سال ۱۳۶۰ سالی سیاه و پرآشوب بود؛ سالی که در آن، مسابقهای میان اعدام و ترور درگرفته بود. هیچ قاعده و منطقی بر آن روزها حاکم نبود. حتی، بیاغراق، سبزیفروشی که فقط عکسی از شهید بهشتی را بر دیوار داشت، ممکن بود هدف گلوله قرار گیرد...
به گزارش جماران؛ محمد علی ابطحی فعال سیاسی نوشت:
تا به حال در زیر تبلیغات مجاهدین خلق و رسانههای حامیشان، از «تعداد زیاد اعدامشدگان» بسیار شنیده بودیم.
اما سال ۱۳۶۰ سالی سیاه و پرآشوب بود؛ سالی که در آن، مسابقهای میان اعدام و ترور درگرفته بود. هیچ قاعده و منطقی بر آن روزها حاکم نبود. حتی، بیاغراق، سبزیفروشی که فقط عکسی از شهید بهشتی را بر دیوار داشت، ممکن بود هدف گلوله قرار گیرد.
من گاهی با رادیوی موج کوتاهِ خدا بیامرز، بیانیههای آتشین سازمان را گوش میدادم. تیتر بیانیهشان اغلب این آیه بود: «فَاضْرِبُوا مِنْهُمْ کُلَّ بَنَانٍ» — یعنی «انگشتانشان را قطع کنید». و آنها، افراد عادی جامعه را به «انگشتان نظام» تعبیر میکردند!
بهخوبی یادم هست که در آن ایام، هر چند روز یکبار از رادیو میشنیدیم: «بار دیگر دست آمریکا از آستین منافقین خارج شد و فلانی به شهادت رسید.»
آقای جواد هاشمینژاد (شخصیت در تصویر)، که پدرش از شهدای ترور بود، فهرستی مستند از ترورشدگان و شهدای ترور با نام و نشان گردآوری کرد.
در آن دوران، بسیاری از نیروهای خوب و مبارز در زندانها، فریب شعارهای مجاهدین را خوردند و پیش از آنکه دریابند چه بر انقلاب گذشته، دست به اقداماتی زدند که خود و دیگران را نابود کرد. حتی فرزندان برخی از بزرگان انقلاب نیز در میانشان بودند.
به گفته آقای هاشمینژاد، در سال ۱۳۹۰ نخستین فهرست رسمی شهدای ترور تهیه شد که شامل ۱۷ هزار و ۱۴۰ نفر بود.
در سال ۱۴۰۰، پس از ۱۸ هزار ساعت تحقیق و مستندسازی، این عدد به ۲۳ هزار شهید ترور، از روز نخست پیروزی انقلاب تا آبان سال گذشته رسید.
گروهکهای دیگر نیز در نقاط مختلف کشور، بیآنکه جنگی در کار باشد، با ترور و خشونت، مردم بیدفاع را قربانی کردند.
بیشترین آمار مربوط به استان آذربایجان غربی است، با حدود ۴۲۰۰ شهید.
۲۵ درصد این شهدا اهل سنتاند.
۶۴۸ نفر زن، و بیش از ۲۰۰۰ نفر کودک و نوجوان بودهاند.
کوچکترین شهید، دوماهه و مسنترین ۹۴ ساله بوده است. حدود ۸۰۰ تن از آنان دانشآموز بودهاند.
کاش نه تروری بود و نه اعدامی! اما در آن سالها، هم ترور بود و هم اعدام…
