مدرسه کربلا صحنه فتوت است. تاسوعا و عاشورا عرصه ای است که جوانمردانی توانسته اند مردانگی و تملک نفس و خصائل پسندیده انسانی را به منصه ظهور بگذارند. حضرت ابوالفضل(ع) به دریا پا نهاد و خشک لب بیرون شد از دریا؛ فتوت بین، جوانمردی نگر، همت تماشا کن.
زندگی امام حسین(ع) الگوی بسیار بزرگی است که باید برای همه ما نیز هدف باشد و این مخصوص فرقه یا قوم یا نژاد به خصوصی نیست. این اسطوره متعلق به همه جهانیان و از جمله ما زرتشتیان است. همه ما باید تلاش کنیم که این حقیقت را دنبال کنیم و از تعصبات کم کنیم و نگاهمان به کیفیت باشد.
در مورد امام حسین(ع) در هر دو جنبه عاطفی و معرفتی تحریف صورت گرفته و در ارتباط معرفتی ما با امام حسین(ع) اختلال ایجاد کرده است.
بنا نیست دین همه ارزش هایی که در نهاد انسان و جامعه بشری وجود دارد، نابود کرده و انسان ها را اختصاصاَ بر مبنای یک منبع و به یک زبان هدایت کند.
ما همیشه از صلح امام حسن(ع) گفته‌ایم اما هرگز از صلح طلبی امام حسین(ع) نمی گوییم. او جنگ طلب و اهل شمشیر و خون ریختن نبود. برای امام حسین(ع) این زندگی دنیوی تنها فرصت رشد و تعالی شخصیت و روح آدمی است و من هرگز باور ندارم کسی که در دنیا زندگی اش را تباه کند در قیامت کسی دست او را خواهد گرفت.