یادداشت جی پلاس

فوتبال ایران دلخوش به خروس قندی!

تساوی تیم ملی فوتبال ایران برابر کره جنوبی در خاک این کشور که باعث افزایش رکورد چند سال نباختن برای سرخپوشان آسیای شرقی شد در رسانه ها بازتاب داشت اما ...

لینک کوتاه کپی شد

گروه ورزشی جی پلاس، مصطفی معدنی ثانی: تیم ملی فوتبال ایران در سال های اخیر برابر کره جنوبی خوب نتیجه گرفته است. نماینده آسیای شرقی که در سالهای اخیر همیشه عادت به حضور در جام جهانی داشته مدت هاست برابر تیم ملی ایران به پیروزی نرسیده است. در لذت بخش بودن رکوردهایی از این دست مانند شکست ناپذیری برابر تیمی قوی و منسجم مانند کره جنوبی تردیدی نیست، اما دلخوشی هایی از این دست همان سر زیر برف فرو کردن و دل خجسته داشتن از خروس قندی هایی هست که اساسا ارزش خاصی در دنیای فوتبال ندارد.

فوتبال ایران ساختار به شدت معیوبی دارد و نبود کار پایه ای و ریشه ای سالهاست باعث نتیجه گیری مقطعی و گلخانه ای شده و با این حال هنوز فکری به حالش اندیشیده نمی شود. آری کره ای ها در سال های اخیر پیاپی در برابر تیم ملی ایران ناکام مانده اند، اما کدام یک از کارشناسان و رسانه هایی که بابت این رکوردهای پوشالی فریاد شادی سر می دهند می توانند تضمین کنند که تیم جوانان کره جنوبی که چند سال آینده به تیم بزرگسالان این کشور تبدیل می شود رکوردی سه برابر رکورد فعلی برابر ایران ثبت نکند؟

تیم ملی جوانان کره جنوبی به فینال جام جهانی راه یافته است! بله درست خواندنید. فینال جام جهانی، رقابتی که ایران حتی جواز حضور در مرحله گروهی اش را به دست نیاورده است. جوانان کره ای برای رسیدن به عنوان قهرمانی جهان باید اوکراین را از پیش رو بردارند، اما مستقل از نتیجه ای که به دست می آورند یک پشتوانه عظیم برای فوتبال ملی خود فراهم آورده اند. اما اینجا رسانه ها در بوق و کرنای برای فوتبالی می دمند که تیم امیدش نزدیک به نیم قرن است رنگ المپیک را ندیده است!

تیم های نوجوانان، جوانان و امید رسما تا زمان برگزاری مسابقات نه اردویی دارند نه تشکیلاتی و نه حتی کادر مدیریتی و مربیگری شناخته شده ای. یکی مربی کم سابقه و بی تیم قرمزها را مسئول تیم می کند و هم بازیکن سابق آبی ها را سرمربی تیم! این همه تلاش تشکیلات فدراسیون فوتبال ما برای توجه به مهمترین تیم پایه ایران است!

از آن سو پول های چند ده میلیاردی برای باشگاه های استقلال و پرسپولیس بدون کوچکترین نتیجه ای هزینه می شود. کی روش از خیابان سئول می رود و ویلموتس می آید بدون کوچکترین تغییری در ساختار فوتبال ایران. کمی آن طرف تر نماینده وزارت ورزش از برد 5 گله برابر سوریه ذوق می کند و ورود مربی تراز اول و خوش تیپ ایتالیایی به فوتبال ایران را تجلی و طلوع مجدد اعتبار فوتبال ایرانی می داند!

این ها را گفتیم و نوشتیم که اگر در سال های نه چندان دور کره ای چنان طوفانی در آسیا به پا کردند که روی هر چه رکورد داخلی و خارجی ما سفید شد، تعجب نکنید. اگر ژاپنی های ده ساله ای که اکنون در آکادمی توپ را به هم پاس می دهند، رکورد قهرمانی های پیاپی در آسیا را شکستند انگشت حیرت به دندان نگیریم. اصلا شاید نیاز نباشد راه دوری برویم. شاید همین قطر بیخ گوش مان روزی تبدیل به گربه سیاهی شود که در تاریخ بنویسند و بخوانند. آن موقع باید از وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال پرسید که تجلی و طلوع فوتبال ایران کجاست؟!

نتیجه قطعا چیزی جز چندین دهه ناکامی در جام ملت های آسیا، نیم قرن ناکامی در راه یابی به المپیک و سی سال قهرمان نشدن باشگاه های ایرانی در آسیا نیست.

دیدگاه تان را بنویسید