سال های دفاع مقدس، منافقان ستون پنجم دشمن شده بودند و امروز عده ای معلوم الحال وطن شان را به تروریست بین الملل فروخته اند، آنها در خانه های تیمی، پهباد سر هم می کنند تا بخشی از خاکی را که در آن متولد شده اند، به نیستی بسپارند غافل از آنکه این خاک همیشه پابرجاست و آنها رفتنی اند. امام در چند موقعیت مختلف تکلیف این وطن فروشان را روشن کرده است.
به گزارش خبرنگار جماران، سحرگاه جمعه بیست و سوم خرداد ماه بود که رژیم اشغالگر قدس، خاک جمهوری اسلامی ایران را مورد هجوم قرار داد و چند تن از فرماندهان ارشد و مردم را به شهادت رساند. در این میان آنچه درد بر جان می نشاند نه حمله دشمن صهیونیستی که از دشمن جز دشمنی انتظاری نیست، درد از آنانی است که نام ایرانی را یدک می کشند اما به جان وطن افتاده و خود را به ثمن بخس دشمن فروخته اند برای رفاه چند روزه دنیا به این خیال خام که جمهوری اسلامی را ضربه ای سخت بزنند اما این خیال را با خود به گور خواهند برد. آنان در خانه های تیمی گرد هم آمده و نقشه پشت نقشه اجرا می کنند و پهباد سر هم؛ پلیس و دیگر نیروهای نظامی از مردم خواسته اند تا این خودفروخته ها را معرفی کنند.
سال ها قبل امام خمینی (س) در مواقع مختلف به این مهم اشاره کرده اند آنجا که در پیام هشت ماده ای که در ۲۴ آذر ماه ۶۱ خطاب به قوه قضاییه و سایر ارگان های اجرایی صادر کردند، در شش بند اول نسبت به رعایت حقوق مردم طبق قانون اسلام تاکید کردند اما در بند هفتم خانه های تیمی را از این موضوع مستثنا کرده و مرقوم داشتند:
"7ـ آنچه ذکر شد و ممنوع اعلام شد، در غیر مواردی است که در رابطه با توطئه ها و گروهک های مخالف اسلام و نظام جمهوری اسلامی است که در خانه های امن و تیمی برای براندازی نظام جمهوری اسلامی و ترور شخصیت های مجاهد و مردم بیگناه کوچه و بازار و برای نقشه های خرابکاری و افساد فی الأرض اجتماع می کنند و محارب خدا و رسول می باشند، که با آنان در هر نقطه که باشند، و همچنین در جمیع ارگان های دولتی و دستگاه های قضایی و دانشگاه ها و دانشکده ها و دیگر مراکز با قاطعیت و شدت عمل، ولی با احتیاط کامل باید عمل شود، لکن تحت ضوابط شرعیه و موافق دستور دادستان ها و دادگاه ها، چرا که تعدی از حدود شرعیه حتی نسبت به آنان نیز جایز نیست، چنانچه مسامحه و سهل انگاری نیز نباید شود. و در عین حال مأمورین باید خارج از حدود مأموریت که آن هم منحصر است به محدودۀ سرکوبی آنان حسب ضوابط مقرره و جهات شرعیه، عملی انجام ندهند." (صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۱۴۱-۱۴۲)
ایشان در سخنرانی ای که در دیدار با مسئولان استانی شهربانی در هفتم بهمن ۶۱ داشتند، به خانه های تیمی اشاره کرده و فرمودند:
" اگر منافقین ـ فرض کن ـ خانۀ تیمی دارند نمی شود گفت که اینها بگذار باشند، حالا چه کارشان دارند، حالا که نیامده اند بیرون، خوب، وقتی که بیایند بیرون، یک عده ای را می کشند، اینها انفجار ایجاد می کنند، اینها را باید جلویش را بگیرند. و من در آنجا هم نوشته بودم."(صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۲۶۷)
ایشان اما بر حساسیت این موضوع تاکید کرده آنجا که در ۱۶ مرداد ۶۱ در جمع استانداران سراسر کشور فرموده اند:
"فرض کنید که شما می خواهید، پاسدارهای عزیز و سایر اشخاصی که متصدی این امور هستند، می خواهند یک خانه ای را که فهمیده اند که خانۀ تیمی است، آنجا را قبضه کنند ـ البته باید هم بکنند لکن قبلاً باید آنطور بررسی بشود که صد درصد این خانه، خانۀ تیمی است که ـ خدای نخواسته ـ یک وقت در یک خانه ای به خیال خانۀ تیمی وارد بشوند به یک عده زن و بچۀ مردم و تا آمده اند بفهمند چی است چند تا از بچه هایشان یا ـ خدای نخواسته ـ تلف شده اند یا زخمی شده اند. شما کار اسلامی می خواهید بکنید، لکن یک وقت سر از یک کار بسیار، جنایت بزرگی سر در می آورد. (صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۴۱۱)
