با وجود افزایش تیم ها در جام جهانی ۲۰۲۶ بیشتر کشورهای پرجمعیت جهان نتوانستند به این رقابت ها صعود کنند.
ورزشی جماران، فرشته مقدم: جام جهانی گسترده از همیشه خواهد بود. تابستان آینده این تورنمنت در آمریکا، کانادا و مکزیک با حضور ۴۸ تیم برگزار می شود که قبلا ۳۲ تیم شرکت داشتند.
ماه پیش، کیپ ورد که ۵۲۵ هزار نفر جمعیت دارد و دومین کشور کوچک راه یافته به جام جهانی لقب گرفت به همراه اردن و ازبکستان نخستین حضورشان را در این رقابت ها تجربه خواهند کرد.
با وجود افزایش تیم ها و دو برابر شدن تعدادشان نسبت به جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا هفت تیم (در صورت ناکامی نیجریه هشت تیم) از ۱۰ کشور پرجمعیت جهان نتوانستند به این بازی ها صعود کنند.
در این گزارش اتلتیک بررسی می کند چرا اغلب پرجمعیت ترین کشورها نتوانستند در مهمترین تورنمنت ملی فوتبال جهان شرکت کنند.
شبه جزیره هند- هند، پاکستان و بنگلادش
جمعیت هند: ۱،۴۶۳،۸۶۵،۵۲۵
جمعیت پاکستان: ۲۵۵،۲۱۹،۵۵۴
جمعیت بنگلادش: ۱۷۵،۶۸۶،۸۹۹
حضور در جام جهانی: صفر
هند پرجمعیت ترین کشور و سه کشور شبه جزیره هند شامل پاکستان و بنگلادش در میان هشت کشور پرجمعیت جهان هستند که ۲۳ درصد جمعیت دنیا را به خود اختصاص دادند.
هیچکدام از این کشورها به جام جهانی صعود نکردند. در سال ۱۹۵۰ هند به صورت اتوماتیک صعود کرد اما تصمیم گرفت در این رقابت ها شرکت نکند به خاطر اختلاف نظر درباره انتخاب بازیکنان و زمان ناکافی برای آماده سازی تیم.
آن چهارمین دوره جام جهانی بود که تنها سه سال پس از استقلال هند و پاکستان (بنگلادش در سال ۱۹۷۱ استقلال پیدا کرد) و تقسیم شدن دو کشور برگزار شد.
از آن زمان هند حتی به صعود به جام جهانی هم نزدیک نشده است. در انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ این تیم در دور دوم منطقه آسیا حذف شد و در گروهی که قطر و کویت صعود کردند یک بازی از شش بازی اش را برد.
بهترین دوران تیم فوتبال هند به سال ۱۹۶۴ برمی گردد که توانست نایب قهرمان جام ملت های آسیا با حضور چهار تیم شود.
پاکستان هرگز به تورنمنت بزرگی صعود نکرده است، این در حالی است بنگلادش در تنها حضورش در جام ملت های آسیا در سال ۱۹۸۰ هر چهار بازی اش را واگذار کرد.
این سه کشور را از لحاظ جغرافیایی و همچنین به دلایل عملکرد ضعیفشان می توان در یک گروه قرار داد.
این منطقه در کنار افغانستان در شمال و سریلانکا در جنوب تقریبا نیمی از کشورهای کریکت باز جهان را تشکیل می دهند. کریکت به دلیل میراث استعماری خود از بریتانیا ورزش ملی است و بخش عمده ای از هویت ملی را تشکیل می دهد.
رواج کریکت تا حدودی نشان می دهد چرا زیرساخت ها و بودجه برای فوتبال کم است. درست است فوتبال ورزش ملی نیست اما همچنان محبوبیت دارد همانطور که مردم شبه جزیره هند با شور و اشتیاق حمایت خود را از آرژانتین و برزیل در تورنمنت های بزرگ نشان می دهند.
هیچ تیمی از شبه جزیره هند به فینال لیگ نخبگان آسیا یا لیگ قهرمانان آسیا سابق نرسیده است.
رقابت های داخلی در وضعیت خوبی قرار ندارند. زمانی که این گزارش نوشته می شد سوپرلیگ هند متوقف شده بود به خاطر مشکلات فدراسیون فوتبال این کشور برای فروش حقوق تجاری این مسابقات. بر اساس گزارش رویترز در هشتم نوامبر، خیلی از باشگاه ها از جمله قهرمان لیگ، موهون باگان سوپر جاینت فعالیت های تیم نخست را به خاطر این اتفاق متوقف کردند.
پاکستان، در مقابل بزرگترین کشور دنیا است که لیگ فوتبال ندارد. لیگ برتر پاکستان از فصل ۱۹-۲۰۱۸ فعالیتی نداشته است.
چین
جمعیت: ۱،۴۱۶،۰۹۶،۰۹۴
حضور در جام جهانی: یک
برخلاف شبه جزیره هند، مشکلاتی که فوتبال چین با آن دست و پنجه نرم می کند پیچیده است.
تنها حضور آن ها در جام جهانی در سال ۲۰۰۲ بود که به میزبانی کره و ژاپن برگزار شد. در آن دوره سه هر سه بازی خود را واگذار کردند و گلی به ثمر نرساندند.
در اواسط دهه ۲۰۱۰ شی جین پینگ، رییس جمهور چین وعده داد سطح فوتبال این کشور را بهبود خواهد بخشید و چین را به یک قدرت در این رشته تبدیل خواهد کرد.
از شرکتهای بزرگی مانند سونینگ (خردهفروشی) و اورگراند (املاک و مستغلات) خواسته شد تا از سوپر لیگ چین حمایت مالی کنند. در مقابل آن ها میتوانستند برند های خود را در سطح جهانی بیشتر به نمایش بگذارند و به شکل قابل توجهی تایید ریاست جمهوری را به دست آورند.
در ادامه انتقال های گرانقیمتی صورت پذیرفت اما این پروژه ناپایدار از آب درآمد. مقررات مالی سختگیرانه ای وضع شد و امضای قرارداد با بازیکنان غیر چینی با مالیات سنگین همراه شد. فدراسیون فوتبال چین مجموعهای از اقدامات را برای رسیدگی به سرمایه گذاری های غیرمنطقی باشگاهها، هزینههای بالای نقل و انتقالات و دستمزدهای پرداختی به ورزشکاران داخلی و بینالمللی و دیگر مشکلات اعلام کرد.
رییس جمهور چین که در سال ۲۰۱۳ به این جایگاه رسید، اعلام کرد هدفش صعود چین به جام جهانی، میزبانی این رقابت ها و در نهایت قهرمانی در این جام است. او دستور به احداث ۷۰ هزار زمین جدید و ۲۰ هزار مرکز تمرینی در سراسر کشور تا سال ۲۰۲۰ را داد. فوتبال در مداراس به ورزش اجباری از شش سال به بالا تبدیل شد.
فوتبال در چین محبوبیت زیادی دارد. میانگین حضور تماشاگر در هر بازی سوپر لیگ چین ۲۵ هزار نفر و دسته یک ۲۰ هزار نفر است. با این حال تیم ملی همچنان با مشکل روبرو است. چین در رتبه ۹۳ فیفا و ۱۳ آسیا قرار دارد. اهداف رییس جمهور هنوز به ثمر ننشسته است.
در مقابل تیم فوتبال زنان چین همیشه در جام جهانی حضور دارد. از زمان برگزاری این بازی ها از سال ۱۹۹۱ از ۹ دوره در هشت دوره رقابت کردند و در سال ۱۹۹۹ در فینال در ضربات پنالتی مغلوب آمریکا شدند.
اندونزی
جمعیت: ۲۸۵،۷۲۱،۲۳۶
حضور در جام جهانی: یک (هند شرقی هلند)
فوتبال ورزش شماره یک اندونزی است اما تنها حضور این کشور در جام جهانی به سال ۱۹۳۸ بر می گردد که در آن زمان با نام استعماری هند شرقی هلند شناخته می شدند. هفت سال بعد استقلال پیدا کردند.
چهارمین کشور پر جمعیت جهان در پرورش بازیکن سطح بالا مشکل دارد به خاطر نبود زیر ساخت اما آن ها اخیرا با تکیه بر بازیکنان مهاجر که اغلب در هلند زندگی می کنند به دنبال بهبود وضعیت خود هستند.
به گفته مدیر حفاظت از شهروندان اندونزی بیش از ۲.۲ میلیون اندونزیایی رسما در خارج از کشور زندگی می کنند که حدود ۱.۷ میلیون نفر ساکن هلندی هستند که سه قرن بر این کشور حکومت کرد.
در لیست ۲۵ نفره تیم ملی اندونزی برای فیفا دی اکتبر ۱۵ بازیکن متولد هلند، یک بلژیک، یک اسپانیا و یک فنلاند وجود داشت. الیانو رایندرس، برادر تایشانی ملی پوش هلندی و بازیکن منچسترسیتی هم در این لیست بود.
استفاده از بازیکنان دو ملیتی نتایج اندونزی را بهبود بخشیده است. این تیم در جام ملت های آسیا به مرحله حذفی رسید و به دور چهارم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ در منطقه آسیا صعود کرد، قبل از اینکه با اختلاف یک گل برابر عربستان و عراق شکست بخورد. ۹ ماه هدایت تیم را پاتریک کلایورت بر عهده داشت که سپس از این سمت کناره گیری کرد.
اندونزی هنوز به عنوان یک کشور مستقل به جام جهانی راه پیدا نکرده است اما عدم دستیابی به آن اکنون پایین تر از حد انتظار تلقی می شود.
روسیه
جمعیت: ۱۴۳،۹۹۷،۳۹۳
حضور در جام جهانی: یازده (۷ بار به عنوان شوروی و چهار بار به عنوان یک کشور مستقل)
تیم ملی روسیه و تیم های باشگاهی این کشور از فوریه ۲۰۲۲ به خاطر حمله به اوکراین از شرکت در مسابقات فیفا و یوفا محروم شدند.
برخلاف کشورهای دیگر این فهرست، در روسیه فرهنگ و سنت فوتبالی قوی وجود دارد. روسیه به عنوان یک کشور مستقل در سال ۲۰۱۸ میزبان جام جهانی بود و توانست به یک چهارم نهایی صعود کند. یک دهه قبل، این تیم توانست راهی نیمه نهایی یورو (تورنمنتی که شوروی یک بار قهرمان شد) شود، علاوه بر سه فینالی که تجربه کرده بود.
تیم های باشگاهی زسکا مسکو، اسپارتاک و لوکوموتیو به همراه زنیت پیش از محرومیت، در رقابت های اروپایی حضور برجسته ای داشتند.
در ماه آوریل ۲۰۲۵ جیانی اینفانتینو ابراز امیدواری کرد روسیه بتواند به زودی به میادین فوتبال برگردد. با این حال، هرگونه بازگشتی بستگی به وضعیت اوکراین دارد.
در ماه سپتامبر ۲۰۲۳ یوفا اعلام کرد برنامه دارد تیم زیر ۱۷ سال روسیه به مسابقات برگردد اما سپس آن پیشنهاد رد شد.
اتیوپی
جمعیت: ۱۳۵،۴۷۳،۰۵۱
حضور در جام جهانی: صفر
اتیوپی، دومین کشور پرجمعیت آفریقا پس از نیجریه در نخستین سال های این قاره در فوتبال قدرتمند بود.
به عنوان یکی از معدود کشورهای مستقل آفریقایی پس از جنگ جهانی دوم، اتیوپی یکی از تیم های برتر در نخستین دوره های جام ملت های آفریقا بود و توانست در سال ۱۹۶۲ قهرمان شود. سپس در دهه پیش رو دو بار دیگر در میان چهار تیم برتر قرار گرفت.
با این حال پس از آن دیگر نتوانست از مرحله گروهی فراتر برود و در ۲۲ دوره گذشته تنها دو بار موفق به صعود شد.
این وضعیت در رقابت های باشگاهی هم تکرار شد. تیم کتان فکتوری که در سال ۲۰۰۰ منحل شد و سنت جورج هر دو در دهه ۱۹۶۰ به نیمه نهایی جام قهرمانی باشگاه های آفریقا رسیدند. پس از آن هیچ تیم اتیوپیایی در رقابت های باشگاهی این قاره شرکت نکرد.
با وجود محبوبیت فوتبال، نبود زیرساخت، کمبود سرمایه گذاری در فوتبال پایه و تاثیرات خارجی تیم ملی را دچار مشکل کرده است. آن ها در انتخابی جام جهانی در رتبه پنجم گروه شش تیمی قرار گرفتند و از ۱۰ بازی ۹ امتیاز کسب کردند.
فیلیپین
جمعیت: ۱۱۶،۷۸۶،۹۶۲
حضور در جام جهانی: صفر
محبوب ترین رشته های ورزشی در فیلیپین بسکتبال و بوکس هستند که از دوران حکومت آمریکا به ارث رسیدند. در نتیجه فوتبال بودجه ای مشابه دیگر کشورهای آسیایی نداشته و فیلیپین با پرورش بازیکنان سطح بالا با مشکل روبرو بوده است.
پس از این که فیلیپین در اوایل دهه ۲۰۰۰ در میان ۲۰۰ تیم برتر فیفا قرار نگرفت، فدراسیون فوتبال این کشور کمپین جدیدی به راه انداخت تا فوتبالیست های با استعداد مهاجر را جذب کند. به همین خاطر تعداد زیادی بازیکن متولد انگلیس در تیم ملی حضور پیدا کردند. چاد گولد که در تیم های پایه بورنموث و ساوتهمپتون بازی کرده بود و برادران گریتویچ، کریس، فیل و سیمون به همراه دو برادر دیگر که تاثیر به سزایی داشتند به نام های فیل و جیمز یانگهاسبزند به تیم ملی فیلیپین راه یافتند.
در دهه ۲۰۱۰ نتایج بهتر شدند. فیلیپین توانست بهترین رنکینگ فیفا را در تاریخ خود به دست آورد و در رتبه ۱۱۱ قرار بگیرد. همچنین توانست نخستین پیروزی اش را در انتخابی جام جهانی به دست آورد و برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ به مرحله گروهی جام ملت های آسیا صعود کند.
فیلیپین اکنون در رتبه ۱۴۱ رنکینگ فیفا قرار دارد. این تیم در دور دوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ حذف شد و از شش بازی تنها یک امتیاز کسب کرد.
تیم زنان این کشور در سال ۲۰۲۳ نخستین حضورش را در جام جهانی تجربه کرد و توانست نیوزلند میزبان را یک بر صفر شکست دهد.
ویتنام
جمعیت: ۱۰۱،۵۹۸،۵۲۷
حضور در جام جهانی: صفر
ویتنام در بیشتر نیمه دوم قرن بیستم تحت تأثیر درگیریها قرار داشت و به همین خاطر جای تعجب ندارد که پتانسیل موفقیت ورزشی اش محدود شود. تا دهه ۱۹۹۰ ساختار حرفهای برای آن ایجاد نشد.
با وجود منابع محدود در مقایسه با دیگر رقبای قاره، تیم های ویتنامی در لیگ قهرمانان آسیا دو، در نیمه نهایی های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۹ نماینده داشتند. حضور در لیگ نخبگان چالش بزرگ تری را ایجاد کرده است و به ندرت نماینده ای از این کشور فراتر از مرحله گروهی دیده می شود.
فوتبال ویتنام نسبت به رقیبانش در آسیا با محدودیت های مالی روبرو است اما علاقه به این رشته در این کشور فراتر از چیزی است که نشان می دهد. در سال ۲۰۲۲ بر اساس نظرسنجی منتشر شده نیلسن ۷۵ درصد مردم ویتنام فوتبال را دوست داشتند که بیشترین درصد در میان دیگر کشورهای آسیایی به حساب می آمد.
ویتنام که اکنون در رتبه ۱۱۱ فیفا قرار دارد شانس زیادی دارد تا در میان ۱۰۰ تیم برتر جهان قرار بگیرد. این تیم در دور دوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ در منطقه آسیا حذف شد. دو پیروزی از شش بازی گروهی به دست آورد که برای صعود کافی نبود.
تیم زنان ویتنام هم مانند فیلیپین برای نخستین بار به جام جهانی ۲۰۲۳ صعود کرد. با وجود اینکه در هر سه بازی مرحله گروهی شکست خورد این موفقیت، قدرت این کشور برای رقابت در بالاترین سطح را نشان داد.
