ادامه مطلب به این شرح است: دیروز فرصتی دست داد تا به عنوان خبرنگار در مراسم معارفه مدیرکل جدید سازمان حفاظت از محیط زیست استان یزد حضور یابم.
اصولا مظلومیت و بی پولی در این سازمان را می توان از رنگ و رخ ساختمان و حداقل امکانات و نبود زرق و برق در آن متوجه شد جایی که حتی یک سیستم خنک کننده مناسب برای سالن اجتماعاتش نداشت موضوعی که در انتهای مراسم مدیرکل حفاظت از محیط زیست استان فارس طاقتش طاق شد و از آن گلایه کرد.
1- محیط زیست به عنوان اولویت نخست دولت حسن روحانی مطرح شد و در شرایطی که آلایندگی، تخریب های گسترده انسانی و خشکسالی رمقی برای آن برجای نگذاشته امیدها را برای ایجاد یک وفاق ملی جهت حفاظت از محیط زیست زنده کرد.
هرچند اقداماتی نیز در این راستا صورت گرفته اما کیست که نداند آوار مشکلات اقتصادی و سیاسی بر دولت دوازدهم مجال چندانی برای دولت محیط زیست بودن به آنها نمی دهد. خصوصا در شرایطی که این سازمان با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته و توان بیشتری برای پاسداشت زندگی و حیات وحش ایرانیان را ندارد و به نظرم در این شرایط نقش سازمان های مردم نهاد، ایجاد کمپین های حفاطتی و بهره گیری از ظرفیت رسانه ها خصوصا شبکه های مجازی جهت جذب حمایت مردم بیش از پیش ضروری است.
2- در مراسم معارفه دیروز فصل مشترک سخن کسانی که پشت تریبون قرار گرفتند، موضوع تقابل صنعت و معدن با محیط زیست استان است، پر واضح و مبرهن است که محیط زیست استان صدمات و لطمات بسیاری از توسعه لجام گسیخته صنعتی و معدنی خورده که بسیاری از آنها شاید دیگر قابل جبران هم نباشد.
هنوز هم فشارهای بسیاری بر سازمان محیط زیست یزد وارد می شود تا به بهانه بیکاری و مشکلات معیشتی دولت و مردم اجازه دهد معدنکاری توسعه یابد و کارخانجات یکی پس از دیگری احداث شوند.
آنهم در شرایط بد اقتصادی فعلی که بیم آن می رود محیط زیست یزد زیر فشارهای مضاعف مجبور به صدور مجوز شود،در این زمینه هم به نظر می رسد رسانه ها و سازمان های مردم نهاد باید جور سیاستگذاری های غلط توسعه ای را بکشند و یاور سازمان محیط زیست در مهار نابودی منابع طبیعی استان باشند.
باید از مدیران مصر بر توسعه معادن و صنعت در استان سئوال شود در حالی که سالهاست همگان می دانند نسخه توسعه کسب و کار در یزد با توجه به اقلیم و مشکلات محیط زیستی آن گردشگری و فنآوری است چرا همچنان بر افزایش ظرفیت معدنی و صنعتی یزد تاکید دارند؟ به ضرس قاطع می توان گفت، اگر یک دهم تلاشی که برای توسعه معدنی و صنعتی استان شده برای احیای نساجی یا رونق گردشگری صورت می گرفت امروز سهم درآمد استان در این زمینه ها سر به فلک می کشید.
3- زنان در دهه های اخیر با شایستگی و پیکار با تفکرات تنگ نظرانه و مردسالارانه توانسته اند پست های مدیریتی متنوعی را بدون رانت یا داشتن ژن خوب مردانه تصاحب کنند و حالا حضور خانم ملایی پور در حفاظت محیط زیست استان جلوه ای از این تلاش است و مطمئنا آزمونی سخت برای اثبات اینکه زنان مدیرانی شایسته (اگر نگوییم شایسته تر) برای اداره جامعه هستند.
بی شک مخالفان حضور زنان در عرصه های مدیریتی با ذره بینی نافذ بر عملکرد معدود مدیران زن حاضر در پست های دولتی نظاره خواهند داشت.
بر این اساس است که وظیفه خانم ملایی پور دو چندان می شود چرا که علاوه بر حفاظت از محیط زیست استان زیر فشار هیولای توسعه، باید از حق زنان برای حضور در مدیریت کلان کشور نیز دفاع کند، امید که هردوی اینها محقق شود.
6197/ 2047/
انتهای پیام اصولا مظلومیت و بی پولی در این سازمان را می توان از رنگ و رخ ساختمان و حداقل امکانات و نبود زرق و برق در آن متوجه شد جایی که حتی یک سیستم خنک کننده مناسب برای سالن اجتماعاتش نداشت موضوعی که در انتهای مراسم مدیرکل حفاظت از محیط زیست استان فارس طاقتش طاق شد و از آن گلایه کرد.
1- محیط زیست به عنوان اولویت نخست دولت حسن روحانی مطرح شد و در شرایطی که آلایندگی، تخریب های گسترده انسانی و خشکسالی رمقی برای آن برجای نگذاشته امیدها را برای ایجاد یک وفاق ملی جهت حفاظت از محیط زیست زنده کرد.
هرچند اقداماتی نیز در این راستا صورت گرفته اما کیست که نداند آوار مشکلات اقتصادی و سیاسی بر دولت دوازدهم مجال چندانی برای دولت محیط زیست بودن به آنها نمی دهد. خصوصا در شرایطی که این سازمان با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته و توان بیشتری برای پاسداشت زندگی و حیات وحش ایرانیان را ندارد و به نظرم در این شرایط نقش سازمان های مردم نهاد، ایجاد کمپین های حفاطتی و بهره گیری از ظرفیت رسانه ها خصوصا شبکه های مجازی جهت جذب حمایت مردم بیش از پیش ضروری است.
2- در مراسم معارفه دیروز فصل مشترک سخن کسانی که پشت تریبون قرار گرفتند، موضوع تقابل صنعت و معدن با محیط زیست استان است، پر واضح و مبرهن است که محیط زیست استان صدمات و لطمات بسیاری از توسعه لجام گسیخته صنعتی و معدنی خورده که بسیاری از آنها شاید دیگر قابل جبران هم نباشد.
هنوز هم فشارهای بسیاری بر سازمان محیط زیست یزد وارد می شود تا به بهانه بیکاری و مشکلات معیشتی دولت و مردم اجازه دهد معدنکاری توسعه یابد و کارخانجات یکی پس از دیگری احداث شوند.
آنهم در شرایط بد اقتصادی فعلی که بیم آن می رود محیط زیست یزد زیر فشارهای مضاعف مجبور به صدور مجوز شود،در این زمینه هم به نظر می رسد رسانه ها و سازمان های مردم نهاد باید جور سیاستگذاری های غلط توسعه ای را بکشند و یاور سازمان محیط زیست در مهار نابودی منابع طبیعی استان باشند.
باید از مدیران مصر بر توسعه معادن و صنعت در استان سئوال شود در حالی که سالهاست همگان می دانند نسخه توسعه کسب و کار در یزد با توجه به اقلیم و مشکلات محیط زیستی آن گردشگری و فنآوری است چرا همچنان بر افزایش ظرفیت معدنی و صنعتی یزد تاکید دارند؟ به ضرس قاطع می توان گفت، اگر یک دهم تلاشی که برای توسعه معدنی و صنعتی استان شده برای احیای نساجی یا رونق گردشگری صورت می گرفت امروز سهم درآمد استان در این زمینه ها سر به فلک می کشید.
3- زنان در دهه های اخیر با شایستگی و پیکار با تفکرات تنگ نظرانه و مردسالارانه توانسته اند پست های مدیریتی متنوعی را بدون رانت یا داشتن ژن خوب مردانه تصاحب کنند و حالا حضور خانم ملایی پور در حفاظت محیط زیست استان جلوه ای از این تلاش است و مطمئنا آزمونی سخت برای اثبات اینکه زنان مدیرانی شایسته (اگر نگوییم شایسته تر) برای اداره جامعه هستند.
بی شک مخالفان حضور زنان در عرصه های مدیریتی با ذره بینی نافذ بر عملکرد معدود مدیران زن حاضر در پست های دولتی نظاره خواهند داشت.
بر این اساس است که وظیفه خانم ملایی پور دو چندان می شود چرا که علاوه بر حفاظت از محیط زیست استان زیر فشار هیولای توسعه، باید از حق زنان برای حضور در مدیریت کلان کشور نیز دفاع کند، امید که هردوی اینها محقق شود.
6197/ 2047/
کپی شد
