به بهانه‌ی لایروبی، گروهی سودجو در صدد تطمیع اهالی روستا هستند تا همان بلایی که پیش‌تر بر سر نیلوفرهای ولوکلا آمد - مافیای قاچاق خاک - و پیش‌تر در موردش نوشتم، اینبار در چنین بهشتی رخ داده و دوزخی دیگر به مجموع جهنم‌های تازه متولدشده مازندران افزوده شود.
به گزارش جماران؛ محمد درویش، کنشگر محیط زیست، روزنامه‌نگار در صفحه اینستاگرامش نوشت: «آب‌بندان‌ها ضامنِ تاب‌آوری مازندران و گیلان هستند؛ آن الماس‌ها را به بهای شکلات حراج نکنیم!
خبرهای رسیده از روستای مولا واقع در بخش دودانگه در قلمرو شهرستان ساری حکایت از آن دارد که به بهانه‌ی لایروبی، گروهی سودجو در صدد تطمیع اهالی روستا هستند تا همان بلایی که پیش‌تر بر سر نیلوفرهای ولوکلا آمد - مافیای قاچاق خاک - و پیش‌تر در موردش نوشتم، اینبار در چنین بهشتی رخ داده و دوزخی دیگر به مجموع جهنم‌های تازه متولدشده مازندران افزوده شود.
یادمان باشد آب‌بندان‌ها که بروند، پرنده‌ها هم می‌روند، درنتیجه میزان مصرف کود و سموم شیمیایی هم برای اراضی کشاورزی و باغی افزایش خواهد یافت. در عین حال، یکی از بهانه‌های افزایش کارگاه‌های سدسازی در استان‌های شمال همین نابودی آب‌بندان‌ها و نبود آب کافی برای کشاورزی است.
متاسفانه از زمانی که شوراهای روستا شکل گرفته، به جای آنکه شاهد افزایش حساسیت نسبت به مایملک محیط‌زیستی روستا باشیم، شاهد رواج سندروم بتنیسم و سازه‌محوری و تشدید تاراج طبیعت برای چند ریال بیشتر بوده‌ایم.
تشکل‌های مردم‌نهاد شمال کشور به کمک ادارات کل محیط‌زیست و منابع‌طبیعی و آب باید بکوشند تا اجازه چنین تخریب‌هایی داده نشود. حتی اگر طبیعت‌ستیزان دست بالا را هم دارند، شما می‌توانید با استفاده از اهرم‌های قانونی علیه ایشان طرح شکایت کنید.»
