الهام کهزادی: مجید هاشمبیگی ملی پوش موی تای ایران در گفتوگو با خبرنگار ورزشی جماران، گفت: بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی مسابقات خیلی سخت و فینال هم رقابت بسیار نزدیکی بود که در لحظات آخر مدال طلا به نقره تبدیل شد. همه افرادی که در این مسابقات شرکت کرده بودند مدال داشتند، یعنی با سهمیه آمده بودند و تمام کسانی که حضور داشتند، قهرمان جهان، قهرمان آسیا یا قهرمانان گذشته بودند. از بازی اول حس میکردم که با فینال هیچ تفاوتی ندارد، سطح مسابقات خیلی بالا بود.
او افزود: وقتی ورزشکار نتیجه دلخواهش را نمیگیرد میگوید از خودم راضی نبودم، چون همیشه نسبت به زحمتی که کشیده دنبال مدال خوشرنگتر بوده و طلا پایان زحمات است. با این حال، نسبت به زمانی که برای اردو داشتیم، شرایط اردو و کمبودهایی که داشتیم، واقعا راضی هستم و شرایط بد نبود.
هاشمبیگی با اشاره به مصدومیت خود که موجب تغییر مدال طلا به نقره در لحظات پایانی فینال شد گفت: از بازی اول که عضله دوقلوی ساق پای چپم گرید یک بود و تا فینال که گرید دو شد خیلی سخت بود. مچ پای راستم هم در بازی اول آسیب دید و پلاتینم هم در بازی دوم مقابل افغانستان پیچهایش چرخید. با تزریق لیدوکائین روی دستم بازی میکردم. این مدال ارزشمند بود اما کاش طلا میشد و اشکهایم به همین دلیل بود.
نایب قهرمان بازیهای کشوهای اسلامی در ادامه تصریح کرد: کمبودها خیلی زیاد بود. مویتای ورزش سختی است و باید هر روز صبح وزن کم کرد و سر وزن بود و ظهر دوباره سر وزن به رینگ رفت. متأسفانه حمایت مسئولان از مویتای خیلی کم است. ما با شرایط خیلی دشوار و تنها با 7 بازیکن رفتیم و 4 مدال نقره گرفتیم. اگر کمی وقت، انرژی و امکانات در اختیار ما قرار دهند، مطمئن باشید این نقرهها قطعا به طلا تبدیل میشود. بچههای ایران همه فایترهای خوب و قدرتمندی هستند و مهمتر از همه غیرتی هستند و حتی با آسیب و درد تا آخر میجنگند.
مجید هاشم بیگی با بیان عملکرد کلی تیم گفت: دختران ما هم سه مدال کسب کردند و عملکرد تیم را عالی میدانم. من مثال میزنم که فردا اگر عواقبی هم داشته باشد بر گردن خودم باشد؛ تیم ملی بوکس با وجود خانه بوکس مجهز و اعزامهای متعدد و حمایت وزارت ورزش تنها یک مدال برنز آورد، جودو هم شرایط مشابه داشت. این اولین حضور ما در بازی های کشورهای اسلامی بود و تازه سه ماه است که به ما آکادمی دادند آن هم با سالن دوومیدانی مشترک است، دیوارها رنگ نشده بود، خوابگاه و دوش مناسب نداشت، تنها به لطف و تلاش جواد نصیری کفپوش شد و دو رینگ و کیسه برای تمرین فراهم شده بود. اگر سالن مجهز داشته باشیم، مدالهای ما از ووشو و سایر رشتههای رزمی بیشتر بود.
او ادامه داد: وقتی به مدال دلخواه نمیرسم، گاهی با خودم فکر میکنم و دو دو تا چهارتا میکنم و میگویم باید این مدال را میگرفتم. همین موضوع باعث میشود فشار تمرین چند برابر شود. من از خانوادهام دور هستم، خانوادهام شهرستان زندگی میکنند و من به تنهایی تهرانم. سفرهای دو هفته یک بار را برای دیدن خانواده به چهار هفته یک بار کاهش دادهام تا تمرین بیشتری کنم. صبح تا عصر سر کار میروم، ساعت پنج به خانه میرسم و اگر تا ساعت 7 استراحت میکردم و بعد تمرین اکنون خواب خود را نیمساعت کردم تا بتوانم زمان بیشتری برای تمرین داشته باشم.
ملی پوش مویتای در پایان صحبتهای خود گفت: من از دنیای آماتور خداحافظی کردهام و دیگر بازی آماتور نمیکنم. اما در بازی حرفهای فعال خواهم بود و هدفم این است که به سازمانهای بزرگ برسم و آنجا بازی کنم. مسابقات حرفهای به صورت تک بازی است و بر اساس رنکینگ بازی میدهند. تصمیم دارم چند کمربند خیلی خوب بگیرم و انشاءالله موفق شوم.
انتهای پیام/
