ابوالحسن اتابکی، دکتری تاریخ، در گفت و گو با خبرنگار جماران از کشف سنگ‌نوشته‌ای نویافته در کوهستان‌های مرودشت فارس خبر داد که معنای آن واژه «یک پلنگ» را در بر می‌گیرد.
ابوالحسن اتابکی، دکتری تاریخ، از کشف سنگ‌نوشته‌ای نویافته در کوهستان‌های مرودشت فارس خبر داد که معنای آن واژه «یک پلنگ» را در بر می‌گیرد.
این باستان‌شناس به خبرنگار جماران گفت: این سنگ‌نوشته که واژه «پلنگ» بر روی آن نگاشته شده، مربوط به اواخر دوره ساسانی است و قدمتی در حدود ۱۵۰۰ سال دارد.
اتابکی افزود: این تک‌نگارهٔ پهلوی، به گمان، سرآغاز یک کتیبه یا نوشته‌ای کوتاه به خط پهلوی کتابی بوده که دبیر (کاتب) دوره ساسانی از ادامه نگارش آن سر باز زده است. وی گفت: از آنجا که پلنگ نماد «قدرت»، «جسارت» و «تنها زیستن» است، شاید کاتب قصد داشته با واژه «یک پلنگ»، اندرزی در زمینه همین نمادهای حیوان، بر روی سنگ‌های کوهستان به نگارش درآورد.
این پژوهشگر و زبان شناس گفت: واژه پهلوی palang همانند تلفظ امروزی آن در فارسی، از ریشه اوستایی parta گرفته شده که به معنای «جنگیدن» و «نبرد» است. در ادبیات فارسی نیز جسارت و چابکی پلنگ در چکامه‌های بسیاری از شاعران ایرانی تبلور یافته است:
سپر نفکند شیر غران ز جنگ
نیندیشد از تیغِ برّان پلنگ
– سعدی شیرازی
وی گفت: نقش این حیوان از چندین هزار سال پیش بر روی سفالینه‌ها و صخره‌های فلات ایران، به‌صورت انتزاعی و طبیعی ترسیم شده که نشان از سازگاری و هم‌زیستی این حیوان وحشی در گذر زمان و در زیست‌بوم‌های فلات ایران دارد. نقش پلنگ یا شیر، همچنین بر روی سنگ صابونی تمدن جیرفت، بخشی از همین هم‌زیستی این حیوان بومیِ غرب آسیا، در مواجهه با دشت‌ها و کوهستان‌های سرزمین پهناور ایران بوده است.
امروزه نزدیک به ۶۰ درصد از زیست‌بوم‌های پلنگ بومی غرب آسیا در فلات ایران واقع شده و این گربه‌سان زیبا‌رنگ، در خطر انقراض قرار گرفته است.
