گزارش جی پلاس

سقوط آزاد والیبال ایران با توهم سکوی المپیک!

تیم ملی والیبال یکی از امیدهای موفقیت در المپیک نتوانست انتظارات را برآورده کند و با شکست در آخرین مسابقه دور اول حتی موفق به حضور در میان چهار تیم برتر گروه شش تیمی هم نشد.

لینک کوتاه کپی شد

گروه ورزشی جی پلاس، حذف تیم ملی والیبال ایران از المپیک با قبول شکست مقابل ژاپن اتفاقی ناراحت کننده بود که بدون شک کام بسیاری را تلخ کرد. حدود یک ماه قبل و در لیگ ملت ها شکست های پی در پی والیبالی ها این دفاع قاطع و محکم آلکنو از شاگردانش را به همراه داشت: "پای جوان‌ها به این میدان باز شده و کسب این نتایج به دلیل جوانگرایی است."

در توکیو، المپیک 2020؛ میدانی که انتظار همه این بود تا آن روزهای تلخ به پایان برسد؛ تا میلاد عبادی پور، سعید معروف و سایر ملی‌پوشان خودِ خودشان باشند و نتایجی بگیرند که دل مردم شاد شود. پیروزی دراماتیک مقابل لهستان قدرتمند نوید روزهای خوبی را می داد و حتی صحبت از سکو هم بود. بعد از آن پیروزی دلچسب، برد ونزوئلا همه را امیدوار کرد اما شکست مقابل کانادا تعبیرش این بود: "افتادن از اوج." باخت به ایتالیا هم این روند را ادامه داد. این نتایج کار را به اینجا رساند که ایران برای صعود باید حتما از سد ژاپن میزبان عبور می کرد؛ اتفاقی که نیفتاد!

حدف از المپیک به همین سادگی؛ خیلی ها این نتیجه را باور نمی کردند. پنجمی در گروه شش تیمی و فقط قرارگرفتن بالاتر از ونزوئلا!

طبق وعده وعیدهای داورزنی این بار قرار بود تیم ملی در نیمه نهایی حاضر باشد و روی سکو هم برود اما تیم حتی از گروه خودش هم صعود نکرد.

نکته جالب اینجاست که رییس فدراسیون پس از این ناکامی گفت: "ابتدا از مردم عذرخواهی می کنم اما باید بگویم که دنیا به آخر نرسیده و زندگی در جریان است."

او حتی در اظهار نظری عجیب نیز گفت: هدف و آرمان ما این بود که به جمع چهار تیم برتر برسیم. بر همین مبنا، فرایند انتخاب سرمربی و دعوت بازیکنان صورت گرفت. یک‌سال و نیم مسابقه‌ای در آسیا برگزار نشد تا اینکه به لیگ ملت‌ها رفتیم. 15 بازی در آنجا انجام دادیم و همین مسابقات فرصتی برای کادر فنی بود که بازیکنان را به خوبی بشناسد. در المپیک توکیو شروع خوبی داشتیم و توانستیم لهستان را ببریم، اما آن مسابقه انتظارات عمومی را بالا برد و شرایط به وجود آمد که باعث شد مقابل کانادا بازنده باشیم و با باخت ژاپن نتوانستیم صعود کنیم.

داورزنی که خودش واضح از آرمان حضور در چهار تیم صحبت می کند اما می گوید انتظارات عمومی بعد از بردلهستان بالا رفت! تیمی که قرار است روی سکو برود چطور به خاطر بالا رفتن توقع مردم بهاین روز افتاد؟

موضوع دیگر مربوط به آلکنو است؛ مردی که حدود سه ماه سرمربی تیم ملی بود و از همان ابتدا هم مشخص بود که هیچ مربی نمی تواند با این مدت زمان کم حضور در تیم معجزه  کند؛ مگراینکه او یک جادوگر باشد! شاید همین جا اشتباه بودن برکناری کولاکوویچ از سرمربی گری تیم ملی ثابت شود؛ مربی که با ایران سهمیه المپیک گرفت و شاید به خاطر صرف شناخت از تیم می توانست باعث صعود به دو بعد هم باشد اما رئیس فدراسیون بدون هیچ توضیحی او را برکنار و هزینه بی دلیلی را برای آوردن آلکنو روی دست فدراسیون گذاشت و هیچ عایدی نداشت!

حالا هم همه چیز برگردن آلکنوست و او هم در زمره مربیانی که قرار گرفت که از نظر کارشناسان ایرانی مربی بدی است؛ درست مثل کواچ که روزهای خوبی را سپری می کند و موفقیت هایش در اروپا چشمگیر است. باردیگر وعده سکو این بار برای پاریس مطرح شده اما با شرایط امروز والیبال ایران و این آشفتگی و بهم ریختگی این هدف و وعده بازهم یک توهم است!

دیدگاه تان را بنویسید