محمد مقدم: حسین(ع) مظهر خداجویی و حق طلبی در طول تاریخ شد

عضو مجمع روحانیون مبارز با بیان اینکه اولین مرحله برای شهادت حسین بن علی(ع) آگاهی بود، گفت: اگر حسین(ع) در طول تاریخ بر قلب های انسان مسلط شد، اگر عشق حسین(ع) با عشق به خدای حسین(ع) عجین شد، اگر حسین(ع) مظهر خداجویی و حق طلبی در طول تاریخ شد، برای این بود که حسین(ع) حقّ زلال و بنده زلال حق شد.

به گزارش خبرنگار جماران، حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد مقدم در مراسم عزاداری شب دوم ماه محرم گفت: وقتی که راه را بر امام حسین(ع) می بندند، تمام تلاش حسین بن علی(ع) این است که حتی برخورد ایجاد نشود. از حرّ بن یزید ریاحی می خواهد که اگر نمی گذارد به کوفه برود، مسیرش را کج کند و به سرزمین دیگری برود. تمام تلاش سربازان عبیدالله این است که یا تسلیم و دست بنده راهی کوفه شود و در مقابل عبیدالله بن زیاد بیعت با یزید را بپذیرد و یا آنکه با حسین بن علی(ع) برخورد می شود.

عضو مجمع روحانیون مبارز افزود: تمام تلاش حسین بن علی(ع) این بود که بیعت را نفی کند و زیر باز ذلت بیعت نرود. چون مصلحت یک انسان دیندار و آرمان دار این است که نسبت به آرمان و ارزش های دینی خودش وفادار باشد. اما از سوی دیگر حسین بن علی(ع) تلاش می کند که هیچ گونه درگیری و برخوردی ایجاد نشود. امام دنبال این نیست که از راه درگیری و مبارزه بخواهد به اهداف خودش برسد اما زیر بار ظلم هم نمی رود.

وی یادآور شد: امام حسین(ع) می فرماید اگر دشمن می خواهد با زور، فریب، ایجاد اختناق و وحشت بر من بیعت را تحمیل کند، هرگز چنین کاری نمی کنم. حسین بن علی(ع) حتی در همان عقل مصلحت گرایانه خودش از معرفتی برخوردار است که عالم را محضر خدا می بیند. انسانی که از چنین شناختی برخوردار است و خدایی را می شناسد که حکیم، عزیز و قدیر است و بر هستی مسلط است، در برابر چنین خدایی تسلیم مطلق خواهد بود.

مقدم تأکید کرد: اگر شهادت را بر حسین تحمیل می کنند، حسین بن علی(ع) با تمام وجودش این شهادت را می پذیرد. شهادتی که برای حسین بن علی(ع) چهار رکن دارد. اولین رکنش «آگاهی» است. حسین بن علی(ع) کورکورانه شهادت را نپذیرفته است. او عشق بازی در راه خدایی را می پذیرد که قدرت مطلق است. خدایی که عین عزت، شکوه و جلال است.

وی با بیان اینکه حسین بن علی(ع) از مسیر معرفت عبور کرده است، افزود: انسان باید اول آگاهی پیدا کند تا به عشق راه پیدا کند. تا آگاهی نباشد و انسان عاشق محبوب را نشناسد، به چه چیزی عشق بورزد و از طرف دیگر تا زمانی که عشق نباشد چگونه می تواند حرکت کند؟! لذا بزرگان می فرمایند اول معرفت است. وقتی انسان عاشق معرفتی اجمالی پیدا کرد شیدا می شود و شیدایی او مراحل بعدی معرفت را به او می چشاند.

عضو مجمع روحانیون مبارز تأکید کرد: اولین مرحله برای شهادت حسین بن علی(ع) آگاهی بود. اگر دشمن می خواهد شهادت را بر او تحمیل کند، حسین بن علی(ع) آگاهانه مرز منطق، حکمت و عقل را پیموده، راه حکمت را طی کرده و آگاهانه در این مسیر قدم برداشته است.

وی افزود: بعد از آگاهی برای شهادتی که حسین بن علی(ع) دارد «آزادی» است. انسان وقتی محبوب را شناخت، محبوبی که کمال مطلق و عزت بی نهایت است، به آزادی معنوی می رسد. مگر می شوند انسان در برابر خالق دارای جمال و شکوه مطلق قرار بگیرد اما از خودش رها نشود؟! اگر من بند در خود هستم برای این است که محبوبم را نشناخته ام.

مقدم ادامه داد: نمی شود یک انسان عاشق حق باشد و در چنگال حسد گرفتار شود. نمی شود یک انسان عاشق حق باشد در چنگال غرور گرفتار شود. اگر من گرفتار نفس و نفسانیات هستم، آگاهی ام از مقام حق اندک و ناقص است. حسین بن علی(ع) مرز آگاهی را طی کرده و به مرز آزادی معنوی رسیده است. شب عاشورا وقتی یارانش را جمع می کند می گوید مشخص است که ما فردا کشته می شویم. از ما بیعت خواسته اند و چون بیعت نکرده ایم ما را طعمه امیال شیطانی خود خواهند کرد. ما راهی جز مبارزه نداریم.

وی اظهار داشت: تمام یاران حسین(ع) یکی یکی آمدند و گفتند پا به پای تو می آییم. درونش از عشق به حق موج می زند. یاران حسین درونشان مالامال عشق است و ظرف وجودی آنها دیگر جایی برای پلیدی ها قرار نمی دهد و آزادشان کرده و خوشا به حال انسانی که به مرحله آزادی معنوی می رسد. اگر به مرحله آزادی نرسیده بودند که چنین عظمتی را نمی آفریدند.

عضو مجمع روحانیون مبارز گفت: بعد از آزادی معنوی، سومین رکن شهادت آنها «انتخاب» است. آنها مرگ را انتخاب می کنند. شهادت مرگ تحمیلی نیست و رفتن انتخابی است. یاران حسین(ع) شب عاشورا به بعد را انتخاب کردند. اگر شکی در دل بعضی از آنها بود، دیگر چیزی باقی نمی گذاشت. چون درونشان از حق طلبی و عشق به خدا پُر و از نفس و نفسانیات خالی شده بود. اینجا بود که انتخاب کردند.

وی تأکید کرد: اگر تاریخ عاشورا را ورق بزنید، گره خورده عقل و عرفان، برهان و عرفان و عشق و عقل، چه عشق بازی از آنچه اینها در عاشورا انجام دادند بالاتر و برتر است؟ اینها را ما شنیده ایم و روی آن فکر نکرده ایم. مثلا شما شنیده اید که قمر بنی هاشم(ع)، علی اکبر(ع) و قاسم بن حسن(ع) هرکدام با جملاتی که نشان دهنده اوج رهایی است رجز می خوانند. هرکدام از یاران که از امام حسین(ع) اجازه میدان می خواهند، درنگ می کند؛ اما وقتی جوانش می آید بلافاصله اجازه می دهد. می خواهد به تاریخ بگوید اگر ابراهیم کارد بر حلق اسماعیل گذاشت و نشان داد که وابستگی و علقه فرزندی را در راه عشق الهی زیر پا گذاشته، حسین(ع) به تاریخ اوج عشقی را نشان می دهد که علقه فرزندی را به راحتی دفع می کند. حسین می خواهد معنای عشق واقعی را به تاریخ نشان دهد.

مقدم یادآور شد: خدای بزرگ برای حسین(ع) تقدیر کرده که عزیزانش در مقابلش یکی پس از دیگری قربانی شوند و وقتی همه قربانی می شوند، حسین بن علی(ع) خود انتخاب می کند. زیباتر از این عشق سراغ دارید؟! وقتی لحظه های پایان زندگی حسین بن علی(ع) است، می گوید «الهی راضیم به رضایت». اگر حسین(ع) در طول تاریخ بر قلب های انسان مسلط شد، اگر عشق حسین(ع) با عشق به خدای حسین(ع) عجین شد، اگر حسین(ع) مظهر خداجویی و حق طلبی در طول تاریخ شد، برای این بود که حسین(ع) حق زلال و بنده زلال حق شد.

وی با بیان اینکه حسین(ع) در عالم بد نمی بیند، گفت: زینب(ع) در عالم زشتی نمی بیند. وقتی عبیدالله بن زیاد به زینب(ع) گفت دیدی خداوند بر سر تو چه آورد؟ زینب گفت جز زیبایی هیچ چیزی ندیدم. وقتی که انسان از خود تهی می شود و از همه خصلت های شیطانی و نفسانی خالی می شود، تجلی خدا می شود؛ و حسین(ع) نماد خدایی شد. اگر با خرد حسینی(ع) عالم را شناختی، همه کائنات در برابر آن کف دریا است.

عضو مجمع روحانیون مبارز با اشاره به شیوع ویروس کرونا، افزود: یک ویروس که مجموعش 5 گرم است به بشریت آغاز هزاره سوم که مدعی بود دنیا را در تسخیر خود دارد نشان دهد که ای انسان تو کمتر از یک ویروس هستی. این بشر راهی ندارد جز تسلیم در برابر یک قدرت و دل و درون به او دادن و اندورن را از پلیدی ها پالاییدن؛ تا بتواند طعم شیرین عشق و محبت را بچشد. زندگی زمانی شیرین است که انسان این مراحل را طی کند.

وی در پایان گفت: اگر در نفسانیات خودمان غوطه بزنیم، کینه ها، بخل ها، پلیدی ها، زشتی ها، تنگ نظری ها و لجاجت ها، آنچه برای خود رنج است و برای بشریت عذاب، نمی تواند یک انسان الهی باشد. او شیطانی است در قالب انسان؛ او از حسین(ع) دور است و از عاشورا بیگانه. عاشورا مکتب انسان سازی بود و هرکس که می خواهد در آن گام بگذارد باید قبل از هر چیز به آگاهی برسد، آزادی را پشت سر بگذارد، انتخاب گری را درک کند و مسئولیت پذیر باشد.