از "ایمانِ صادق" تا "ایمانِ پنداری"

جی پلاس: حجت الاسلام و المسلمین سید محمد ناصر تقوی در یادداشتی که در کانال تلگرامی اش منتشر کرد، به وداع پدری داعشی که چندی پیش پسرانش را برای عملیاتی انتحاری در بغداد روانه کرده بود، اشاره کرده و به توصیف ایمان صادق و تفاوت آن با ایمان پنداری پرداخته است. متن یادداشت به همراه این فیلم در ادامه آمده است:​​ 

چنانکه پیشتر گفته و نوشته بودم، قرآن کریم در کنار "ایمان صادق" از ایمان پنداری نیز سخن می گوید (الَّذِینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا/ نساء ٦٠). این قطعه فیلم نمونه ای از "ایمان پنداری" را در برابر ما می نشانند. می شود در اعتقاداتت آنچنان راسخ باشی که جمع کثیری از هموطنان بی گناهت را به مسلخ ببری و تکه تکه شدن شان را قربة الی الله! به نمایش بگذاری. می توانی از خدا و پیغمبر و حور العین و ثواب و بهشت حرف بزنی و فرزندانت را که نور چشم می دانی برایشان زفاف خونین بگیری و در خون بی گناهان آنها را شستشو دهی! 

به راستی معیار ایمان و یقین صادق از ایمان و یقین پنداری چیست؟ این قطعه کوتاه دستکم این را نشان می دهد که صرف ایستادگی بر اعتقاداتی که خود آن را حق و درست می پنداریم، نشانه ی ایمان صادق نیست! صرف مقاومت ورزی، از خود گذشتگی و تحمل رنج و سختی در راه عقاید نشانه حقانیت آن و درستی راه و عمل نیست! 

قرآن کریم به کافران و مشرکانی اشاره می کند که با جدیت تمام بر "ایمانِ پنداری" و "عقاید باطل" خود پایداری و استقامت می ورزیدند و دیگران را نیز بر آن دعوت می کردند.(ص- ۶) ( بر  ایمان به خدایان خود پایداری و مقاومت کنید، این آن چیزی است که خدایان از شما می خواهند)

هر صبر و پایداری، هر از خود گذشتگی و جانفشانی در راه عقیده، هر لذت گریزی و ساده زیستی و مجاهده و تلاش در راه عقیده، به تنهایی‌ نشان از حقانیت باور و صحت عمل نیست بلکه در کنار اینها باید از نشانه ها و معیارهای دیگری جستجو کرد که مصداق "عمل صالح " و نشانه " ایمان و یقین صادق" باشد.

و راهی نیست جز رجوع به عقلانیت دینی ، به رسمیت شناختن حقوق طبیعی انسان و سپردن داوری نهایی در مورد صدق و راستی ایمان و حقانیت باورهای دینی به عقل جمعی در ترازوی شناخت ها و مفاهیم بین الاذهانی! 

[ فیلم وداع شادمانه پدری با دو پسر داعشی خود قبل از حمله‌ ای انتحاری است که گفته می‌ شود مربوط به کشتار اخیر و خونین مردم بی‌گناه بغداد است]