سید حسن خمینی در دیدار با وزیر و مدیران ارشد وزارت نیرو گفت: ما محکوم به «عقلانیت» هستیم. برای عقلانیت باید به تمام دستاوردهای روزگار خودتان از حیث علمی مجهز باشید. البته ممکن است راه‌هایی در آینده پیدا شود و ما امروز ندانیم؛ اما این نیز نیازمند آینده‌پژوهی است تا بتوانید پیش‌بینی کنید و مواردی را بگویید.

یادگار امام با تأکید بر اینکه ما محکوم به «عقلانیت» هستیم، گفت: برای عقلانیت باید به تمام دستاوردهای روزگار خودتان از حیث علمی مجهز باشید. البته ممکن است راه‌هایی در آینده پیدا شود و ما امروز ندانیم؛ اما آینده‌پژوهی می‌خواهد که بتوانید پیش‌بینی کنید و مواردی را بگویید.

به گزارش خبرنگار جماران، حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی طی سخنانی در دیدار با وزیر و مدیران ارشد وزارت نیرو با تبریک ایام دهه فجر و اعیاد شعبانیه، گفت: یکی از ویژگی‌های حضرت امام، حسن ظن ایشان به خدا است. از حسن ظن در فارسی به «خوش‌بینی» تعبیر می‌کنیم. یک معنای خوش‌بینی این است که نگاه فرد به هستی «ما رأیت الّا جمیلا» است و فقط خوشی می‌بیند. یک معنای دیگرش این است که از زاویه خوب و خوشی به دنیا نگاه می‌کند.

یادگار امام افزود: از خوش‌بینی، امید و سرزندگی در می‌آید؛ اما نکته‌ای که در آن وجود دارد این است که می‌تواند بسیار خطرناک هم باشد، چرا که می تواند بی‌تحرکی و اعمال صوفی‌گرایانه بی‌حال نیز منتهی شود. این مرز بین عرفان مثبت و عرفان منفی است. عرفان مثبت می‌گوید تو هیچی نیستی، ولی به معنای این نیست که نباید کار و تلاش کنی. اگر هیچی نیستی، دستور را عمل کن. ولی عرفان منفی می‌گوید ما که هیچی نیستیم، یک گوشه می‌نشینیم و کاری نمی‌کنم.

وی تأکید کرد: شما باید تلاش خودتان را بکنید و آن بخشی از داستان به امید بستگی دارد که در حوزه اختیار من و شما نیست. اگر در چیزی که وظیفه شما است بخواهید امید به خرج بدهید؛ این «امید واهی» است. فرق امید واهی، خیال‌پردازی و خیال‌اندیشی با امید در همین نکته است. امید یعنی به خدا خوش‌بین باشید. اگر همه کارهایی که وظیفه ما است را انجام دادیم، بخش بزرگی که در اختیار ما نیست را خوش‌بین باشیم.

سید حسن خمینی افزود: باید حسن ظن به خدا داشته باشید؛ این شرط اول ایمان است. وقتی آدمی این شرط اولیه را داشته باشد، حس خوبی پیدا می کند؛ ولی در کنارش باید تلاش نیز داشته باشید و از تمام دستاوردهای روز بشر استفاده کنید. ما محکوم به «عقلانیت» هستیم. عقلانیت به دو دسته نظری و عملی تقسیم می‌شود. عقلانیت نظری یعنی حرف بی‌دلیل نپذیر؛ عقلانیت عملی یعنی اول، نتیجه کاری که می‌کنید باید از هزینه آن بیشتر باشد و دو اینکه راه کم‌هزینه‌تری موجود نباشد.

وی با تأکید بر اینکه ما باید در رفتارمان «عقلانیت» داشته باشیم، اظهار داشت: برای عقلانیت باید به تمام دستاوردهای روزگار خودتان از حیث علمی مجهز باشید. البته ممکن است راه‌هایی در آینده پیدا شود و ما امروز ندانیم؛ اما این نیز نیازمند آینده‌پژوهی است تا بتوانید پیش‌بینی کنید و مواردی را بگویید.

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
1 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.