لبرون جیمز با بازی در فصل جدید بسکتبال NBA نامش در میان مسن تربن های تاریخ این رقابت ها قرار خواهد گرفت.
ورزشی جماران، فرشته مقدم: لبرون جیمز خستگی ناپذیر در این پاییز بیست و دومین فصل حضورش را در NBA تجربه خواهد کرد، در حالی که ۴۱ ساله خواهد بود. ستاره آمریکایی با این سن وارد باشگاه خیلی خاصی می شود: بسکتبالیست هایی که بر زمان غلبه می کنند و می توانند پس از ۴۰ سالگی هم در بهترین لیگ بسکتبال جهان بازی کنند. در گزارش آس به بسکتبالیست هایی مانند لبرون اشاره می شود که نخواستند کفش هایشان را بیاویزند تا به تاریخ سازی شان ادامه دهند در حالی که اغلب هم دوره ای هایشان بازنشسته شدند.
نات هیکی (۴۵ سال و ۳۶۳ روز)
در سال ۱۹۴۸ نات هیکی هدایت استیمرولس در BBA، لیگی که پیشرو NBA کنونی بود را بر عهده داشت. بیست و هشتم ژانویه در دیدار برابر نیویورک نیکس، هیکی تصمیم گرفت در دقایق پایانی نیمه نخست وارد زمین شود تا به تیمش در تغییر نتیجه کمک کند. در نهایت استیمرولس ۷۵ بر ۷۱ مغلوب شد اما هیکی توانست نامش را در تاریخ به عنوان مسن ترین بازیکنی که در بهترین لیگ دنیا بازی کرد ثبت کند.
کوین ویلیس (۴۴ سال و ۲۲۴ روز)
آتلانتا هاوکس در سال ۱۹۸۴ تصمیم گرفت با کوین ویلیس که بازیکن قدرتمندی از دانشگاه میشیگان بود قرارداد امضا کند. او در طول ۲۰ سال دوران بازی اش برای تیم هایی همچون هاوکس، میامی هیت، گلدن استیت وریرز، هیوستون راکتس، تورنتو رپترز، دنور ناگتس و اسپرز بازی کرد. این دوران طولانی موجب شد در لیست ۱۵ بازیکنی که توانستند به ۱۶ هزار امتیاز و یازده هزار ریباند برسند قرار بگیرد. در سال ۲۰۰۵ در ۴۲ سالگی قراردادش با هاوکس به پایان رسید اما دو سال بعد در آوریل ۲۰۰۷ به لیگ بازگشت تا قرارداد ۱۰ روزه ای با دالاس موریکس امضا کند. او در این تیم پنج بازی انجام داد تا دومین بازیکن مسنی لقب بگیرد که در NBA بازی می کند.
روبرت پاریش (۴۳ سال و ۲۵۴ روز)
اگر بخواهیم درباره دوران حضور طولانی در NBA صحبت کنیم روبرت پاریش نام مناسب است. او در سال ۱۹۷۶ توسط گلدن استیت وریرز به خدمت گرفته شد و در طول ۲۱ فصل پیاپی حضور در این لیگ با انجام ۱۶۱۱ بازی در این زمینه رکورد دار شد. بسکتبالیست آمریکایی در این دوران طولانی ۹ بار در تیم ال استارز قرار گرفت و چهار قهرمانی را به دست آورد، سه جام را به همراه لری برد و کوین مکهیل در سلتیکس و یکی دیگر را در سال ۱۹۹۷ با مایکل جردن در شیکاگو بولز برد.
وینس کارتر (۴۳ سال و ۳۷ روز)
تورنتو رپترز در سال ۱۹۹۸ با وینس کارتر قرارداد امضا کرد تا به این شکل دوران یکی از درخشان ترین بسکتبالیست هایی که در NBA بازی کردند آغاز شود. "وینسانیتی" ۲۲ فصل در این لیگ به میدان رفت و هنوز از لحاظ طولانی بودن حضور در این رقابت ها در رتبه نخست قرار دارد. او هشت با در تیم ستاره ها جای گرفت و دو بار در فهرست بهترین های فصل. با این حال شاید به یادماندنی ترین لحظه دوران ورزشی اش پیروزی در اسلم دانک در سال ۲۰۰۰ بود که به یکی از کارت پستال های ماندگار تاریخ این رقابت ها تبدیل شد.
اودونیس هازلم (۴۲ سال و ۳۶۳ روز)
در تابستان ۲۰۰۳ میامی هیت با اودونیس هازلم ۲۳ ساله قرارداد بست. او بسکتبال حرفه ای را در فرانسه شروع کرده بود و در دانشگاه فلوریدا به آن ادامه داد. پس از ۲۰ سال اودونیس به عنوان یکی از اسطوره های تاریخ هیت بازنشسته شد. بسکتبالیست آمریکایی توانست فاتح سه جام در این تیم شود اما مهمتر از همه او به عنوان یک الگوی بزرگ در فرهنگ هیت شناخته شد. در نهم جون ۲۰۲۳ هازلم در ۳۰ ثانیه آخر سومین بازی فینال های NBA برابر دنور ناگتس به میدان رفت تا پنجمین بسکتبالیست مسن در تاریخ این رقابت ها لقب بگیرد و همچنین مسن ترین بسکتبالیست فینال های NBA شود.
دیکمبه موتومبو (۴۲ سال و ۳۰۰ روز)
صحبت از موتومبو یعنی صحبت از یکی از بهترین مدافع های تاریخ این رقابت ها. او چهار بار جایزه بهترین مدافع را گرفت و هفت بار در فهرست بهترین های فصل قرار گرفت. پس از ۱۸ فصل، او در نخستین مرحله پلی اف سال ۲۰۰۹ در دومین بازی برابر پورتلند بلیزر برای آخرین بار به میدان رفت. موتومبو در این دیدار در برخورد با گرگ اودن، بازیکن حریف به شدت از زانو دچار آسیب دیدگی شد و به این شکل دوران یکی از بهترین بلاک کننده های تاریخ بسکتبال به پایان رسید.
کریم عبدالجبار (۴۲ سال و ۶ روز)
۶ قهرمانی در NBA، شش عنوان بهترین بازیکن لیگ، ۱۹ بار قرار گرفتن در ال استار و ۱۵ بار در فهرست بهترین های فصل از جمله افتخارات کریم عبدالجبار، یکی از بهترین بسکتبالیست های تمام ادوار است. آخرین بازی این بسکتبالیست بزرگ در فینال های NBA انجام شد. متاسفانه آسیب دیدگی مجیک جانسن و بیرون اسکات در این سری مسابقات که دیترویت پیستنوز پیروز شد تاثیرگذار بود.
باب کوزی (۴۱ سال و ۱۵۰ روز)
از یک اسطوره لس آنجلس لیکرز به یک اسطوره بوستون سلتیکس. سلتیکس کوزی و بیل راسل در سال های ۵۰ و ۶۰ یک ماشین کشنده بودند که در طول ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۹ توانستند یازده قهرمانی به دست آورند. کوزی در شش قهرمانی نخست در تیم حضور داشت و در ۱۳ فصل بازی در ۳۴ سالگی بازنشسته شد. در تمام این فصول در ال استار قرار گرفت و در سال ۱۹۵۷ توانست جایزه بهترین بازیکن را کسب کند. کوزی شش سال پس از بازنشستگی تصمیم گرفت در ۴۱ سالگی به میادین برگردد تا شش بازی برای سینسیناتی رویالز انجام دهد.
هرب ویلیامز (۴۱ سال و ۱۲۹ روز)
هرب ویلیامز در سال ۱۹۸۱ توسط ایندینا پیسرز وارد لیگ شد و هشت فصل نخست خود را در این رقابت ها با این تیم گذراند. پس از پیوستن به دالاس موریکس، هرب با نیویورک نیکس قرارداد امضا کرد و با این تیم در فینال های ان بی ای ۱۹۹۴ و ۱۹۹۹ به عنوان ذخیره پاتریک اوینگ ستاره حضور داشت. در آخرین بازی اش که پنجمین دیدار و تعیین کننده در فینال های ان بی ای ۱۹۹۹ بود سن آنتونیو اسپرز برای نخستین بار در تاریخ قهرمان شد.
جان استاکتون (۴۱ سال و ۳۵ روز)
یکی از بزرگ ترین داستان های عاشقانه NBA بدون شک متعلق به جان استاکتون و یوتا جاز است. ۱۹ فصل و دو حضور در فینال که هر دو توسط مایکل جردن نابود شدند استاکتون را به یکی از بهترین بسکتبالیست های لیگ تبدیل کرد که در کسب جام ناکام ماند. با وجود آن استاکتون پس از ۲۲ سال از بازنشستگی اش همچنان بهترین پاسور (۱۵۸۰۶) و توپ ربا (۳۲۶۵) در تاریخ در این رقابت ها به حساب می آید.
