تا همین چند دهه پیش دکان های چلنگری پُر بود از مشتری هایی که به استاد چلنگر سفارش می دادند تا زودتر وسایل مورد نیازشان را بسازد و او هم برایش فرقی نمی کرد که در گرمای سوزان تابستان باشد یا سرمای سخت زمستان. مثل کوه مقابل کوره می ایستاد و تکه های فلز را در آتش گداخته نرم می کرد تا با پتک های سنگین چکش به آنها شکل دهد.
اما این روزها دیگر خبری از آن رفت و آمدها نیست و گاه گاهی مگر مشتری های قدیمی گذرشان به این دکان ها بیفتد و سفارش ساخت وسیله ای بدهند.
در عصر نوآوری، چلنگری هم به مانند دیگر پیشه های کهن به غریبه ای در میان پیشه های جدید تبدیل شده و شاید تا یکی دو دهه دیگر حتی نامش هم برای کسی آشنا نباشد و بساط این هنری که از دل تاریخ آمده برچیده شود.
با این وجود هنوز هم هستند معدود چلنگرانی که کوره دکان هایشان را گرم نگه داشته اند و نگذاشته اند دنیای مدرن آنها را در خود ذوب کند و شغلشان روبه فراموشی برود.
جلال چراغیان یکی از این استادان چلنگری است که در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه ایسنا کرمانشاه به بیان مشکلاتی که در سالهای اخیر دامن پیشه اش را گرفته پرداخت و بابیان اینکه خیلی ها فکر می کنند چلنگری همان آهنگری است، گفت: چلنگری بسیار از آهنگری قدیمی تر است و عموما وسایل ریز همچون میخ، انواع نعل ها، بیل، تیشه، قندشکن، تبر، داس، تبرزین و ... در این رشته تولید می شود.
وی با اشاره به گران شدن و کمبود مواد اولیه مورد نیاز چلنگری طی سالهای اخیر، اضافه کرد: برای روشن کردن کوره از ذغال سنگ استفاده می کنیم که آن هم از سال گذشته به شدت گران شده و از سوی دیگر دسترسی به ذغال سنگ مرغوب به سختی انجام می گیرد.
این استاد چلنگری گفت: البته امروزه برخی از دکان های چلنگری اقدام به بروزرسانی کوره های خود کرده و آن را گازی کرده اند، اما این امر از کیفیت کار کم می کند و گاها باعث پوسته پوسته شدن آهن و عدم جوش آن در گرمای کوره می شود.
وی اضافه کرد: از آنجایی که نوع آهن نیز برای ساخت یک وسیله فلزی مهم است، اینکه بتوانیم آهن با جنس نرم را برای برخی از وسیله ها گیر بیاوریم به راحتی نیست.
چراغیان بابیان اینکه امروزه چلنگری دیگر مانند گذشته درآمدی ندارد، گفت: اگر این رشته را ادامه می دهیم تنها به این دلیل است که در آن غرق شده ایم و نمی توانیم از آن جدا شویم. پیشه اجدادی ما است و به آن علاقه داریم.
وی عنوان کرد: چلنگری پیشه ای تاریخی است که در ایران و بویژه در منطقه کوهستانی کرمانشاه قدمتی دیرینه دارد، لذا از مسئولین می خواهیم به این هنر صنایع دستی بیش از پیش توجه کنند و مانع از فراموشی آن شوند.
انتهای پیام
انتهای پیام اما این روزها دیگر خبری از آن رفت و آمدها نیست و گاه گاهی مگر مشتری های قدیمی گذرشان به این دکان ها بیفتد و سفارش ساخت وسیله ای بدهند.
در عصر نوآوری، چلنگری هم به مانند دیگر پیشه های کهن به غریبه ای در میان پیشه های جدید تبدیل شده و شاید تا یکی دو دهه دیگر حتی نامش هم برای کسی آشنا نباشد و بساط این هنری که از دل تاریخ آمده برچیده شود.
با این وجود هنوز هم هستند معدود چلنگرانی که کوره دکان هایشان را گرم نگه داشته اند و نگذاشته اند دنیای مدرن آنها را در خود ذوب کند و شغلشان روبه فراموشی برود.
جلال چراغیان یکی از این استادان چلنگری است که در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه ایسنا کرمانشاه به بیان مشکلاتی که در سالهای اخیر دامن پیشه اش را گرفته پرداخت و بابیان اینکه خیلی ها فکر می کنند چلنگری همان آهنگری است، گفت: چلنگری بسیار از آهنگری قدیمی تر است و عموما وسایل ریز همچون میخ، انواع نعل ها، بیل، تیشه، قندشکن، تبر، داس، تبرزین و ... در این رشته تولید می شود.
وی با اشاره به گران شدن و کمبود مواد اولیه مورد نیاز چلنگری طی سالهای اخیر، اضافه کرد: برای روشن کردن کوره از ذغال سنگ استفاده می کنیم که آن هم از سال گذشته به شدت گران شده و از سوی دیگر دسترسی به ذغال سنگ مرغوب به سختی انجام می گیرد.
این استاد چلنگری گفت: البته امروزه برخی از دکان های چلنگری اقدام به بروزرسانی کوره های خود کرده و آن را گازی کرده اند، اما این امر از کیفیت کار کم می کند و گاها باعث پوسته پوسته شدن آهن و عدم جوش آن در گرمای کوره می شود.
وی اضافه کرد: از آنجایی که نوع آهن نیز برای ساخت یک وسیله فلزی مهم است، اینکه بتوانیم آهن با جنس نرم را برای برخی از وسیله ها گیر بیاوریم به راحتی نیست.
چراغیان بابیان اینکه امروزه چلنگری دیگر مانند گذشته درآمدی ندارد، گفت: اگر این رشته را ادامه می دهیم تنها به این دلیل است که در آن غرق شده ایم و نمی توانیم از آن جدا شویم. پیشه اجدادی ما است و به آن علاقه داریم.
وی عنوان کرد: چلنگری پیشه ای تاریخی است که در ایران و بویژه در منطقه کوهستانی کرمانشاه قدمتی دیرینه دارد، لذا از مسئولین می خواهیم به این هنر صنایع دستی بیش از پیش توجه کنند و مانع از فراموشی آن شوند.
انتهای پیام
کپی شد
