در این مطلب می خوانیم: راسته چاقوسازان بازار تاریخی ارومیه یا در زبان ترکی «پیچاقچی خانا» این روزها با رونقی بسیار کمتر از گذشته در حال فعالیت است.
راسته ای که بیش از 100 سال از عمر آن می گذرد و روزگاری با وجود 20 دهنه مغازه فروش چاقو یکی از پر رونق ترین راسته های بازار تاریخی ارومیه بود امروز با وارادت چاقو از چین متاسفانه دیگر رونق گذشته را ندارد و تنها 5 مغازه چاقوسازی باقی مانده است.
شهرهای ارومیه، خوی و باروق میاندوآب از جمله سه شهر مهم این صنعت در آذربایجان غربی هستند که البته این روزها چندان اوضاع مناسبی را تجربه نمی کنند.
با ثبت حرفه چاقوسازی در فهرست آثار ملی در سال 95 هرچند گامی رو به جلو برداشته شد اما برای ادامه حیات این صنعت باید اقدامات موثرتری را انجام داد
**کاهش رونق
یکی از باسابقه ترین افراد این صنف به خبرنگار همشهری می گوید: 64 سال دارم و بیش از 50 سال است که در این حرفه ومشغول کار هستم. این شغل آبا و اجدادی ما است و بعد از پدرم من مسوولیت مغازه را بر عهده گرفته و تاکنون این شغل را ادامه داده ام.
حسین سارنگی، می افزاید: در ابتدا نزدیک 20 دهنه مغازه چاقوسازی در این راسته وجود داشت اما با گذشت زمان بیشتر افراد باسابقه این صنف که به رحمت خدا رفتند و کسی نبود که کار آنها را ادامه دهد، مغازه هایشان به افراد مختلف اجاره داده شد و اکنون تنها 5 مغازه چاقو فروشی باقی مانده است.
وی می گوید: روزگاری بازار فروش ما خوب بود تا آنجا که پای اجناس چینی به بازار باز شد، اجناس چینی هم ظاهر بهتری دارند و هم قیمت ارزان تر اما کیفیت پایینی نسبت به چاقوی تولیدی ما دارند، اکنون ما خود مجبوریم در کنار تولیدات خود، چاقوهای چینی نیز به فروش برسانیم.
**نبود حمایت از چاقوسازان
پسر اوستا حسین که راه پدر را در پیش گرفته است، درباره بازار چاقو فروشان می گوید: بیشتر فروش ما در فصل بهار و تابستان به روستاییان است و در فصول سرد سال عمده درآمدمان از تک فروشی است، ضمن آنکه رستوران داران و صاحبان مغازه های غذای آماده نیز از مشتریان ما هستند.
رحیم سارنگی در پاسخ به اینکه آیا صادرات نیز دارند، می گوید: در این شرایط که قیمت تمام شده محصولات ما بیشتر از اجناس چینی است نمی توانیم به بازارهای خارجی فکر کنیم اما در داخل استان مشتری هایی از شهرهایی چون خوی داریم.
وی می گوید: صادرات نیاز به حمایت دارد و قطعا 5 مغازه دار باقی مانده به تنهایی نمی توانند به بازار های بین المللی فکر کنند. در این وضعیت ما بیشتر خریدار اجناس تولیدی در ترکیه هستیم. چراکه کیفیت تولیدی خوبی دارند و متری نیز برای آن وجود دارد.
این چاقوساز، درباره انواع چاقوی تولدیشان می گوید: هفت نوع چاقو با مصارف گوناگون برای درختان، حیوانات، راسته ای، سلاخی، میوه خوری، تاشو، پوست کنی، عسل و گچ بری را تولید می کنیم.
سارنگی در پاسخ به اینکه آیا از سوی میراث فرهنگی، بیمه و یا حمایت می شوند بیان می کند: خیر، بیمه ما شخصی است و بنده نیز از سوی پدرم به عنوان کارفرما بیمه شده ام.
**لزوم حمایت دستگاه های ذیربط
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی می گوید: بر اساس یافته های باستانشناسی در تپه حسنلو نقده قدمت چاقوسازی در آذربایجان غربی به پنج هزار سال می رسد.
حسن سپهرفر ادامه می دهد: از ابتدای تاسیس بازار تاریخی ارومیه که قدمت آن به صفویه می رسد، راسته چاقو فروشان یکی از راسته های پررونق این بازار تاریخی بوده است.
به گفته وی، شهرهای خوی و باروق میاندوآب از کانون های تولید چاقو در آذربایجان غربی هستند و این حرفه در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است.
این مقام مسوول درباره ثبت این حرفه در فهرست آثار ملی می گوید: با ثبت ملی به دنبال حفظ دانش و هنر این اثر بودیم.
سپهرفر تنوع، قدرت برش و ظرافت در طراحی را از ویژگی های چاقوی ارومیه می داند و بیان می کند: مهمترین حمایت ما از این صنف، شرکت دادن آنها در نمایشگاه های صنایع دستی است که به آنها نیز پیشنهاد شده است اما خودشان تمایلی به شرکت در نمایشگاه ها نداشته اند.
به گفته وی، بعد از ثبت آثار در فهرست آثار ملی، رونوشتی به استانداری و ادارات ذیربط ارسال می شود و آنها باید بر حسب وظایف ذاتی خود از این مشاغل حمایت کنند که متاسفانه تاکنون این حمایت ها بسیار کم رنگ بوده است. ادارات ذیربط در بحث بیمه، مالیات و اخذ حق پروانه باید صنف چاقو فروشان را حمایت کنند.
معاون میراث فرهنگی آذربایجان غربی در پایانن می افزاید: اتحادیه چاقوفروشان نیز با توجه به اینکه اجناس چینی بازار را پرکرده اند باید بیشتر از این فعال بوده و به دنبال راههای جدید بازاریابی نیز باشند تا قدرت رقابت ایجاد شود.
7156/2093
انتهای پیام راسته ای که بیش از 100 سال از عمر آن می گذرد و روزگاری با وجود 20 دهنه مغازه فروش چاقو یکی از پر رونق ترین راسته های بازار تاریخی ارومیه بود امروز با وارادت چاقو از چین متاسفانه دیگر رونق گذشته را ندارد و تنها 5 مغازه چاقوسازی باقی مانده است.
شهرهای ارومیه، خوی و باروق میاندوآب از جمله سه شهر مهم این صنعت در آذربایجان غربی هستند که البته این روزها چندان اوضاع مناسبی را تجربه نمی کنند.
با ثبت حرفه چاقوسازی در فهرست آثار ملی در سال 95 هرچند گامی رو به جلو برداشته شد اما برای ادامه حیات این صنعت باید اقدامات موثرتری را انجام داد
**کاهش رونق
یکی از باسابقه ترین افراد این صنف به خبرنگار همشهری می گوید: 64 سال دارم و بیش از 50 سال است که در این حرفه ومشغول کار هستم. این شغل آبا و اجدادی ما است و بعد از پدرم من مسوولیت مغازه را بر عهده گرفته و تاکنون این شغل را ادامه داده ام.
حسین سارنگی، می افزاید: در ابتدا نزدیک 20 دهنه مغازه چاقوسازی در این راسته وجود داشت اما با گذشت زمان بیشتر افراد باسابقه این صنف که به رحمت خدا رفتند و کسی نبود که کار آنها را ادامه دهد، مغازه هایشان به افراد مختلف اجاره داده شد و اکنون تنها 5 مغازه چاقو فروشی باقی مانده است.
وی می گوید: روزگاری بازار فروش ما خوب بود تا آنجا که پای اجناس چینی به بازار باز شد، اجناس چینی هم ظاهر بهتری دارند و هم قیمت ارزان تر اما کیفیت پایینی نسبت به چاقوی تولیدی ما دارند، اکنون ما خود مجبوریم در کنار تولیدات خود، چاقوهای چینی نیز به فروش برسانیم.
**نبود حمایت از چاقوسازان
پسر اوستا حسین که راه پدر را در پیش گرفته است، درباره بازار چاقو فروشان می گوید: بیشتر فروش ما در فصل بهار و تابستان به روستاییان است و در فصول سرد سال عمده درآمدمان از تک فروشی است، ضمن آنکه رستوران داران و صاحبان مغازه های غذای آماده نیز از مشتریان ما هستند.
رحیم سارنگی در پاسخ به اینکه آیا صادرات نیز دارند، می گوید: در این شرایط که قیمت تمام شده محصولات ما بیشتر از اجناس چینی است نمی توانیم به بازارهای خارجی فکر کنیم اما در داخل استان مشتری هایی از شهرهایی چون خوی داریم.
وی می گوید: صادرات نیاز به حمایت دارد و قطعا 5 مغازه دار باقی مانده به تنهایی نمی توانند به بازار های بین المللی فکر کنند. در این وضعیت ما بیشتر خریدار اجناس تولیدی در ترکیه هستیم. چراکه کیفیت تولیدی خوبی دارند و متری نیز برای آن وجود دارد.
این چاقوساز، درباره انواع چاقوی تولدیشان می گوید: هفت نوع چاقو با مصارف گوناگون برای درختان، حیوانات، راسته ای، سلاخی، میوه خوری، تاشو، پوست کنی، عسل و گچ بری را تولید می کنیم.
سارنگی در پاسخ به اینکه آیا از سوی میراث فرهنگی، بیمه و یا حمایت می شوند بیان می کند: خیر، بیمه ما شخصی است و بنده نیز از سوی پدرم به عنوان کارفرما بیمه شده ام.
**لزوم حمایت دستگاه های ذیربط
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی می گوید: بر اساس یافته های باستانشناسی در تپه حسنلو نقده قدمت چاقوسازی در آذربایجان غربی به پنج هزار سال می رسد.
حسن سپهرفر ادامه می دهد: از ابتدای تاسیس بازار تاریخی ارومیه که قدمت آن به صفویه می رسد، راسته چاقو فروشان یکی از راسته های پررونق این بازار تاریخی بوده است.
به گفته وی، شهرهای خوی و باروق میاندوآب از کانون های تولید چاقو در آذربایجان غربی هستند و این حرفه در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است.
این مقام مسوول درباره ثبت این حرفه در فهرست آثار ملی می گوید: با ثبت ملی به دنبال حفظ دانش و هنر این اثر بودیم.
سپهرفر تنوع، قدرت برش و ظرافت در طراحی را از ویژگی های چاقوی ارومیه می داند و بیان می کند: مهمترین حمایت ما از این صنف، شرکت دادن آنها در نمایشگاه های صنایع دستی است که به آنها نیز پیشنهاد شده است اما خودشان تمایلی به شرکت در نمایشگاه ها نداشته اند.
به گفته وی، بعد از ثبت آثار در فهرست آثار ملی، رونوشتی به استانداری و ادارات ذیربط ارسال می شود و آنها باید بر حسب وظایف ذاتی خود از این مشاغل حمایت کنند که متاسفانه تاکنون این حمایت ها بسیار کم رنگ بوده است. ادارات ذیربط در بحث بیمه، مالیات و اخذ حق پروانه باید صنف چاقو فروشان را حمایت کنند.
معاون میراث فرهنگی آذربایجان غربی در پایانن می افزاید: اتحادیه چاقوفروشان نیز با توجه به اینکه اجناس چینی بازار را پرکرده اند باید بیشتر از این فعال بوده و به دنبال راههای جدید بازاریابی نیز باشند تا قدرت رقابت ایجاد شود.
7156/2093
کپی شد
