7 می، مصادف بود با سیصد و شصتمین سالگرد تولد مخترع پیانو بارتولومئو کریستوفری.

به گزارش جی پلاس، نخستین سند از وجود پیانو، به سال ۱۷۰۰ برمی‌گردد، در این سال احتمالا، چند سال از کار کریستوفری روی پیانو می‌گذشت، تا اینکه در سال ۱۷۲۰ میلادی در اسناد به صورت واضح و مشخص از پیانوی کریستوفری نام برده شد.

تا پیش از آن زمان ساز کیبوردی غالبی که استفاده می‌شود هارپسیکورد نام داشت. در هارپسیکورد با فشرده شدن کلاویه‌ها و حرکت اجزای یک سیستم مکانیکی متصل به آن‌ها، زائده‌های کوچک مضراب‌مانند سیم‌ها را به ارتعاش درمی‌آورد و صدا ایجاد می‌شد. اما هارپسیکورد مشکلاتی داشت. مثلا نمی‌توانست صدا را با شدت‌های نرمی مختلف بنوازد. برای اصلاح این موضوع در آن زمان مجبور بودند دستکاری‌هایی را انجام دهند.

همان طور که احتمالا می‌دانید، صدای پیانو در اثر برخورد چکش‌هایی با سیم‌های آن تولید می‌شود. این چکش‌ها در اثر فشرده‌ شدن کلیدها (کلاویه‌ها) به حرکت در می‌آیند. سیم‌های پیانو به صفحه‌ای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شده‌اند که نقش تقویت‌کنندهٔ صدای آن‌ها را دارد.

قدیمی‌ترین پیانویی که در حال حاضر به جا مانده در سال ۱۷۲۱ ساخته شده است. این پیانو در موزه هنر متروپیولیتن نگهداری می‌شود.

پیانو نخست، توسط مخترع نام طولانی un cimbalo di cipresso di piano e forte را به خود گرفته بود (کیبوردی از چوب درخت سرو با شدت صدای کم و زیاد)، اما بعد از مدتی نام آن به پیانو فورته و سپس پیانو تغییر پیدا کرد.

البته به مانند روزگار فعلی، در آن سیستمی برای ثبت اختراعات و پیتنت‌ها نبود و دیگران بعدا روی پیانوی کریستوفری آزادانه کار کرده و تکمیل‌اش کردند.

کریستوفری در سال ۱۷۳۱ درگذشت و اختراعش «پیانو»، تازه در قرن هجدهم بود که همه‌گیر شد.

منبع: سایت جوانان موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.