سونیا گاندی می گوید: سکوت دهلی نو در مورد ویرانی های غزه و تشدید تنش های غیرقابل توجیه علیه ایران، نشان دهنده گسستی نگران کننده با سنت های اخلاقی و دیپلماتیک ما است.
به گزارش جماران، روزنامه لوموند نوشت: هند پس از جنگ اخیر خود با پاکستان، قربانی سیاست چندجانبه گرایی خود شد، در حالی که اسلام آباد که سال ها به حاشیه رانده شده بود، به چین و ایالات متحده نزدیک شد و با قدرت به صحنه بین المللی بازگشت.
این روزنامه -در گزارشی به قلم سوفی لندرین، خبرنگار خود در دهلی نو- توضیح داد که دیدار ژنرال عاصم منیر، فرمانده ارتش پاکستان، از کاخ سفید در 18 ژوئن و تمجید دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از او، شوکی در هند ایجاد کرد.
بالویر آرورا، معاون رئیس سابق دانشگاه جواهر لعل نهرو می گوید: ما شاهد یک چرخش شگفت انگیز در این مسیر هستیم، جایی که ایالات متحده و چین به پاکستان ابراز علاقه می کنند و هند به طور بی سابقه ای منزوی می شود.
با وجود اینکه نارندرا مودی، نخست وزیر هند، فرستادگانی را به 32 کشور فرستاد تا پاکستان را منزوی کرده و اتهام تروریسم را به آن بچسباند و عملیات «سیندور»(حمله به پاکستان) خود را ترویج کند، اسلام آباد اخیراً دو منصب پی در پی در دو نهاد وابسته به سازمان ملل متحد به دست آورده است: ریاست کمیته تحریم های طالبان و معاونت کمیته مبارزه با تروریسم.
نقایص دیپلماسی هند
عملیات سیندور که توسط نارندرا مودی در هفتم مه آغاز شد، با هدف نابودی آنچه او پایگاه های گروه های تروریستی در پاکستان می داند، بود که مظنون به سازماندهی حمله 22 آوریل در بخش هندی کشمیر بودند که 26 گردشگر را قربانی کرد، اما ارتش پاکستان بلافاصله پاسخ داد و دو همسایه به مدت 4 روز درگیر نبردهای هوایی شدند، قبل از اینکه ایالات متحده برای تحمیل آتش بس مداخله کند و از لغزش دو قدرت هسته ای به یک جنگ تمام عیار جلوگیری کند.
این روزنامه اشاره کرد که مودی احتمالاً در تخمین میزان نزدیکی خود به ترامپ اغراق کرده است، کریستوف جافریلو، متخصص در امور شبه قاره هند می گوید: مودی به اشتباه فکر می کرد که ترامپ آدم اوست. اما به نظر او، واشنگتن نیاز دارد تا برای جلوگیری از سقوط پاکستان به دست چین، که حدود 80 درصد از زرادخانه آن را تامین می کند و سرمایه گذاری زیادی در زیرساخت های آن کرده است، جای پایی در پاکستان به دست آورد.
برخلاف تمام انتظارات، عملیات سیندور نقایصی را در دیپلماسی هند آشکار کرد، زیرا دهلی نو با وجود تمام تلاش هایش، نتوانست محکومیت پاکستان را به دست آورد و همچنین نتوانست مانع از دریافت وام جدید 1.4 میلیارد دلاری از صندوق بین المللی پول شود، که هند می گوید برای تامین مالی عملیات تروریستی استفاده خواهد شد.
چندجانبه گرایی بی طرفانه
بالویر آرورا اشاره می کند که عملیات سیندور نشان دهنده شکست «استراتژی چندجانبه گرایی بی طرفانه» است که هند از آن پیروی می کند، که عبارت است از عدم ورود به ائتلاف های انحصاری، بلکه دو برابر کردن مشارکت با مجموعه ای از قدرت های بزرگ، حتی اگر به معنای ارتباط با بلوک های متضاد باشد، و هدف آن به حداکثر رساندن منافع هند و حفظ استقلال و بی طرفی استراتژیک آن است.
سونیا گاندی می گوید: سکوت دهلی نو در مورد ویرانی های غزه و تشدید تنش های غیرقابل توجیه علیه ایران، نشان دهنده گسستی نگران کننده با سنت های اخلاقی و دیپلماتیک ما است.
به نام این چندجانبه گرایی بی طرفانه، هند با سرسختی از محکوم کردن روسیه پس از تهاجم به اوکراین و اسرائیل در حالی که جنگی را علیه غزه به راه انداخته است، خودداری کرد، اما اپوزیسیون هند که از عملیات "سیندور" حمایت کرد، شروع به مطالبه پاسخگویی کرد و سونیا گاندی، شخصیت برجسته حزب کنگره گفت: سکوت دهلی نو در مورد ویرانی های غزه و تشدید تنش های غیرقابل توجیه علیه ایران، نشان دهنده گسستی نگران کننده با سنت های اخلاقی و دیپلماتیک ما است. این فقط یک زیان در آرا نیست، بلکه چشم پوشی از ارزش ها است.
بالویر آرورا می گوید: این استراتژی که می گوید "به ما مربوط نیست" مانع از آن می شود که هند ادعای ایفای نقش در صحنه جهانی را داشته باشد، در حالی که کریستوف جافریلو معتقد است که عملیات سیندور از شکنندگی سیاست خارجی هند پرده برداشت و توضیح داد که "هند ضعیف تر از آن چیزی است که ما فکر می کردیم و منزوی تر است. حمایتی را که انتظار داشت به دست نیاورد، در حالی که پاکستان از حمایت قوی چین برخوردار است."
