بزرگمرد نامی و سامی بابا شیخ احمد باینچو ملقب به سلطان و مشهور به بابای باینچو، عالم وارسته و عارف بی‌همتای زمان که در سال ۸۴۲ هجری قمری در روستای ملکشان واقع در ۱۲ کیلومتری جنوب شهر سنندج دیده به جهان گشوده است.
علوم اولیه را در زادگاهش آموخته و برای تکمیل معلومات خود به بغداد و دمشق رفته و در مصر آن را به پایان رسانیده و آداب طریقت را در خدمت یکی از مشایخ سهروردی کسب کرده و با علم و فضلی بسیار عالی به کردستان بازگشته است.
روستای باینچوب که نام اصلی آن «ته‌لاسی» بوده جزو ملک پدریش نبود بلکه ملک بلالی‌های روستای کمیز بوده است که حضرت شیخ در سال ۹۰۹ قمری آن را در ازای ۷۸۵۰ «تنکه» خریداری و در جای کنونی آن را آباد کرده است.
حضرت سید شیخ احمد پسر امیرمحمود، پسر سید حسن مشهور به پیرخضرانی، پسر سید حسین، پسر شاهزاده عبدالله پسر سید موسی، پسر ظهیرالدین سید محمد زاهد پیر خضر شاهو که نسبش به حضرت علی نقی (ع) منتهی می‌شود.
این اشعار حضرت سید شیخ احمد که بعد از قرن‌ها گردآوری و چاپ شده نزد خانواده سید محمود نبوی بوده که حدود ۱۶۰ سال پیش بازنویسی شده است.
یکی از اشعار این شاعر و عالم وارسته در بیان وصف قلم:
چو نبود بی‌قلم یک حرف قابل
قلمرا هم زمرِد کرد حاصل
قملرا از زمرّد ساخت حق را
نظر کرده به او چون یافت شق را
که امرش بر نوشتن کرد آغاز
که فهرستش به بسم‌الله کند ساز
قلم هفتاد سال از روی تنظیم
به بسم‌الله نوشتن یافت تعظیم
که بعد از مدوّ طول او به تحریر
مرتب داشت بر لوحش به تقدیر
که هر چه بود از قدرت مقدر
به ثبت آورده از لوحش به دفتر
قطب‌العارفین حضرت شیخ احمد که در قرن دهم هجری شمسی می‌زیست، در این دوران با توجه به ملاحظات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی اکثر بزرگان مکاتبات، اشعار و به طور کلی ادبیات اعم از نظم و نثر آن دوران را به زبان فارسی و عربی می‌نوشتند، عارفان و شاعران و نویسندگان کُرد زبان هم در آن مقطع تاریخی سروده‌های خویش را بیشتر به زبان‌های فارسی و عربی و گاهی کُردی به رشته تحریر درآورده‌اند.
چاپ نخست این کتاب شعر در یک هزار نسخه و به زبان فارسی و به قیمت ۴۰ هزار ریال توسط نشر کانی چاپ و منتشر شده است.
۹۹۳۶/۹۱۰۲
