قابل قبول تری را نسبت به رسانه ملی داشته چرا که معتقدم بزرگترین اشکالات رسانه ملی این است که از موضع بالا با مخاطب صحبت می کند و خود را متکلم وحده می داند و همه چیز را از منظر خیلی محدود نگاه می کند. با این مدل دیگر احساس نیاز برای رسیدگی به مسائل پیدا نمی کند و کاهش مخاطبان رسانه ملی هم به این دلیل است که ارتباط مناسبی را با مخاطب برقرار نمی کند. ** تفاوت شاخص های ارزیابی پی گیری سیاست های رسانه ای بهداشت و سلامت روان کشورهای توسعه یافته در قیاس با کشور خودمان چقدر است؟ قطعا ما خیلی عقب تراز شاخص های جهانی قرارداریم و در ابعاد مختلف می شود این بحث را پی گیری کرد، فقط وضعیت کودکان در عرصه زندگی شهری چه از نوع معماری و چه از نوع محدودیت های موجود را اگر قیاس بگیریم با کشورهای توسعه یافته، متوجه می شویم که اصلا قابل قیاس نیست چرا که آن ها حتی در جزئیات زندگی کودکانشان یک سری رعایت هایی را دارند. مثلا در پارک هایشان محل های بازی با خاک برای کودکان درست کرده اند ولی درکشور ما اینطور نیست و حتی در اینجا بچه ها تا مقطع دانشگاه نیز با سرویس رفت و آمد می کنند و یا پدر و مادر خودشان را مکلف به حمایت تمام از قد از فرزندشان می دانند! چون نوعی از امنیت کم است، مثلا در یک مورد شما وقتی درب منزل را که باز کنید با حجوم وسایل نقلیه روبرو می شوید که امنیت را از شما سلب می کنند و این شیوه زندگی است که خودش را بر سیستم آموزش و تربیت فرزندان ما تحمیل می کند. این فضای زندگی عینا مطابق برفضای رسانه ای می شود، مثلا وقتی مسائل کودکان در رسانه های کشور توسعه یافته مطرح می شود از جنس نیاز کودک و نوجوان از بازی و سرگرمی هایشان گرفته تا موارد مربوط به بلوغ نوجوانان و ... است اما درکشور خودمان متخصصان اجازه صحبت کردن در مورد عمیق ترین مسایل مربوط به حوزه کودک و نوجوان در رسانه ها را ندارند. ** جایگاه رسانه ملی در همکاری با سازمان های مردم نهاد برای ارتقای حوزه سلامت روان چیست؟ نکته اساسی این است که تیم مدیریتی رسانه قائل به این تعریف باشد! اگر مدیریت خودش را در همه موضوعات متکلم وحده و صاحب نظر بداند اساسا دیگر نیازی نمی بیند که بخواهد با این نوع سازمان ها همکاری کند. متاسفانه رسانه خودش را تعیین کننده اصلی هر موردی در حوزه زندگی افراد می داند؛ پس راه اصلی از آنجایی شروع می شود که ابتدا مدیران ما احساس نیاز کنند و این احساس نیازها از طریق آموزش مدیران است که می تواند زمینه بعدی تعاملات را شکل دهد.
دیدگاه تان را بنویسید