به گزارش دریافتی سه شنبه ایرنا از روابط عمومی شورای اسلامی شهر شیراز، محمود رضا طالبان افزود: شیراز خاستگاه حکیم و اندیشمند بزرگ ملاصدراست اما تا کنون هیچ نمادی از وی در این شهر ساخته نشده است.
وی افزود: بسیاری از مشاهیر شیراز، آوازه ای جهانی دارند و در دنیا برنامه های متعددی به نام آنها برگزار می شود اما این در حالی است که برای برخی از این مشاهیر در شهر شیراز که خاستگاه آنها محسوب می شود، حتی یک تندیس و نماد وجود ندارد.
طالبان، در مورد موقعیت مکانی که برای احداث بنای یادمان ملاصدرا در نظر گرفته شده است، اظهار داشت: وجود جاذبه هایی همچون دروازه قرآن، آرامگاه خواجوی کرمانی و حافظ در محدوده ورودی شمال غرب شیراز از جمله ویژگی های قسمت شمالی بوستان کوهپایه این شهر است که این یادمان در آن ساخته می شود.
طالبان بیان کرد: در کنار بنای این یادمان، احداث سالن های همایش، آمفی تئاتر و گالری نیز در قالب مجموعه فرهنگی و هنری نیز پیش بینی شده است.
او گفت: اگر چه مجموعه تاریخی مدرسه خان که محل برپایی کلاس های حکمت و فلسفه صدرالمتالهین در شیراز بوده هم اینک در دست مرمت و بهسازی است تا به عنوان یادمانی از آن حکیم باقی بماند اما زنده نگاه داشتن نام بزرگان و مشاهیر در قالب فضاهای ملموس شهری با هدف جذب گردشگر به عنوان یک مساله فرهنگی باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
صدر الدین محمد شیرازی، معروف به صدرالمتالهین و ملاصدرا، حکیم، عارف، محدث و مفسر بزرگ شیعه و اسلام در سال 979 یا 980 (نهم جمادی الاولی) هجری قمری در شیراز به دنیا آمد.
ملاصدرا پس از کسب درجه اجتهاد، به تدریس در مدرسه خواجه اصفهان پرداخت، اما از آنجایی که نظریاتش در برخی مسائل فقهی با بیشتر دانشمندان قشری اصفهان متفاوت بود، او را به بدعت‌گذاری در دین متهم ساختند و خواهان اخراج او از مدرسه و در نهایت تبعید او شدند.
ملاصدرا از دانشمندان کم نظیری بود که از همراهی با صاحبان قدرت و زندگی با اهل دنیا و دنیاپرستان و تعریف و تمجید شاهان بیزار بود و عظمت روحی که در او وجود داشت به او اجازه سرفرود آوردن در برابر مقامات پست دنیایی را نمی‌داد، و البته دنیا طلبان نیز چنین مزاحمی را نمی‌توانستند تحمل کنند و او را از حسادت و توهین و تهمت خود در امان نمی‌گذاشتند.
صدرالمتالهین که بنیانگذار حکمت متعالیه است پس از طی مراحل علمی در اصفهان و آغاز حسادت ها و مخالفت ها به زادگاه خود باز گشت تا شاید در حمایت خانواده و خویشان خود بتواند در امان باشد.
اگر چه دانسته‌های دنیای غرب و حتی بخش هایی از دنیای اسلام از این شخصیت کم نظیر چندان وسیع نیست، لیکن حوزه‌های فلسفی ایران لااقل در سه سده اخیر - یعنی تقریبا از 100 سال پس از تالیف کتاب اسفار تا کنون، یکسره از آرای فلسفی صدرالمتالهین تغذیه شده و کتاب ها و آراء مهم او که بسیاری از آنها حداقل در قالب استدلالی و عقلانی اش از ابتکارات اوست، محور درس و تحقیق و شرح و تنقیح بوده است.
در زندگی ملاصدرا نوشته‌اند که وی هفت سفر پیاده به مکه رفته است، در 400 سال پیش این سفر را با اسب یا شتر و از راه صحرای خشک مرکزی عربستان طی می کردند، بنابراین، سفر حج نوعی ریاضت هم شمرده می‌شد.
ملاصدرا هفت بار قدم در این راه گذاشت و سرانجام در سفر هفتم در سال 1045قمری بر سر راه خود به مکه و زیارت کعبه در شهر بصره (در خاک عراق) بیمار شد و چشم از جهان فرو بست و در این شهر به خاک سپرده شد.
6122 /6118
دریافت خبر: سارنگ عبداللهی ** انتشار دهنده: پرویندخت پاردسویی شیرازی
انتهای پیام وی افزود: بسیاری از مشاهیر شیراز، آوازه ای جهانی دارند و در دنیا برنامه های متعددی به نام آنها برگزار می شود اما این در حالی است که برای برخی از این مشاهیر در شهر شیراز که خاستگاه آنها محسوب می شود، حتی یک تندیس و نماد وجود ندارد.
طالبان، در مورد موقعیت مکانی که برای احداث بنای یادمان ملاصدرا در نظر گرفته شده است، اظهار داشت: وجود جاذبه هایی همچون دروازه قرآن، آرامگاه خواجوی کرمانی و حافظ در محدوده ورودی شمال غرب شیراز از جمله ویژگی های قسمت شمالی بوستان کوهپایه این شهر است که این یادمان در آن ساخته می شود.
طالبان بیان کرد: در کنار بنای این یادمان، احداث سالن های همایش، آمفی تئاتر و گالری نیز در قالب مجموعه فرهنگی و هنری نیز پیش بینی شده است.
او گفت: اگر چه مجموعه تاریخی مدرسه خان که محل برپایی کلاس های حکمت و فلسفه صدرالمتالهین در شیراز بوده هم اینک در دست مرمت و بهسازی است تا به عنوان یادمانی از آن حکیم باقی بماند اما زنده نگاه داشتن نام بزرگان و مشاهیر در قالب فضاهای ملموس شهری با هدف جذب گردشگر به عنوان یک مساله فرهنگی باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
صدر الدین محمد شیرازی، معروف به صدرالمتالهین و ملاصدرا، حکیم، عارف، محدث و مفسر بزرگ شیعه و اسلام در سال 979 یا 980 (نهم جمادی الاولی) هجری قمری در شیراز به دنیا آمد.
ملاصدرا پس از کسب درجه اجتهاد، به تدریس در مدرسه خواجه اصفهان پرداخت، اما از آنجایی که نظریاتش در برخی مسائل فقهی با بیشتر دانشمندان قشری اصفهان متفاوت بود، او را به بدعت‌گذاری در دین متهم ساختند و خواهان اخراج او از مدرسه و در نهایت تبعید او شدند.
ملاصدرا از دانشمندان کم نظیری بود که از همراهی با صاحبان قدرت و زندگی با اهل دنیا و دنیاپرستان و تعریف و تمجید شاهان بیزار بود و عظمت روحی که در او وجود داشت به او اجازه سرفرود آوردن در برابر مقامات پست دنیایی را نمی‌داد، و البته دنیا طلبان نیز چنین مزاحمی را نمی‌توانستند تحمل کنند و او را از حسادت و توهین و تهمت خود در امان نمی‌گذاشتند.
صدرالمتالهین که بنیانگذار حکمت متعالیه است پس از طی مراحل علمی در اصفهان و آغاز حسادت ها و مخالفت ها به زادگاه خود باز گشت تا شاید در حمایت خانواده و خویشان خود بتواند در امان باشد.
اگر چه دانسته‌های دنیای غرب و حتی بخش هایی از دنیای اسلام از این شخصیت کم نظیر چندان وسیع نیست، لیکن حوزه‌های فلسفی ایران لااقل در سه سده اخیر - یعنی تقریبا از 100 سال پس از تالیف کتاب اسفار تا کنون، یکسره از آرای فلسفی صدرالمتالهین تغذیه شده و کتاب ها و آراء مهم او که بسیاری از آنها حداقل در قالب استدلالی و عقلانی اش از ابتکارات اوست، محور درس و تحقیق و شرح و تنقیح بوده است.
در زندگی ملاصدرا نوشته‌اند که وی هفت سفر پیاده به مکه رفته است، در 400 سال پیش این سفر را با اسب یا شتر و از راه صحرای خشک مرکزی عربستان طی می کردند، بنابراین، سفر حج نوعی ریاضت هم شمرده می‌شد.
ملاصدرا هفت بار قدم در این راه گذاشت و سرانجام در سفر هفتم در سال 1045قمری بر سر راه خود به مکه و زیارت کعبه در شهر بصره (در خاک عراق) بیمار شد و چشم از جهان فرو بست و در این شهر به خاک سپرده شد.
6122 /6118
دریافت خبر: سارنگ عبداللهی ** انتشار دهنده: پرویندخت پاردسویی شیرازی
کپی شد
