۱۳ ورزش فراموش شده جهان+ تصاویر

جی پلاس، فرشته مقدم: رشته های ورزشی مختلفی در جهان وجود دارند که برخی از آن ها خیلی محبوب هستند. ممکن است این محبوبیت تنها برای یک دوره باشد و پس از مدتی از مسابقات مهمی همچون المپیک کنار گذاشته شوند. با این حال بعضی از ورزش ها کاملا فراموش شدند و دیگر حتی در رقابت های غیررسمی نیز جایی ندارند. همچنین برخی از بازی ها به خاطر اینکه منشا ورزش های مدرن کنونی هستند کنار گذاشته شدند. 

اسکی باله 

یکی از رشته های اسکی فری استایل بود به همراه پرش یا اسکی آکروباتیک اولیه که در آن ورزشکاران هماهنگ با ریتم یک آهنگ حرکت هایی همچون چرخیدن روی یک پاشنه با چوب اسکی انجام می دادند. در یک دوره کوتاه (در دهه ۸۰) همچنین رقابت های دو نفره باله برگزار شد که دو نفر از حقه های مختلفی بهره می بردند و تنها به چرخش و پرش محدود نمی شد و حرکات هماهنگ نیز وجود داشت. مانند رقابت های اسکیت روی یخ چند داور عملکرد اسکی بازان را بررسی می کردند و امتیاز می دادند. اسکی باله در المپیک زمستانی ۱۹۸۸ و ۱۹۹۲ به نمایش درآمد. در سال های اخیر به دلیل قرار نگرفتن در رشته های المپیک از محبوبیت افتاد. 

کروکت 

باوجود اینکه بازی کروکت همچنان انجام می شود اما از محبوبیتی که داشت خیلی فاصله گرفته است، به خصوص در میان اشرافیان اروپایی از قرن ۱۹ تا ۲۰. کروکت یکی از رشته های المپیک ۱۹۰۰ پاریس بود. این ورزش قدرتی نیست اما برای انجامش به قدرت نیاز است. همچنین مهارت می خواهد و تاکتیک. علاوه بر این  فرد باید از لحاظ فیزیکی و ذهنی آماده باشد چون بازی ها ممکن است پرتنش باشند. در این ورزش همزمان مردان و زنان می توانند رقابت کنند. 

میل گرفتن

میل گرفتن روشی است برای افزایش قدرت و حرکت سربازان که هندی ها برای نخستین بار به این ورزش پرداختند. به نوشته آس، ارتش بریتانیا نیز این ورزش را جزو تمرینات روتین خود قرار دارد. در دوران ویکتوریا میل گرفتن در میان مردان و زنان محبوب شد. برای این ورزش باشگاه های مخصوصی احداث کردند. در المپیک تابستانی ۱۹۰۴ و ۱۹۳۲ میل گرفتن جزو یکی از رشته های ژیمناستیک بود‌. شرکت کنندگان میل ها را در هر یک از دستانشان نگه می داشتند و به روش پیچیده و خاصی آن ها را می چرخاندند. این ورزش تا دهه ۵۰ در آمریکا محبوبیت داشت. آخرین رقابت هایی که در این کشور برگزار شد در سال ۱۹۵۳ بود‌. 

بازی بزرگ توپ در چیچن ایتزا

این بازی غیرمتعارف با توپ بزرگترین و مهم ترین ورزش مایا در چیچن ایتزا به حساب می آمد. بومی ها آن را "پوک تا پوک" می نامیدند که به معنای "بارها چمباتمه زدن" بود. زمین بازی مستطیل شکل بود و گوشه هایش با دو دیوار بلند همسان محدود شده بود. درون زمین حلقه هایی به بلندی ۷.۵ متر وجود داشت که توپ باید از آن رد می شد. تعداد شرکت کنندگان بین شش و هشت نفر بودند. همه آن ها کمربند چرمی داشتند. ورزشکاران باید تا جایی که ممکن بود توپ را حفظ می کردند و با پرتاب توپ به درون حلقه امتیاز به دست می آوردند. برنده کسی بود که می توانست توپ را وارد حلقه چوبی یا سنگی کند. 

طناب کشی

این ورزش که در مناطق مختلف نام های متفاوتی دارد بازی محبوب و شناخته شده ای است. در طناب کشی دو تیم نشان می دهند کدام یک قوی تر است. مسابقات این رشته در المپیک های ۱۹۰۰ تا ۱۹۲۰ برگزار می شد. طناب کشی به خاطر ساده بودنش یکی از قدیمی ترین ورزش های جهان است که همچنان مسابقاتش برگزار می شود. در برخی از شهرهای دنیا این رشته ورزشی محلی و سنتی به حساب می آید و مسابقاتش به چند شکل بین تیم ها برگزار می شوند. طناب کشی به روش قدیمی در زمین های سنگی انجام می شد اما اکنون تیم ها روی چمن رقابت می کنند. 

اسکی با اسب 

ورزش اسکی با اسب از اوایل قرن ۲۰ در آمریکا انجام می شود. ریشه این ورزش به کشورهای شمالی برمی گردد که از این روش برای حمل و نقل استفاده می کردند‌. در این ورزش اسکی باز در حالی کنترل اسب را به عهده دارد که اسب سوار نباید فرد ماهری باشد‌. اسکی با اسب به روش های مختلفی برگزار می شود. 

کالچو تاریخی فیورنتینا 

کالچو فیورنتینا فرم اولیه فوتبال در قرن ۱۶ در ایتالیا است. نخستین قوانین رسمی کالچو در سال ۱۵۸۰ منتشر شد. این بازی با دو تیم ۲۷ نفره برگزار می شد و بازیکنان اجازه داشتند برای ضربه به توپ از پا و دست خود استفاده کنند. از ۲۷ بازیکن پنج نفر دروازه‌بان بودند و هدف بازی کسب امتیاز بیشتر نسبت به حریف بود. برای این کار دو گودال در هر دو طرف زمین وجود داشت و توپ ها باید وارد آن ها می شدند که دو امتیاز داشت. اگر ضربه بازیکنی وارد گودال نمی شد نیم امتیاز به تیم حریف داده می شد. زمین بازی کالچو تاریخی مانند زمین بازی فوتبال کنونی بود با این تفاوت که از شن پوشیده شده بود. زمان هر بازی ۵۰ دقیقه بود و هشت داور بر دیدار نظارت می کردند. 

دوچرخه سواری دو نفره 

مسابقات دوچرخه سواری دو نفره در یک مسیر ۲۰۰ متری  برگزار می شد. این رشته جزو بازی های المپیک ۱۹۰۶، ۱۹۰۸ و ۱۹۲۰ بود. در بازی های پارالمپیک در دو بخش پیست و جاده برگزار می شد و یکی از مجبوب ترین ورزش های پارالمپیک به حساب می آمد. در شروع تنها یک ورزشکار نابینا و یک ورزشکار ناتوان هدایت دوچرخه دو نفره را بر عهده داشتند. با این حال در ادامه این محدودیت برداشته شد و ورزشکارانی که معلولیت های دیگری داشتند می توانستند در یک دوچرخه دو نفره  رقابت کنند تا جایی که سومین رشته با بیشترین شرکت کننده در المپیک لقب گرفت. 

بالا رفتن از طناب 

در این رشته ورزشکار طناب را با دستانش می گرفت و بالا می رفت. معمولا این ورزش در رقابت های قهرمانی جهان پلیس ها و آتشنشانان برگزار می شد. در برخی کشورها همچون فرانسه و چک این مسابقه در مراکز تجاری برگزار می شد. بالا رفتن از طناب یکی از رشته های ژیمناستیک در المپیک بود و تنها در چهار دوره  برگزار شد (۱۹۸۶، ۱۹۰۴، ۱۹۲۴ و ۱۹۳۲). 

بازی با توپ 

این ورزش راکتی در قرن ۱۸ در فرانسه و ایتالیا محبوب بود. قوانینش در هر دو کشور تقریبا مشابه بود و تنها در جزئیات کمی تفاوت داشتند. در این بازی توپ باید از تور رد می شد مانند تنیس کنونی و به صورت فردی (یک برابر یک)، دو نفره (۲ برابر ۲) برگزار می شد اما همچنین سه نفر مقابل سه نفر و تا چهار نفر برابر چهار نفر بازی می کردند. نحوه شمارش امتیاز ها ۱۵، ۳۰، ۴۰ و برنده بود که همیشه در تنیس استفاده می شود.  

هندبال یازده نفره

در ابتدا هر یک از تیم های هندبال یازده بازیکن را به میدان می فرستادند و زمین بازی مانند زمین فوتبال چمن بود. این ورزش در اروپای مرکزی محبوبیت زیادی داشت به خصوص در آلمان. ژرمن ها در این رشته حکمرانی می کردند تا این که هندبال در پیست سرپوشیده برگزار شد و محبوبیت هندبال یازده نفره روی چمن به خاطر هندبال هفت نفره روی پیست سرپوشیده از بین رفت. 

خوستا

نخستین مسابقات به شکل مبارزه های تن به تن بود که در آن گروهی از ورزشکاران در جنگ های دروغین شرکت می کردند تا تمرینی باشد برای مبارزه واقعی. مبارزه های فردی در قرن ۱۵ به اوج محبوبیت رسید. در این رقابت دو اسب سوار مسلح در یک زمین مشخص با هم مبارزه می کنند‌. در حالی که یکی دیگری را دنبال می کند هر سوارکار تلاش می کند حریفش را سرنگون کند و نشانش را بشکند. این افت و خیز تا جایی ادامه دارد تا یکی از سوارکاران برنده شود. مسابقات اسب سواران به خاطر کم کردن خشونت ورزش های مربوط به اسب سواری از قرن ۱۷ دیگر برگزار نشد.  

شلیک توپ

شلیک توپ یکی از رشته های ورزشی بود که مسابقاتش در المپیک ۱۹۰۰ پاریس برگزار شد. این رشته به سه شکل انجام می شد: شلیک فردی، شلیک میدانی و شلیک مسلسل. در بخش فردی شرکت کنندگان باید یک توپ ۹۰ میلیمتری را با کمک دو نفر برای چهار بار در سریع ترین زمان شلیک می کردند. هدف در فاصله ۶۰ متری قرار داشت. برای شلیک میدانی ۱۶ فرد رسمی و زیر دست با همراهی ۳۰ نفر شش توپ شلیک می کردند‌. برای مسلسل به یک فرمانده، ۱۲ یادآور و هشت کمک دست نیاز بود تا چهار توپ شلیک شود.