غصه هایمان را تقسیم کرده ایم، خنده هامان را تقدیم کرده ایم و دست به دست هم چرخ سلامت را چرخانده‌ایم.
حالا شهر بیمار است، یزد مهربان، و تیمار این بیمار بر ماست.
ما خادمان سلامت، انجمنهای علمی شهر، رفیقان درد، کلاهمان را برداشته ایم، زانو زده ایم و خواسته ای داریم:
برای درمان این شهر در پناه خانه بمانید.
بهار را از خیابانها و پیاده روها جمع کنید و بالای خانه ها بنشانید.
اسفند را به خانه دعوت کنید.
در خانه بمانید.
اگر چه کوچه پس کوچه های "فهادان" چشم براه هستند و مسجد جامع، بی‌تاب شر و شور بهار، اما....
در خانه بمانید.
کوچه های آشتی‌کنان را سوگوار نکنید.
خشتهای خام، سیاهپوش نشود.
ما ، یک تنه ایستاده ایم.
پشت ما را خالی نکنید.
برای درمان یزد دوست داشتنی، به خاطر ایران کهن در خانه بمانید.
"متخصص قلب و عروق و فلوشیپ الکتروفیزیولوژی"
کپی شد
