یک مطالعه اخیر نشان داده است که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تا چهار برابر بیشتر از افراد غیر دیابتی در معرض حمله قلبی، سکته مغزی یا سایر بیماریهای قلبی عروقی شدید قرار دارند.
به گزارش جماران به نقل از مجله پزشکی طبق این مطالعه، پزشکان میتوانند افرادی را که در معرض خطر کم ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی هستند، در مقایسه با افرادی که در معرض خطر بالاتر هستند، شناسایی کنند.
این مطالعه شامل افرادی بود که اخیراً به دیابت نوع ۲ مبتلا شده بودند.
محققان در مطالعه جدید ۷۵۲ داوطلب را که اخیراً به دیابت نوع ۲ مبتلا شده بودند و هیچ یک سابقه بیماری قلبی نداشتند، در نظر گرفتند.
در طول تقریباً هفت سال پیگیری، ۱۰۲ نفر از آنها عوارض جدی قلبی عروقی را تجربه کردند.
محققان با تجزیه و تحلیل نمونههای خون گرفته شده از شرکتکنندگان در مطالعه در فواصل منظم، توانستند تغییرات شیمیایی در DNA آنها را در طول زمان ردیابی کنند.
شارلوت لینگ، از دانشگاه لوند سوئد و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیهای گفت: «این تغییرات که متیلاسیون DNA نامیده میشوند، کنترل میکنند که کدام ژنها در سلولها فعال و کدامها غیرفعال باشند و وقتی به درستی عمل نکنند، ممکن است در بیماریهای قلبی عروقی نقش داشته باشند.»
محققان بیش از ۴۰۰ محل متیلاسیون DNA را یافتند که نشان دهنده متیلاسیون DNA تغییر یافته هستند و توانستند از ۸۷ مورد از این محلها برای ایجاد نمرهای استفاده کنند که خطر یا احتمال ابتلا به عوارض جدی قلبی عروقی را ارزیابی میکند.
محققان در این مطالعه که در مجله Cell Reports Medicine منتشر شده است، گزارش دادند که دقت پیشبینی منفی این نمره یا توانایی آن در شناسایی بیماران در معرض خطر کم بیماری قلبی عروقی، ۹۶٪ بود.
با این حال، این نمره در شناسایی بیماران در معرض خطر بالا تنها حدود ۳۲٪ دقیق بود، احتمالاً به این دلیل که مطالعه آنها را برای مدت زمان کافی دنبال نکرده است.
محققان گفتند که آزمایش آنها یکی از قابل اعتمادترین پیشبینیکنندهها برای تشخیص بیماران دیابت نوع ۲ در معرض خطر کم بیماری قلبی از افرادی است که به طور بالقوه در معرض خطر بالا هستند و امکان درمان شخصیسازیشده، کاهش هزینههای مراقبتهای بهداشتی و کاهش اضطراب بیمار و عوارض جانبی مرتبط با درمان را فراهم میکند.
در حال حاضر، ارائهدهندگان خدمات درمانی متغیرهایی مانند سن، جنسیت، فشار خون، سیگار کشیدن، کلسترول LDL، قند خون بلندمدت و عملکرد کلیه را برای تخمین خطر بیماری قلبی در آینده در نظر میگیرند، «اما این یک ابزار نسبتاً نادرست است».
او ادامه داد: «اگر متیلاسیون DNA را اضافه کنید، پیشبینیکننده بسیار بهتری از خطر در آینده خواهید داشت.»
