فلسطینی هایی که منتظر عبور به سمت مصر برای درمان هستند می میرند،کارکنانی که در کشورهای حاشیه خلیج فارس کار می کنند به دلیل غیبت چند ماهه کار خود را از دست می دهند و دانشجویانی که در دانشگاه های عربی و اروپایی پذیرفته می شوند فرصت تحصیلی خود را به همین دلایل ازدست می دهند.
گذرگاه مرزی رفح بیش از 300 روز از ابتدای سال جاری بسته است و به شکل گسسته و استثنایی به مدت 19 روز باز شده است آن هم فقط برای حجاج و افراد مسن.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران،روزنامه رای الیوم در سرمقاله خود نوشت:در ابتدا باید از مسئولان مصری به دلیل بازگشایی گذرگاه مرزی«رفح»به شکلی استثنایی و اجازه دادن برای ورود پیکر یک فلسطینی به نام«رائد صباح»که در یکی از بیمارستانهای مصر در زمان درمانش فوت کرد،تشکرد کنیم اما مصیبت این جاست که این شهروند اگر پس از بیماری که به دلیل آن از نوار غزه در محاصره به منظور درمان خارج شده بود،درمان می شد از درد و رنج انتظار در مصر به دلیل بسته بودن گذرگاه مرزی می مرد.
این بسیار خوب است که دولت مصر گذرگاه مرزی رفح را به شکلی استثنائی و برای بازگشت مردگان یا مردگان خوش شانس باز کند اما در حالت طبیعی این گذرگاه باید برای زندگان باز شود.هزاران فلسطینی در دو طرف گذرگاه در اوضاع بسیار دشواری به سر می برند،بیمارانی که منتظر عبور به سمت مصر برای درمان هستند می میرند و کارکنانی که در کشورهای حاشیه خلیج فارس کار می کنند به دلیل غیبت چند ماهه کار خود را از دست می دهند و دانشجویانی که در دانشگاه های عربی و اروپایی پذیرفته می شوند فرصت تحصیلی خود را به همین دلایل ازدست می دهند.مثال ها از این دست زیاد است.
روزنامه رای الیوم ایمیل های زیادی دریافت می کند که حاوی درخواست کمک توسط بیماران،دانشجویان و بازرگانان است که از این روزنامه می خواهند درباره مصیبت ها و اوضاع دشوار آنها در سایه بسته بودن گذرگاه و زندانی شدن شان در میان سیم های خاردار نوار غزه به مدت ماه ها یا سال ها بنویسد.ما در این روزنامه احساس درد و اندوه می کنیم زیرا نمی توانیم برای شان کاری کنیم آنهم پس از آن که تمام مقاله های ما در تحریک احساسات متحجرانه مسئولان مصری شکست خورد.
گذرگاه رفح که از ماه جولای سال 2013 بسته مانده و به شکل استثنائی برای عبور حجاج یا از کار افتاده ها برای چند روز بسیار محدود باز می شود.یکی از حجاجی که جزء کاروان حجاج فلسطینی که امسال به مکه رفتند نامه ای برای ما فرستاد و نوشت که حجاج در اتوبوس های به مدت ده ساعت زندانی شدند و در این مدت پیاده شدن از اتوبوس های برای استراحت حتی برای یک دقیقه برای قضای حاجت نیز ممنوع بود به همین دلیل برخی از حجاج بیمار که از بیماری دیابت رنج می برند در لباس های خود ادرار کردند،نیروی پلیس که آنها را همراهی می کرد تمام با درخواست ها و التماس هایشان مخالفت کرد زیرا دستورات شدیدی در این زمینه داشت.
گذرگاه رفح بیش از 300 روز از ابتدای سال جاری بسته است و به شکل گسسته و استثنایی به مدت 19 روز باز شده است آن هم فقط برای حجاج و افراد مسن.دولت مصر همچنین همه تونل های مرزی را بنابر دلایل امنیتی بست و منطقه مرزی را با آب غرق کرد تا از گشودن تونل های جدید جلوگیری کند.
تدابیر شدید امنیتی مصر مانع از سرنگونی هواپیمای گردشگران روس با استفاده از بمبی که در یکی از وسایل گردشگران در فرودگاه قرار داده شد،نشد.علاوه بر آن این بمب از نواره غزه نیامد زیرا گذرگاه بسته است و تونل ها نیز بسته اند یا نابود شده اند این یعنی اینکه بسته بودن یا باز بودن مرزهای مصر با نوار غزه هیچ ارتباطی با وخامت اوضاع امنیتی در صحرای«سینا»ندارد،بلکه حتی چه بسا منجر به نتایج کاملا برعکسی می شود.
به خوبی می دانیم که همه استدلال ها در جهان دولت مصر را قانع نمی کند تا سیاست های خود را در قبال نوار غزه و دو میلیون جمعیت آن و پایان محاصره تعامل نمی کند بلکه با معیار انتقامجویانه و تشفی خاطر و مجازات دسته جمعی تعامل می کند اما ما همچنان به یاری ساکنان محاصره شده و گرسنه نگه داشته شده و تحقیر شده توسط برادران شان در قاهره، می پردازیم.
