اکونومیست معتقد است که میراث ماسک در مدیریت عمومی ممکن است در توانایی او برای تغییر نباشد، بلکه در حجم آسیبی است که به خود تلاش‌های تغییر وارد کرده است.
به گزارش جماران، اکونومیست نوشت: هنوز یک سال از اعلام انتصاب ایلان ماسک به ریاست ابتکار عمل اصلاح کارایی دولت توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در نوامبر 2024 - که "دوج" (DOGE) نامیده شد - نگذشته بود که صداهایی از واشنگتن آن را «شکست مفتضحانه» توصیف کردند.
این ابتکار - که مورد استقبال تاجران و اندیشمندان برجسته اقتصادی مانند شان ماگوایر از شرکت «سکویا» در عرصه سرمایه گذاری خطرپذیر و بیل آکمن از «وال استریت» قرار گرفت - در ابتدا به نظر می رسید سنگ بنای اصلاح نظام بوروکراتیک «پوسیده» است، حتی برنی سندرز، سناتور مترقی، از آن حمایت محتاطانه کرد و به هدر رفتن و فساد در بودجه دفاعی آمریکا اشاره نمود.
اما واقعیت خلاف انتظارات بود، در 28 مه گذشته، ماسک از طریق پستی در پلتفرم «ایکس» کناره گیری خود از این ابتکار را اعلام کرد و به دنبال آن استیو دیویس و کتی (همسر استیون میلر، معاون ارشد کارکنان کاخ سفید) از سمت خود استعفا دادند.
دو روز بعد، ماسک در یک کنفرانس مطبوعاتی در کنار ترامپ ظاهر شد که کبودی زیر چشمش دیده می شد و گفت که این کبودی ناشی از ضربه پسر کوچکش «ایکس» است. ترامپ در آن زمان به مناسبت «بازنشستگی» او یک «کلید طلایی» به او اهدا کرد و تاکید کرد که او همچنان مشاور این ابتکار خواهد بود.
وعده های بزرگ و نتایج ناچیز
ماسک در آغاز این کارزار متعهد شد که تا 2 تریلیون دلار از هزینه های دولت را صرفه جویی کند و عملاً با کاهش کمک های خارجی و اخراج ده ها هزار کارمند شروع کرد. با این حال، این موارد بخش کوچکی از کل هزینه های فدرال را تشکیل می دهند.
بر اساس گزارش اکونومیست ، ابتکار دوج از صرفه جویی حدود 175 میلیارد دلار خبر داد، تخمین هایی که این مجله آن را «مورد تردید»توصیف کرد، در حالی که داده های رسمی وزارت خزانه داری نشان می دهد که به گزارش این روزنامه، هزینه های فدرال همچنان در حال افزایش است.
اکونومیست به نقل از ماسک - در مصاحبه با واشنگتن پست - گفت: «بوروکراسی فدرال بسیار بدتر از آن چیزی است که تصور می کردم»، در حالی که او در صحبت های خود با شبکه «سی بی اس» (CBS) اشاره کرد که نمی خواهد مسئولیت کامل را بر عهده بگیرد، با وجود انتقاد از بودجه جدید ترامپ که گفت «تلاش های او برای کاهش هزینه ها را از طریق افزایش بدهی عمومی تضعیف کرده است.»
اقداماتی مبتنی بر تئوری های توطئه
برخلاف ابتکارات اصلاحی سنتی که توسط تکنسین ها و مدیران مجرب رهبری می شد، ماسک رویکردی مبتنی بر ایده های بحث برانگیز اتخاذ کرد، مانند ادعاهایی مبنی بر اینکه دموکرات ها از دولت به عنوان ابزاری برای انتقال پول به مهاجران غیرقانونی استفاده می کنند و «کارمندان خیالی»وجود دارند که بدون وجود واقعی حقوق دریافت می کنند، تا جایی که گفت برخی از دفاتر دولتی به «اردوگاه های بی خانمان ها» تبدیل شده اند.
اکونومیست - به نقل از گزارش اخیر نیویورک تایمز - گزارش داد که اعتقاد ماسک به این ایده ها همزمان با آنچه که این روزنامه «مصرف بیش از حد» داروهای قوی مانند کتامین، یک داروی بیهوشی تجزیه ای بسیار قوی، توصیف کرد، رخ داده است، اگرچه ماسک این ادعا را رد کرد و در مناسبت های قبلی به استفاده گاه به گاه از آن اعتراف کرد.
به گزارش این مجله، روش دوج باعث بیزاری حسابداران متخصصی شد که می توانستند فساد واقعی را آشکار کنند، زیرا ماسک کمپینی برای اخراج دسته جمعی کارمندان به راه انداخت، اگرچه حقوق و دستمزد کمتر از 5٪ از هزینه های عمومی را تشکیل می دهد. نتیجه: انبوهی از دادخواست ها و بازگشت موسسات دولتی به مسیرهای قانونی پیچیده مربوط به اخراج اداری، جایی که به کسانی که دارای سابقه یا وضعیت جانبازی هستند، حمایت اعطا می شود.
آثار مخرب بر داخل و خارج
با وجود شکست در دستیابی به اهداف اعلام شده، دوج تأثیر بسزایی بر جای گذاشت، به طوری که طبق مدل‌های آماری که توسط بروک نیکولز، اقتصاددان حوزه سلامت در دانشگاه بوستون تهیه شده است، کاهش کمک‌های خارجی ممکن است منجر به مرگ 300 هزار نفر، از جمله 200 هزار کودک، در نتیجه گرسنگی و بیماری‌های عفونی شود.
در سطح داخلی، این برنامه باعث ایجاد وحشت و ناامیدی در داخل دستگاه اداری آمریکا شد، زیرا مهندسان جوان ماسک به «اعمال نظریه ترامپ در قدرت اجرایی مطلق» و استفاده از کنترل بر سیستم‌های دیجیتال برای ارعاب بوروکرات‌ها متهم شدند.
در یک واقعه قابل توجه، دادگاه آمریکا «مؤسسه ایالات متحده برای صلح» را پس از آنکه عناصر دوج به زور آن را بسته بودند، دوباره باز کرد و هنگامی که کارکنان به آن بازگشتند، کارگران نظافت آثاری از مواد مخدر یافتند که احتمالاً کارکنان دوج قبل از ترک ساختمان از شر آنها خلاص شده بودند.
میراثی که اصلاحات آینده را دشوار می‌کند
ماکس استیر، رئیس مؤسسه «مشارکت برای خدمت عمومی» می‌گوید که ایده اصلی مبنی بر اینکه دولت نیاز به نوسازی دارد «بسیار درست» است و اشاره کرد که فقدان پاسخگویی و قوانین نظارتی پیچیده، پروژه‌های عمومی را فلج می‌کند.
او معتقد بود که ماسک در این باور خود که «بسیاری از قوانین را می‌توان و شاید باید شکست» حق داشت، اما در عین حال هشدار داد که هرج و مرج دوج انجام هرگونه اصلاحات واقعی و مؤثر را برای هر دولت آینده دشوار کرده است.
اکونومیست معتقد است که میراث ماسک در مدیریت عمومی ممکن است در توانایی او برای تغییر نباشد، بلکه در حجم آسیبی است که به خود تلاش‌های تغییر وارد کرده است. ناجی‌ای که سرمایه‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان برایش هورا می‌کشیدند، امروز به باری بر دوش دولت تبدیل شده است و بیم آن می‌رود که تجربه ناموفق او مانعی در آینده برای هرگونه اصلاحات معنادار باشد.
