احمد سپاسدار پیشکسوت تئاتر فارس که با این بانوی هنرمند از نخستین سال‌های حضورش در شیراز آشنا بوده است، در گفت و‌گو با ایرنا از مرحوم پران با عنوان بازیگری مقتدر، متین و بی حاشیه یاد کرد.
سپاسدار با استناد به گفت و‌گویی ضبط شده از این بانو، از روند ورود این بازیگر به تئاتر شیراز سخن گفت و بیان داشت: او در سال 1326به طور اتفاقی در تئاتر اصفهان مشغول به فعالیت شد.
به گفته این کارگردان تئاتر، ماجرا از این قرار بود که بازیگر نمایشی با عنوان تخت جمشید در آتش با کارگردانی هنرمندی با نام ناصر فرهمند که در آن زمان نمایش‌هایی جدی و اصولی را بر روی صحنه می‌برد و فردی تأثیرگذار در هنر نمایش به شمار می‌رفت، به دلیل ازدواج از اجرای نقش انصراف می‌دهد و عین‌الشریعه پران که بسیار به هنر نمایش علاقه مند بود، این نقش را طی مدت زمان کوتاهی بازی کرد و بر روی صحنه برد.
سپاسدار ادامه داد: بدین ترتیب نخستین نقش‌آفرینی مادر تئاتر شیراز در نقش بانوی پارسی در سال 1326 در اصفهان رقم خورد و پس از آن نقش‌های متعددی را از جمله نقش فانتین در نمایش بینوایان و دزده مونا در تراژدی اتللو بازی کرد.
این پیشکسوت تئاتر فارس همچنین به نمایش‌هایی همچون اسرار نفت، خداحافظ ، زارع شیکاگو، پیک نیک در میدان جنگ، آب و قهوه خانه آخرالزمان نیز اشاره کرد که شادروان پران در این نمایش‌ها به ایفای نقش پرداخته بود.
او زمان ورود شادروان پران به شیراز را سال 1350 و پس از فوت همسر ایشان، عنوان کرد و ادامه داد: در همان سال‌ها بود که با این بازیگر آشنا شدم و فعالیت‌هایش را پیگیری می‌کردم و شاهد نقش آفرینی‌های به یاد ماندنیش بودم که برخی از آن‌ها هیچگاه فراموش نمی‌شود.
سپاسدار بازی بانو پران را در نمایش در پوست شیر به کارگردانی حبیب دهقان نسب یکی از نقش آفرینی‌های درخشان او برشمرد و گفت: ایشان در این نمایش باعنوان بازیگری مقتدر بر روی صحنه ظاهر شد.
این پیشکسوت تئاتر فارس با اشاره به همکاری با شادروان پران در نمایش اسب سفید، بیان داشت: این نمایش به کارگردانی من بر روی صحنه رفت و بانو پران در یکی از صحنه‌ها باید بر سطحی دایره‌ای با قطر یک متری می‌ایستاد و در حالیکه این صفحه می‌چرخید، دیالوگ‌هایی پشت سر هم می‌گفت.
او ادامه داد: ایشان بدون اینکه این چرخیدن او را آزار دهد و مانع تمرکزش شود، بسیار خوب از پس ایفای نقش خود برآمد.
سپاسدار همچنین از نمایش دیگری که کارگردانی آن را برعهده داشت با نام کوچ بال و پر شکسته‌ها یاد کرد و بیان داشت: این نمایش دو بازیگر داشت و بانو پران در آن به اتفاق رحیم هودی بازی می‌کرد و در نقش زنی علیل بسیار درخشید و موفق شد در اولین جشنواره انجمن‌های نمایش کشور که در اصفهان برگزار می‌شد، جایزه نخست بازیگری زن این جشنواره ملی را کسب کند.
این استاد هنرهای نمایشی از فعالیت مرحوم پران در زمینه آموزش تئاتر نیز سخن گفت و ابراز کرد: او پیش از انقلاب گروه تئاتر کودکان را راه‌اندازی کرد که فعالیت آن تا دهه شصت نیز ادامه داشت و برخی افرادی که امروز در حوزه نمایش فعالیت می‌کنند از شاگردان ایشان در آن زمان بودند.
سپاسدار عنوان مادر تئاتر شیراز را به حق شایسته عین‌الشریعه پران دانست و گفت: با آنکه او فعالیت خود را از شیراز آغاز نکرد، از سال 50 تا حدود 15 سال پیش مستمرا در این شهر به فعالیت در حوزه نمایش مشغول بود و هیچ فرد دیگری وجود ندارد که سابقه فعالیت طی این زمان طولانی را بر روی صحنه تئاتر داشته باشد؛ بنابراین با توجه به سن و نوع فعالیت و توفیقاتش باید این لقب به او داده شود.
این پیشکسوت هنر نمایش از اینکه در آن زمان، امکان فیلمبرداری از نمایش‌ها وجود نداشت ابراز تأسف کرد و گفت: اگر از آن نمایش‌ها فیلمی در دسترس بود، اقتدار او در اجرا و توانمندی‌هایش به خوبی دیده و برای نسل جدید شناخته می‌شد.
شادروان عین الشریعه پران عنوان مادر تئاتر شیراز را دارد و شادروان محیی الدین لایق به عنوان پدر تئاتر شیراز شناخته می شود.
7375 /1876
انتهای پیام سپاسدار با استناد به گفت و‌گویی ضبط شده از این بانو، از روند ورود این بازیگر به تئاتر شیراز سخن گفت و بیان داشت: او در سال 1326به طور اتفاقی در تئاتر اصفهان مشغول به فعالیت شد.
به گفته این کارگردان تئاتر، ماجرا از این قرار بود که بازیگر نمایشی با عنوان تخت جمشید در آتش با کارگردانی هنرمندی با نام ناصر فرهمند که در آن زمان نمایش‌هایی جدی و اصولی را بر روی صحنه می‌برد و فردی تأثیرگذار در هنر نمایش به شمار می‌رفت، به دلیل ازدواج از اجرای نقش انصراف می‌دهد و عین‌الشریعه پران که بسیار به هنر نمایش علاقه مند بود، این نقش را طی مدت زمان کوتاهی بازی کرد و بر روی صحنه برد.
سپاسدار ادامه داد: بدین ترتیب نخستین نقش‌آفرینی مادر تئاتر شیراز در نقش بانوی پارسی در سال 1326 در اصفهان رقم خورد و پس از آن نقش‌های متعددی را از جمله نقش فانتین در نمایش بینوایان و دزده مونا در تراژدی اتللو بازی کرد.
این پیشکسوت تئاتر فارس همچنین به نمایش‌هایی همچون اسرار نفت، خداحافظ ، زارع شیکاگو، پیک نیک در میدان جنگ، آب و قهوه خانه آخرالزمان نیز اشاره کرد که شادروان پران در این نمایش‌ها به ایفای نقش پرداخته بود.
او زمان ورود شادروان پران به شیراز را سال 1350 و پس از فوت همسر ایشان، عنوان کرد و ادامه داد: در همان سال‌ها بود که با این بازیگر آشنا شدم و فعالیت‌هایش را پیگیری می‌کردم و شاهد نقش آفرینی‌های به یاد ماندنیش بودم که برخی از آن‌ها هیچگاه فراموش نمی‌شود.
سپاسدار بازی بانو پران را در نمایش در پوست شیر به کارگردانی حبیب دهقان نسب یکی از نقش آفرینی‌های درخشان او برشمرد و گفت: ایشان در این نمایش باعنوان بازیگری مقتدر بر روی صحنه ظاهر شد.
این پیشکسوت تئاتر فارس با اشاره به همکاری با شادروان پران در نمایش اسب سفید، بیان داشت: این نمایش به کارگردانی من بر روی صحنه رفت و بانو پران در یکی از صحنه‌ها باید بر سطحی دایره‌ای با قطر یک متری می‌ایستاد و در حالیکه این صفحه می‌چرخید، دیالوگ‌هایی پشت سر هم می‌گفت.
او ادامه داد: ایشان بدون اینکه این چرخیدن او را آزار دهد و مانع تمرکزش شود، بسیار خوب از پس ایفای نقش خود برآمد.
سپاسدار همچنین از نمایش دیگری که کارگردانی آن را برعهده داشت با نام کوچ بال و پر شکسته‌ها یاد کرد و بیان داشت: این نمایش دو بازیگر داشت و بانو پران در آن به اتفاق رحیم هودی بازی می‌کرد و در نقش زنی علیل بسیار درخشید و موفق شد در اولین جشنواره انجمن‌های نمایش کشور که در اصفهان برگزار می‌شد، جایزه نخست بازیگری زن این جشنواره ملی را کسب کند.
این استاد هنرهای نمایشی از فعالیت مرحوم پران در زمینه آموزش تئاتر نیز سخن گفت و ابراز کرد: او پیش از انقلاب گروه تئاتر کودکان را راه‌اندازی کرد که فعالیت آن تا دهه شصت نیز ادامه داشت و برخی افرادی که امروز در حوزه نمایش فعالیت می‌کنند از شاگردان ایشان در آن زمان بودند.
سپاسدار عنوان مادر تئاتر شیراز را به حق شایسته عین‌الشریعه پران دانست و گفت: با آنکه او فعالیت خود را از شیراز آغاز نکرد، از سال 50 تا حدود 15 سال پیش مستمرا در این شهر به فعالیت در حوزه نمایش مشغول بود و هیچ فرد دیگری وجود ندارد که سابقه فعالیت طی این زمان طولانی را بر روی صحنه تئاتر داشته باشد؛ بنابراین با توجه به سن و نوع فعالیت و توفیقاتش باید این لقب به او داده شود.
این پیشکسوت هنر نمایش از اینکه در آن زمان، امکان فیلمبرداری از نمایش‌ها وجود نداشت ابراز تأسف کرد و گفت: اگر از آن نمایش‌ها فیلمی در دسترس بود، اقتدار او در اجرا و توانمندی‌هایش به خوبی دیده و برای نسل جدید شناخته می‌شد.
شادروان عین الشریعه پران عنوان مادر تئاتر شیراز را دارد و شادروان محیی الدین لایق به عنوان پدر تئاتر شیراز شناخته می شود.
7375 /1876
کپی شد
