جلوگیری از خونریزی لثه‌ و تسکین درد دندان با این گیاه

ترخون می‌تواند جانشین نمک شود و کسانی که از مصرف نمک منع شده‌اند مثل بیماران قلبی، کسانی که پرفشاری خون دارند، یا اشخاص چاق که مجبور به پیروی از رژیم غذایی بی‌نمک شده‌اند می‌توانند به جای نمک ترخون در غذای خود مصرف کنند و علاوه‌بر اینکه غذای خود را با نمک احساس کنند از طعم مطبوع و خواص شفابخش ترخون نیز استفاده کنند.

لینک کوتاه کپی شد

جی پلاس، ترخون نوعی سبزی معطر است با خواص دارویی فراوان که در فرانسه این سبزی را پادشاه سبزیجات نامیده‌اند. ترخون در فرانسه و در سایر نقاط جهان در آشپزی سنتی – به صورت تازه یا خشک – به عنوان طعم‌دهنده قوی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ضدعفونی‌کننده

سلامت نیوز نوشت؛ ترخون گیاهی از خانواده کاسنی یا مرکبان است که پایا و ارتفاع آن به حدود ۵۰ سانتی‌م‌تر می‌رسد. برگ‌ها به رنگ سبز براق، پهنک برگ کشیده و باریک و نوک‌تیز است. فیلوتاکسی برگ متناوب و گل‌ها متمایل به زرد است و دانه‌های گیاه عقیم بوده و تکثیر آن به‌صورت رویشی انجام می‌شود. در برگ ترخون اسانس روغنی وجود دارد که ترکیب عمده اسانس آن را متیل چاویکول و پی‌متوکسی سینامیک آلدئید تشکیل می‌دهند، که این مواد خاصیت ضدعفونی‌کنندگی بسیار قوی دارند.

جلوگیری از خونریزی لثه‌ و تسکین درد دندان

مصرف ترخون برای جلوگیری از خونریزی لثه‌ها و نیز التیام زخم‌هایی که در دهان وجود دارند بسیار مفید است و در طول تاریخ، از این سبزی معطر برای تسکین موقتی درد دندان استفاده می‌شده است. محققان دانشگاه آریزونا می‌گویند علت تسکین درد دندان به خاطر وجود ماده‌ای موسوم به اوژنول است که در روغن میخک نیز وجود دارد. سبزی ترخون نه تنها موجب تسکین درد دندان می‌شود بلکه برای تسکین درد لثه نیز که همراه با درد دندان ایجاد می‌شود موثر است.

تسکین ناراحتی‌های معده

سبزی ترخون علاوه بر استفاده در آشپزی به عنوان طعم‌دهنده، دارای خواص دارویی نیز است که از جمله آن‌ها می‌توان به تسکین ناراحتی‌های معده که بر اثر استرس به وجود آمده و همچنین تقویت سیستم هاضمه اشاره کرد. برگ و سرشاخه‌های گل‌دار ترخون محرک و مقوی معده بوده و خاصیت ضدانگلی دارد. مصرف آن اشتهاآور و ادرارآور (کاهش‌دهنده آب و رطوبت اضافه بدن) بوده و اندکی خاصیت مخدر دارد.

خواص آنتی‌اکسیدانی

ترخون، ‌به‌ویژه نوع ترکی آن، دارای خواص آنتی‌اکسیدانی فراوانی بوده که می‌توانند در خنثی‌سازی موادی موسوم به رادیکال‌های آزاد کمک کند. رادیکال‌های آزاد، محصولات فرعی متابولیسم هستند و اگر بدن شما نتواند به‌طور موثر از دست آن‌ها خلاص شود می‌توانند موجب تخریب سلول‌های بدنتان شوند و در نتیجه در سیستم هاضمه شما باقی مانده و آسیبی را در بدن ایجاد نمایند که ممکن است حتی منجر به ایجاد نوعی سرطان خاص شود. طی تحقیقی که در سال ۲۰۰۵ صورت گرفت و در «مجله کشاورزی شیمی غذا» نیز به چاپ رسید محققان دریافتند ترخون می‌تواند به عنوان یک روبنده و از بین برنده رادیکال‌های آزاد در بدن نقش موثری ایفا نماید.

محرک اشتها

قطره ترخون حاوی اسانس برگ ترخون در بازار دارویی ایران موجود است این قطره بر اساس حداقل ۱۳ میلی‌گرم می‌تیل چاویکول در هر میلی‌لیتر از فرآورده استاندارد شده و به‌صورت خوراکی روزانه ۲۰-۱۰ قطره به عنوان محرک اشتها همراه مقداری مایعات پیش از غذا استفاده می‌شود و برای برطرف کردن سکسکه یک تا ۲ قطره ترخون بر روی یک حبه قند چکانده و میل می‌شود. کار‌شناسان گیاه‌درمانی استفاده از روغن ترخون را همراه با روغن رازیانه و عسل برای تقویت سیستم هاضمه توصیه می‌کنند ولی در صورت داشتن آلرژی از استفاده این روغن‌ها وعسل خودداری کنید. اسانس ترخون به مقدار سه تا پنج قطره در روی یک حبه قند نیز برای تقویت معده و دفع نفخ شکم مصرف می‌شود. این قطره در دوران بارداری و کودکان کمتر از ۴ سال منع مصرف شده است.

طرز تهیه دم کرده ترخون

ترخون را به عنوان دم‌کرده به مقدار ۲۵ تا ۳۰ گرم در یک لیتر آب دم‌کرده و سه یا چهار بار در روز و هر بار یک فنجان از آن را پس از صرف غذا مصرف می‌کنند. کسانی که می‌خواهند از ترخون به عنوان دم‌کرده استفاده کند باید پنج گرم ترخون را تکه‌تکه کرده و در یک فنجان بریزند و روی آن آب جوش جاری کنند و ۱۰ دقیقه بگذارند تا دم بکشد سپس این دم‌کرده را پس از صرف غذا بنوشند.

دم‌کرده ترخون برای جلوگیری از آبله و سرخجه و کنترل علل وبا در طب گیاهی اهمیت زیادی دارد. ترخون قدرت دفاعی بدن را در برابر برخی ویروس‌ها و باکتری‌ها افزایش می‌دهد.

خواص درمانی ترخون مرهون روغن مایع اصلی آن است که دارای بو و طعم تندی است و مزه آن نزدیک به تربانتین است. روغن مایع اصلی ترخون دارای هفتاد درصد استراگول و بیست درصد ترپن است. این روغن دارای خواص تقویت‌کننده، اشتهاآور، مقوی معده، ادرارآور، قاعده‌آور و کرم‌کش است.

 

دیدگاه تان را بنویسید