آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل در یادداشتی برای نیویورک تایمز نوشت: من از شنیدن عبارت نسل کشی که وارد گفتمان عمومی می شود وحشت دارم. مردم انسانیت در قبال یکدیگر را از دست می دهند. نمی توان اجازه داد که خشونت یک حقیقت اساسی را پنهان کند: ما همه محصول واقعیت های زیسته و تاریخ جمعی خود هستیم. فیلسوف اسپانیایی خوزه اورتگا و گاست می گوید : من خودم و شرایطم هستم.
آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل در یادداشتی برای نیویورک تایمز درباره تحولات غزه و سرزمین های اشغالی پس از طوفان الاقصی نوشت:
دستور پنجشنبه شب نیروهای نظامی اسرائیل به فلسطینی‌های غزه برای تخلیه خانه‌هایشان ظرف 24 ساعت خطرناک و عمیقاً نگران‌کننده بود. هرگونه درخواست برای تخلیه جمعی در یک اطلاعیه بسیار کوتاه می تواند عواقب انسانی ویرانگری داشته باشد . دستور تخلیه حدود 1.1 میلیون نفر را شامل می شود. این قانون برای سرزمینی اعمال می شود که قبلاً محاصره شده و اکنون تحت بمباران هوایی و بدون سوخت، برق، آب و غذا است. این قانون برای منطقه‌ای اعمال می‌شود که در هفته گذشته آسیب جدی به جاده‌ها و زیرساخت‌های آن وارد شده است. همه اینها تخلیه غزه را در وهله اول تقریباً غیرممکن می‌کند. این قانون برای کارکنان سازمان ملل متحد و بیش از 200000 نفر که در مراکز سازمان ملل از جمله مدارس، مراکز بهداشتی و کلینیک ها پناه گرفته اند، نیز صادر شده است . این دستور تخلیه در مورد صدها هزار کودک صدق می کند: تقریباً نیمی از غزه زیر 18 سال سن دارند.
من به عنوان دبیر کل سازمان ملل از مقامات اسرائیلی می خواهم که در این مورد تجدید نظر کنند. ما به لحظه شکل گیری تشدید تنش نزدیک شده ایم و خود را در یک دوراهی حساس می بینیم .
ضروری است که همه طرفها - و آنهایی که بر آنها نفوذ دارند - هر کاری که ممکن است انجام دهند تا از خشونت جدید یا سرایت درگیری به کرانه باختری و منطقه وسیعتر جلوگیری کنند. ما به راهی فوری برای خروج از این بن‌بست فاجعه‌بار قبل از از دست رفتن جان‌های بیشتر نیاز داریم.
در حال حاضر چندین اولویت کلیدی وجود دارد که باید روی آنها تمرکز کرد تا جهان را از چند قدمی این پرتگاه بیرون بکشیم:
- سازمان ملل متحد و شرکای ما به دسترسی سریع و بدون مانع در سراسر غزه نیاز دارند.
- باید اجازه ورود کمک های بشردوستانه شامل سوخت، غذا و آب داده شود.
- همه گروگان ها در غزه باید آزاد شوند.
- غیرنظامیان نباید به عنوان سپر انسانی استفاده شوند.
- حقوق بین‌المللی بشردوستانه - از جمله کنوانسیون‌های ژنو - باید مورد احترام و حمایت قرار گیرد.
- از غیرنظامیان در هر دو طرف باید محافظت شود.
- بیمارستان ها، مدارس، کلینیک ها و اماکن سازمان ملل هرگز نباید هدف قرار گیرند.
من عزادار همکارانم در غزه هستم که در هفته گذشته جان خود را از دست دادند و هنوز هم پرسنل سازمان ملل بی وقفه برای حمایت از مردم غزه تلاش می کنند. ما به این کار ادامه خواهیم داد. من دائماً با رهبران منطقه در تماس بوده ام. واضح است که تحولات جاری در خاورمیانه جوامع را در سراسر جهان دو قطبی و شکاف‌ها را بیشتر می‌کند، نفرت را نه تنها گسترش بلکه تشدید می کند.
اگر حقیقت اولین قربانی جنگ است، عقل از آن دور نیست. من از شنیدن عبارت نسل کشی که وارد گفتمان عمومی می شود وحشت دارم. مردم انسانیت در قبال یکدیگر را از دست می دهند. نمی توان اجازه داد که خشونت یک حقیقت اساسی را پنهان کند: ما همه محصول واقعیت های زیسته و تاریخ جمعی خود هستیم. فیلسوف اسپانیایی خوزه اورتگا و گاست می گوید : من خودم و شرایطم هستم.
و گاهی اوقات، آن شرایط غیرقابل تحمل است. وقتی خودم را به جای یک یهودی اسرائیلی قرار می دهم، وحشت های اخیر را در چارچوب سالها و سالها تبعیض، اخراج، تبعید و نابودی، که منجر به هولوکاست شد، تجربه می کنم. در طول قرن پانزدهم، کشور خودم پرتغال جامعه یهودی خود را اخراج یا به زور به تغییر دین واداشت و پس از یک دوره تبعیض، آنها مجبور به ترک پرتقال شدند. به عنوان یک یهودی اسرائیلی، می‌دانم که برخی در همسایگی ما حق وجود اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسند و اگر امروز، به عنوان یک یهودی اسرائیلی، جوانانی را می بینم که در یک کنسرت قتل عام می شوند برای من طبیعی است که درد عظیم، ناامنی و بله، خشم کور را احساس کنم.
سپس سعی می کنم شرایط را در سراسر این شکاف در نظر بگیرم: اگر من یک فلسطینی بودم که در غزه زندگی می کرد، چه حسی داشتم ؟
جامعه من نسل ها به حاشیه رفته و فراموش شده است. پدربزرگ و مادربزرگ من ممکن است مجبور شده باشند روستاها و خانه های خود را ترک کنند. اگر من خوش شانس باشم، فرزندانم قبلاً از چندین جنگ که محله های ما را با خاک یکسان کرده و دوستانشان را کشته جان سالم به در برده اند. من به عنوان یک فلسطینی جایی برای رفتن ندارم و هیچ راه حل سیاسی در چشم انداز روبه روی من نیست . من می بینم که روند صلح اساساً توسط جامعه بین المللی با شهرک سازی های روزافزون، اخراج ها و اشغال های بی پایان نادیده گرفته شده است. برای من طبیعی است که احساس درد، ناامنی و دوباره خشم کور کنم.
گوترش در ادامه این یادداشت مدعی شده است: بدیهی است که نارضایتی هایی که مردم فلسطین احساس می کنند، وحشتی را که علیه غیرنظامیان در اسرائیل به راه انداخته شده است، توجیه نمی کند. من یک بار دیگر حملات نفرت انگیز حماس و دیگران را که اسرائیل را به وحشت انداختند، کاملا محکوم می کنم. واضح است که اقدامات هولناک حماس پاسخ با مجازات دسته جمعی مردم فلسطین را توجیه نمی کند.
دبیرکل سازمان در ادامه نوشت: هر راه حلی برای این مصیبت غم انگیز و ده ها ساله مرگ و ویرانی مستلزم به رسمیت شناختن کامل شرایط اسرائیلی ها و فلسطینی ها و در نظر داشتن هر دو واقعیت ها و دیدگاه ها است . ما نمی توانیم قدرت و کشش حافظه جمعی، شرایطی را که هویت و ماهیت ما را شکل می دهد و تعریف می کند، نادیده بگیریم.
اسرائیل باید نیازهای خود برای امنیت را تحقق بخشد و فلسطینی ها باید چشم انداز روشنی را برای ایجاد کشور خود در راستای قطعنامه های سازمان ملل، قوانین بین المللی و توافقات قبلی احساس کنند.
اگر جامعه بین‌الملل واقعاً به این دو هدف اعتقاد دارد، ما باید راهی برای همکاری با یکدیگر برای یافتن راه‌حل‌های واقعی و پایدار پیدا کنیم - راه‌حل‌هایی که مبتنی بر انسانیت مشترک باشد و نیاز به زندگی مشترک مردم را، علی‌رغم تاریخ و شرایط که آنها را از هم جدا می کند، تشخیص دهد.
این چرخه هولناک خشونت و خونریزی روزافزون باید پایان یابد. واضح است که دو طرف در این مناقشه نمی توانند بدون اقدام هماهنگ و حمایت قوی ما، جامعه بین المللی، به راه حلی دست یابند. این تنها راه برای حفظ امنیت و فرصت برای اسرائیل و فلسطین است.
