خطای پنجه سعید معروف را در ۱۵ سال فقط یک بار از او دیدم!

جی پلاس، محمود افشار دوست، عضو هیات رئیسه فدراسیون والیبال، معتقد است سعید معروف هنوز می تواند برای ایران بازی کند. حتی تا المپیک ۲۰۲۴ پاریس. به نظر او پاسور تیم ملی والیبال در لیگ ملت ها و المپیک فشار زیادی را تحمل می کرد و به همین دلیل، درصد خطاهایش بالا رفته بود. عضو هیات رئیسه فدراسیون والیبال، دلیل ناکامی تیم ملی را تنها متوجه ولادیمیر آلکنو سرمربی روس تیم نمی داند و مجموعه عوامل مختلف را موثرمی داند. 

به نظر شما،خلاء نبود سعید معروف در تیم ملی والیبال، حس نمی شود؟
خبرانلاین نوشت؛ سعید معروف جزو بهترین بازیکنان و تاپ ترین پاسورهای دنیا است و کمک بزرگی برای تیم ملی والیبال ایران است. سعید سابقه بازی در تیم های بزرگ ایتالیا و روسیه را هم دارد. حتی خارجی ها هم توانایی های خاص سعید را تایید می کنند. به نظرم سعید معروف هنوز هم می تواند تا دو، سه سال دیگر و حتی المپیک ۲۰۲۴ پاریس هم برای تیم ملی بازی کند. اما به نظرم سعید خیلی تحت فشار بود. چون خطاهایی در لیگ ملتها دیدم که نشان می داد چقدر فشار تحمل می کند. او در حالی خطای پنجه در لیگ ملتها و المپیک انجام داد که من این ۱۵ سال تنها شاید یک بار از او دیده بودم. به نظرم نه تنها او که سید و امیر غفور هم تحت فشار بودند. به هر حال هر کدام به دلیل مصدومیت هایی که داشتند و فشار زیادی را از نظر جسمی و روحی تحمل کردند. البته من به سعید هم گفتم تو می توانی تا المپیک در تیم ملی بمانی، با ریکاوری، جاهای حساس به تیم ملی کمک کنی.

 تیم ملی والیبال بدون آنها خالی نمی شود؟ 
البته به نظرم بد نیست تیم، بازی در نبود ستاره ها را هم تمرین کند.به هر حال بازیکنان جوان هم فرصت خودنمایی به دست می آورند. هرچند نقش ستاره های والیبال در تیم ملی غیر قابل انکار است، اما حالا آنها می توانند با استراحت و ریکاوری برای کمک به تیم ملی در رقابتهای سال آینده آماده شوند. کمک آنها به تیم ملی غیر قابل انکار است اما بهتر است حالا مصدومیت هایش را درمان کنند.

تیم ملی، شهریورماه در قهرمانی آسیا، سهمیه جام جهانی را می گیرد؟
روزی که حرف انتخاب بهروز عطایی، برای سرمربیگری تیم ملی در قهرمانی آسیا شد، مهمترین نکته آمادگی تیم برای قهرمانی آسیا بود. چرا که دو تیم اول قهرمانی آسیا، سهمیه جهانی می گیرند. تیم ما آن موقع تیم ۸دنیا بود و حالا دوازدهم رنکینگ جهانی است. تعدادی از این تیم ها هم طبق رنکینگ انتخاب می شوند. ما می خواستیم تیم آماده شود که در فینال بازی کند. در نهایت قرار شد بهروز عطایی تیم را جلو ببرد، هر چند او کار سختی در قهرمانی جوانان جهان و قهرمانی آسیا دارد. شاید ژاپن با ترکیب کامل نیاید، اما  باید دید کره و چین با چه ترکیبی می آیند؟ دو تیمی که خوب هستند و چالش ایران در قهرمانی آسیا هستند. به ویژه کره که  ایران در انتخابی المپیک کار راحتی مقابل آن نداشت و به طور حتم با ترکیب کامل می آید و بنابراین کار عطایی سخت است. اما تیم ملی والیبال ایران با جوانان هم پتانسلی صعود به فینال را دارد و امیدواریم این اتفاق بیفتد.

با ناکامی تیم ملی، خیلی ها به آلکنو حمله کردند و او را مقصر دانستند. واقعا تنها آلکنو مقصر بود؟ یا حتی  انتخاب او را اشتباه دانستند.
من در هر دو جلسه بودم. قبلا هم گفته ام پروسه ای برای انتخاب آلکنو بود، اول حرف این بود که کولاکوویچ باید می رفت، چرا که با شیوع کرونا و لغو همه مسابقات،۶ ماه خبری نبود و باید برای هیچی حقوق به او می دادند، بنابراین فسخ قرارداد با کولاکوویچ منطقی بود، بعد حرف ادامه کار با مربی داخلی و خارجی پیش آمد. من با اینکه مربی ایرانی را می پسندیدم، اما کمیته فنی با هدف صعود تیم ملی به جمع ۸ تیم اول المپیک رای به مربی خارجی داد. هیات رئیسه هم ماموریت به بررسی مربیان خارجی و انتخاب سرمربی را داد که لیست ۱۵-۱۶ نفره ای مطرح شد که البته خیلی ها تیم داشتند و نمی آمدند و ۵ نفر مثل دجورجی، کاستلانی، آلکنو، رزنده و ولاسکو ماندند، یکی، دو نفری باشگاه داشتند، دو، سه نفری برنامه دادند که کمیته فنی برای قرارداد با آلکنو به جمع بندی رسید. من حتی ترجیحم به لورنزو برناردی بود، اما او نمی خواست بیاید و از طرفی آلکنو واجد الشرایط تر بود. او اسم بزرگ و سابقه زیادی در مربیگری دارد و مدال المپیک و البته با بزیکنان بزرگ زیادی کار کرده است. با جمع بندی کمیته فنی، هیات رئیسه هم تایید کرد. بنابراین منطقی نیست حالا که تیم در المپیک ناکام مانده، بگوییم ما آلکنو را انتخاب نکرده ایم. شاید بعضی ها موافق نبودند، اما رای کلی برای انتخاب آلکنو بود.

چرا تیم ملی با اینکه در المپیک شروع خوبی داشت، اما ناکام ماند؟
تیم ملی در المپیک، نتیجه ای که همه فکر می کردند را نگرفت.همه روی صعود تیم به جمع ۸ تیم اول حساب کرده بودند، اما نرسید. البته آرمان و هدف فدارسیون را کنار بگذاریم، تیم حتی برای صعود به جمع ۸ تیم هم نرسید و به خاطر همین عملکرد خوبی در المپیک نداشتیم. در واقع تیم حتی پتانسیل والیبال ایران را هم به نمایش نگذاشت. اینکه دنیا یک باوری به تیم ما دارد و یک توانی ما از آن انتظار داریم، با هم فرق دارد. خیلی از مربیان بزرگ دنیا، گفته اند تیم والیبال ایران قابل احترام است، اما تیم ما هنوز مدالی نگرفته و به جمع قدرتهای برتر دنیا نرسیده و راه تا والیبال ایران به یکی ازقدرت های  دنیا اضافه شود. تیم ملی ما سالها جطو تیم های ۸ تا ۱۰ دنیا بوده و قرار گرفتن بین ۱۰ تا تیم اول دنیا با پتانسیل ایران همخوانی دارد. از طرفی با بازیهای خوب بچه ها و شکست تیم های بزرگ، این تصور به وجود آمده که ایران می تواند آنها را شکست دهیم.

تیم ملی در المپیک چه اشتباهی داشت؟
باید ببینیم، سه سال اخیر چه اتفاقی در والیبال افتاده است. تیم ما قبلا به جمع ۶ تیم اول لیگ ملتها رسیده، اما  کولاکوویچ با ترکیب  اصلی کار می کرد و تغییری در تیم به وجود نیاورده بود، شاید هم به خاطر  اهمیت سیاست  نتیجه گیری فدراسیون او در همان راستا کار می کرد. ما آن زمان می توانستیم به بازیکنان جوان فرصت بازی دهیم که ندادیم تا رسیدیم به ادامه کار با مربی خارجی . آلکنو که آمد ، یک ماهه تیم را برای لیگ ملتها  تمرین داد، در این رقابتها تیم بازیها را بد شروع کرد، بعد خوب شد و دوباره افت کرد. تغییرات در تیم  و حتی تغییر پست بازیکنان، حتی با شروع مسابقات و تغییر ارنج ادامه داشت. به نظرم انتقادات وارد است، چرا که آلکنو می توانست ۵-۶ بازی را برای شناخت ترکیب تیمش بگذارد و ۶-۷ بازی بعدی را با ترکیب نزدیک به ترکیب تیم برای المپیک . چرا که فرصتی نبود تا تیم برای المپیک آماده شود. البته همین اشتباه را هم ایتالیا مرتکب شد، با تیم جوانش در لیگ ملتها شرکت کرد و تیم اصلی اش  تمرین می کرد و به خاطر همین در المپیک خوب کار نکرد. تیم ما می توانست از لیگ ملتها برای آمادگی بهتر استفاده کند. تیم ایران  رقابتهای المپیک را مقابل لهستان با انگیزه شروع کرد و بعد هم ونزوئلا را شکست داد، اما تیم مقابل کانادا که نیاز به برد داشتیم، اصلا  در هیچ جا، نه سرویس، نه دریافت و نه حمله و حتی توپ های برگشتی خوب نبود. به هر حال بحث آمادگی بدنی بازیکنان مهم بوده و هم آمادگی ذهنی و روانی بازیکنان باید بررسی شود.

چطور؟
این مساله چند دلیل دارد؛ یکی از آنها آمادگی بدنی بچه ها بود. به نظرم باید برنامه بدنسازی آلکنو بیشتر بررسی می شد، یا حتی تمرینات توپی تیم. تیم برای بازی ۵ سته، نیاز به تمرین ۳ ساعته توپی دارد. حتی ذهن بچه ها هم مهم است. بیرون آمدن از زیر فشار  وقتی  بازیکنان پوئن از دست می دهند . آنها نیاز به ثبات  روانی و ذهنی دارند تا بتوانند در شرایط حساس ورق را برگردانند. تیم در بازیهای المپیک ضعف هایی داشت که در تورنمنت های دیگر خبری از آن نبود. مجموعه این مسائل باعث می شود تا تیم در تورنمنتی  ناکام شود. به نظرم در عدم موفقیت تیم  مدیریت، بازیکنان، کادر فنی، ذهن و... تاثیر گذار هستند . ما دنبال مقصر نیستیم اما باید همه این شرایط بررسی شود تا  برای بعد این شرایط تکرار نشود.