بادمجان که به عربی بادنجان نامیده می شود گیاهی است یکساله و دارای ساقه نسبتاً ضخیم و پوشیده از کرک. ارتفاع ساقه آن تا 70 سانتیمتر می رسد. برگ های آن بیضی شکل با نوک باریک و گل های آن بنفش رنگ است. میوه این گیاه دراز و باریک یا گرد، به رنگ های بنفش، سیاه، زرد و سفید دیده می شود.
به گزارش جی پلاس، طب سنتی برای بادمجان خواص متعددی را بر می شمارد که به برخی از آنها اشاره می شود: بادنجان مقوی معده، بازکننده انسدادها و گرفتگی های مجاری عروق بوده و مصرف آن با سرکه قابض شکم، مدر بول (ادرار) و با روغن ملین طبع است. بادنجان مسکن دردهای گرم، خوشبوکننده عرق و برطرف کننده بدبویی زیر بغل و کنج ران بوده، پاشیدن دنباله های خشک بادنجان بر موضع بواسیر و سایر امراض مقعد که با روغن بادام تلخ یا روغن بنفشه یا بابونه چرب شده باشد مفید است. شست و شوی دست و پا با آب سیاه حاصل از خیساندن بادنجان برای رفع و خشک کردن عرق دست و پا مفید بوده و مصرف خاکستر بادنجان سوخته با سرکه به صورت خمیر، در زدودن زگیل مؤثر است. مالیدن تخم ساییده بادنجان رسیده و کاملاً پخته شده، همراه با موم و روغن بر شقاق میان انگشتان پا و پاشنه پا بسیار مؤثر بوده و برطرفکننده فوری این عارضه است. عوارض مصرف طولانی و بدون مصلح: * از دیدگاه طب سنتی طبیعت بادنجان گرم و خشک در درجه دوم یا سوم است و مصرف مداوم آن بدون به کار بردن مصلحات آن، به سبب غلبه خشکی باعث ایجاد سودا و بیماری سودایی میشود و پوست را بدرنگ، سیاه یا زرد می کند. * بادنجان کوچک (نارس) باعث ایجاد لکه های سیاه صورت، سردرد و جوش های دهان می شود. وجود آلکالوئید سولانین حتی مقادیر کم آن در معده های ضعیف ممکن است، اختلالات مسمومیتی ضعیفی ایجاد کند. * مصرف زیاد و به تنهایی بادنجان امکان ایجاد درد پهلو، زهار، بواسیر و درد چشم سوداوی را در پی خواهد داشت. به همین علت پخت آن با گوشت و روغن و گاهی با سرکه یا آب انار ترش و شیرین توصیه شده است. * مصرف بیش از حد بادنجان رنگ چهره را تیره می کند؛ همچنین تولید سودا در بدن را زیاد کرده و موجب بواسیر می شود. انجمن تحقیقات طب سنتی ایران عنوان می کند: برای دفع یا کاهش عوارض بادنجان طبق گفته حکیمان طب سنتی، بهتر است بادنجان قبل از مصرف برش داده شده و تمام قسمت های آن نمک مالیده شود، سپس دو تا سه ساعت در آب سرد قرار داده شده تا آب سیاه یا زرد آن خارج شود و این امر تکرار شود تا دیگر آب سیاهی خارج نشود، سپس بادنجان ها را کاملاً شسته و با گوشت بره و بزغاله جوان یا مرغ جوان فربه و روغن گاو تازه طبخ کند، یا در روغن سرخ کرده و بپزند سپس با سرکه یا آب انار یا آب غوره که مصلح و دافع سُدّه (گرفتگی) هستند مصرف شود. به طور کلی * بادنجان دارای طبیعت گرم و خشک است. * مصلح آن پختن با روغن و گوشت می شود. * مصرف آن با روغن، نرمکننده شکم است. * تولید سودا در بدن را زیاد میکند و موجب بواسیر می شود. * رنگ چهره را خراب میکند. * مصرف آن با سرکه، سبب یبوست می شود. منبع: سایت بیتوته
