پایگاه خبری جماران: شکر نعمت الهی اینست که نعمت را انچنان که خداوند فرموده به مصرف برسانیم. مثلا اگر رزق و روزیِ وسیع داریم ، این وسعت موجب بندگی باشد نه معصیت.
خداوند میفرماید لان شکرتم لاَزیدنَّکم- اگر شکر وسپاس نعمت را بجا آوری نعمتت را فزون میکنم.
ولَاِن کفرتم ان عذابی لشدید(7 ابراهیم)- واگر ناسپاسی کردی نعمتت را میگیرم وادب ات میکنم به نداشتن.
خطاب این ایه هم به فرد است هم به جامعه هم به مردم است هم مسئولین .
این را بایست حُکما وحاکمان مد نظر قرار دهند که نکند وحدت مردم با هم وحاکمان در سالیان آغازین پیروزی انقلاب ، اسباب معصیت وبردن آبرو و خدای ناکرده تضییع حق الناس وحق الله شده که اکنون جامعه به چنین اختلاف وچند پارگی مواجه است.
یا حتی تنگی معیشت عامه مردم وحکومت در سالی که گذشت ، نتیجه آن باشد که وفور نعمت سابق موجب تکبر وظلم حاکمان شده باشد.
غرض آنکه اگر تنگی معیشت در بعض احوال عذاب است علاوه بر فرد فرد مردم ،حاکمان هم خود را مخاطب ایات بدانند. وبه محاسبه عملکرد خود بپردازند. واگر وفور سابق موجب تضییع حقی شده استغفار کنند و بناء را بر عدم تکرار بگذارند وتوبه ، که تا توبه نکنند از بازگشت وفور نعمت ، خبری نیست بلکه عذاب شدید خواهد بود.
مردم در این میانه اگر با ظلم همراهی نکنند و نهی از منکر کنند سزاوار عقوبت نیستند اما اگر مجیز گویند یا سکوت کنند بر خطا یا ظلم حاکمان به همراه ایشان عذاب خواهند شد.
این متن بدنبال آن نیست که خطای حاکمان الزاما موجب زوال نعمت و وضعیت فعلی شده اما آنرا به عنوان یک احتمال قابل بررسی میداند.
در آیه زیر نیز عبارت "اهل آبادی ها" هم بر فرد فرد جامعه صدق میکند بر هم مدیران و رهبران جامعه ویکی از ابعاد مهم پرهیز گاری رهبران جامعه ، حُسن تدبیر امور مردم است.
ولو ان اهل القری امنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماءوالارض ولکن کذبوا فاخذناهم بما کانوا یکسبون :
و اگر اهل آبادیها ایمان آورده و تقوی می ورزیدند، هرآینه بابهای برکات آسمان و زمین رابه رویشان می گشودیم ، اما تکذیب کردند و لذا بواسطه اعمالی که کردند آنها را مؤاخذه نمودیم .اعراف 96
