قبل از انجام، هر انتخاباتی در هر سطحی،بخصوص انتخابات صنفی که در آن قرار است با رای اکثریت، فرد یا افرادی به عنوان نماینده آن صنف انتخاب شوند و در حقیقت وکیل مدافع آن جمعیت تلقی شوند، حرکت در این مسیر یک سری الزامات و شرایطی اولیه را می طلبد.
بهره مند از روحیه و تفکر انتصاب گرا و یا انتخاب گرا در نامزد هر انتخاباتی یک اصل جدی است که معمولا مورد غفلت واقع می شود.
بطور واضح نامزد یک صنف باید بداند آیا توانایی نمایندگی تمامی صنف را دارد؟ آیا می تواند منافع تمامی اعضا را ببنید؟ آیا آمده است که فقط بماند؟ آیا آمده است که فقط در دفتر خاطراتش حاضری بزند؟ و آیا آمده است نیازهای پاسخ نگرفته را پاسخ دهد؟
از سوی دیگر رای دهندگان هم نباید با رفتار غیر حرفه ای خودشان عادات غلط را تقویت کنند و فقط به دلیل توجه نکردن به یک اصل خیلی ساده مشکلاتی عدیده را تولید کنند، به نظر می رسد فرهنگ نامزد شدن و فرهنگ رای دادن و مطالبه گری از رای گیرندگان هنوز در دوران کودکی است و رشد نکرده است.
آنچه در این مجال کوتاه منظور نظر است اینکه نامزد، هر انتخاباتی به معنا و مفهوم واقعی و تفاوت بین تفکر و روحیه انتصابگرا و انتخابگرا رسیده باشد، البته رای دهندگان نیز در تعیین این مسیر نقش کلیدی دارند.
در انتخابات صنفی بطور ویژه باید به افرادی رای داد که با تفکر انتخاب گرایی مانوس باشند و این مفهوم را بطور عمیق درک و هضم کرده باشند و از تفکر انتصاب گرایی رها باشند و قدرت شجاعت کافی داشته باشند که در هر زمانی متوجه شوند تفکر، روحیه و فرهنگ انتصاب گرایی در آنها غالب است، میدان به فرد دیگری واگذار نمایند،اگردر این مفهوم تدقیق شود، دیگر متقاضیان نامزدی انتخابات اینقدر سر و کله نمی شکنند و رای دهندگان به آرامش و آسایش مطلوب در جریان زندگی صنفی خود خواهند رسید.
البته ناگفته پیدا است، نامزد شدن و رای دادن خود فرهنگ خاص خودش را دارد و این بیان مقصور بخشی از این فرهنگ است.
7420/ 5054
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.