پایگاه خبری جماران: رکن اعظم حکومت ما و همه ملت ها ولایت امیرالمومنین علیه السلام است.
ایام غدیر و روز مباهله دو ثقل زمانی این مهم هستند، تعارف بردار نیست تا برای دیگران وقت بیان و اهمیت این روز را بگذاریم همه مکلفیم بعد از حمدثنای خدا به ارزش این ایام بپردازیم و شان مقام و جایگاه رفیع امامت و ولایت معصومین علیهم السلام را حفظ کنیم.
علی علیه السلام اول مظلوم عالم
مظلومیت مولای متقیان «امیرالمؤمنین علی علیه السلام» همچنان در صدر تاریخ است. اینکه بعضی برای «ناکارآمدی» خود به حکومتداری حضرتش اشاره می کنند ظلم بزرگی در حق ایشان است.
اولا: بیان زیبای مولی الموحدین علی علیه السلام در خطبه سوم «نهج البلاغه» را سرلوحه کار خویش قرار دهید «لا یقاس بآل محمد(صل الله علیه و اله و سلّم) من هذه الامة احد و لا یسوى بهم من جرت نعمتهم علیه ابدا». احدی از مسلمین قابل قیاس با آل محمد (صل الله علیه و اله و سلّم) نیستند و ریزه خواران نعمت اهل بیت با آنان برابر نخواهند بود.
ثانیا: مگر حضرت حکومت تشکیل دادند؟ بلکه ایشان بر اثر اصرار و فشارهای مردم حکومت را پذیرفتند؛ این چنین نبوده که تشکیل حکومت بدهند و لذا حکومتداری را پذیرفتند.
آنچه حضرت پذیرفتند حکومت و جامعه ای بود که با «دسیسه ها» و تأثیرات «حاکمان غاصب» دچار «تحیر» و «بحران» شده بود طوری که «مدیران بحران ساز» خلیفه سوم غاصب را به قتل رساندند.
حضرت در آن مدت زمان کم توانستند «جامعه بحران زده» را مدیریت و کنترل نمایند و فتنه ها را بر سر جای خویش بنشانند و نیز «بحران مدیریتی» که از «ناکارآمدی» سه خلیفه غاصب در ساختار حکومت ایجاد شده بود را کنترل نمایند و این در شرایطی بود که مدیران ناکارآمد برای «پنهان کردن عیوب» و نیز «چپاول جامعه» بحران ایجاد می کردند و حضرت به خوبی همه را کنترل و با «صلابت» و «اقتدار» سر جای خویش نشاندند. پس اگر ناکارآمدی در حکومت دارید خود را با حکومتداری حضرتش مقایسه نفرمایید و همچنان مولی علیه السلام را در مظلومیت باقی نگذارید.
سید محمد طباطبایی
۲۳ذیقعده سال ۱۴۴۲
