عضو جبهه اصلاحات مقصود مسعود پزشکیان از گفت و گو با اپوزوسیون را تشریح کرد.
سید حسن رسولی در گفت و گو با خبرنگار جماران، با اشاره به سخنان اخیر رئیس جمهور مبنی بر اینکه آمادهایم حتی با اپوزیسیون گفت و گو کنیم، گفت: هرچند که طبق روندهای متعارف انعکاس سخنان رئیس جمهور همانند سایر قوا و مسئولان ارشد در دیدارهای عمومی باید از طریق مسئولان اطلاع رسانی دفتر ایشان صورت بگیرد، اما با توجه به تیترپردازی هایی که طی این مدت در فضای مجازی و رسانهها دیدم، به نظرم مناسب است چون در باب این گزاره مهم مطرح شده، توضیح کافی و کاملی داده نشده است، ممکن است اینگونه استنباط شود که منظور او، اپوزیسیون های مقابل نظام جمهوری اسلامی هستند؛ در صورتی که حسب دریافتی که حضورا از صحبت رئیس جمهور داشتم، آقای پزشکیان هدف دیگری را مد نظر داشتند.
وی ادامه داد: در بین اعضای مجمع عمومی جبهه اصلاحات، یکی از دوستان و همفکران کارشناس و با تجربه ما در مدیریت داخلی استانهای کردنشین شمال غرب کشور، بیان کرد که با توجه به اینکه آقای اوجالان و اعضای حزب پ ک ک بعد از 42 سال اعلام کردند که سلاح را زمین میگذارند و برحسب مذاکراتی که با دولت ترکیه داشتند، یکی از مسئولان شاخه ایرانی این جریان، موسوم به «پژاک»، رسما اعلام آمادگی کرده است که میتوانند شبیه این تعامل را نیز با دولت ایران داشته باشند.
این فعال سیاسی با بیان اینکه پزشکیان در پاسخ به این گزاره خردمندانه آن سخنان را بیان کرد، گفت: فکر میکنم لازم است که اصلاحیهای توسط آقای رئیس جمهور صورت بگیرد و یا توضیحات تکمیلی ارائه شود که در برداشت از این پیام، افکار عمومی خصوصا حوزه نخبگانی، دچار خطای تحلیل و برداشت نشوند.
رسولی معتقد است: در روابط بین الملل و حتی در حوزه سیاست داخلی، اپوزیسیون به جریان فکری و تشکیلاتی گفته میشود که در بیرون و درون یک کشور در مقابل نظام سیاسی حاکم، فعالیت کند و ادعای جانشینی رژیم سیاسی کشور مورد مثال را داشته باشد. به عنوان مثال در همین سالهای اخیر، جریان طالبان در افغانستان که پس از سال 2003 از قدرت کنار زده شد و تشکیلات خودش را به قطر منتقل کرد، با انجام فعالیت های سیاسی و دیپلماتیک و تجهیز بنیه همه جانبه خود، در حد و اندازه ای بروز و ظهور پیدا کرد، که بعد از فرار اشرف غنی، در قالب یک فرایند پنهانی توافق شده انتقال قدرت، جایگزین جمهوری اسلامی سابق افغانستان شد. همچنین مورد سوریه را هم میتوان در کنار افغانستان به عنوان دو تجربه عملیاتی شده غرب آسیا و خاورمیانه برشمرد.
وی با بیان اینکه این سوال باید عنوان شود که آیا اپوزیسیون پهلوی محور مستقر در خارج از کشور، از منظر بنیه تشکیلاتی و اعتبار بین المللی و خاستگاه داخلی به معنای همراه بودن مردم ناراضی از وضعیت موجود، این تشکیلات را قبول دارند و به رسمیت میشناسند یا خیر، تصریح کرد: به نظرم تا زمانی که به این سوال پاسخ داده نشود، در حقیقت ورود به این موضوع که میتوان با اپوزیسیونهای خارج از کشور هم گفت و گو کرد یا نه، سالبه به انتفاء موضوع است. به معنای دیگر باید در ابتدا اپوزیسیونی در این قد قواره با مقبولیت داخلی و بین المللی و توان و بنیه اجرایی وجود داشته باشد، تا در آن صورت، بحث تعامل و گفت و گو مطرح گردد. سابقه آن را هم داریم که قبل از انقلاب در عمان این گفت و گو با چریک های سوسیالیستی که در کوهستانهای ظفار میجنگیدند و مورد حمایت ارتش شاهنشاهی هم قرار داشتند، صورت گرفت و این گروه در نتیجه تعامل مثبت به دست آمده، سلاح خودشان را زمین گذاشتند و به دولت پیوستند و بازماندگان این جریان، هنوز هم در دولت عمان مسئولیت دارند.
