رستگاری در روزگار رنج ـ ۹

همه آنچه در تشخیص بیماری امام اتفاق افتاد

خونریزی معده، رادیوگرافی دستگاه گوارش، بیوبسی و... همه و همه خبر از بیماری سخت و واقعه ای تلخ می داد که هیچ کدام از ما توان تحملش را نداشتیم.

لینک کوتاه کپی شد

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: هفت صبح بود[1] که دکتر پورمقدس[2] تماس گرفت و گفت که در ملاقاتی که امروز با امام داشته مشخص شده که معده ایشان خونریزی کرده است. خود را به بیت رساندم و از امام خواستم تا آزمایش ها و اقدامات لازم را برای علت خونریزی انجام دهم و فردا نیز اجازه دهند تا صبح قبل از رفتن به حمام رادیو گرافی دستگاه گوارش صورت گیرد.[3]

از امام خواستم تا برای شب غذای سبکی[4] میل کنند تا صبح بتوانیم رادیوگرافی را انجام دهیم.بیست و نهم اردیبهشت بود که رادیوگرافی با ماده حاجب از دستگاه گوارش انجام شد.[5]

ساعت هفت و نیم صبح بیست و نهم اردیبهشت بود که امام وارد بیمارستان بقیه الله شماره دو شدند و رادیوگرافی انجام شد. معده دچار ضایعاتی به صورت زخم های متعدد بر روی ضایعات تومورال شده بود. انگار کوه بر سرمان آوار شده بود، افسرده و غمگین هر کدام گوشه ای زانوی غم به بغل گرفتیم و نمی دانستیم باید با این بیماری خانمان برانداز چه کنیم.

دکتر فاضل[6] را به کمک طلبیدیم او خود را سریع به جماران رساند و بعد تصمیم به دعوت از دکتر زالی[7] گرفته شد. او هم بسیار زود خود را رساند. تصمیم بر انجام کاستروسکپی گرفته شد و من خدمت امام رسیدم و تقاضا کردم که برای انجام آن به بیمارستان تشریف بیاورند و ایشان بی هیچ کلامی پذیرفتند.

کاستروسکپی وجود ضایعه تومورال و زخم های متعدد معده را تایید کرد. بر اساس آخرین اطلاعات و تجربیات، بحث ها و تصمیم گیری ها آغاز شد و ساعت ها به طول انجامید و سرانجام تشخیص سرطان معده به برادر بزرگوارم حاج سید احمد آقا[8] گزارش شد.

شنبه شب مطابق با سی ام اردیبهشت رادیوگرافی های مختلف معده امام در حضور تیم پزشکی و آقایان خامنه ای[9]، هاشمی رفسنجانی[10]، موسوی اردبیلی[11]، میر حسین موسوی[12] و حاج احمد آقا توضیح داده شد. در آن جلسه تصمیم نهایی بر عهده تیم پزشکی گذاشته شد تا همه جوانب را بسنجند.

بعد از برگزاری جلسات طولانی مدت تصمیم بر آن شد تا با دستگاه اکوکاردیوگرافی جدیدی که وارد کشور شده بود شرایط قلبی امام برای عمل جراحی سنجیده شود همچنین کاستروسکپی و بیوبسی مجددی نیز از محل ضایعه صورت گیرد.

صبح سی و یکم اردیبهشت ماه دکتر صنعتی[13] اکوکاردیو گرافی را انجام داد و نتایج مشاهداتش را برای من ارسال کرد. دکتر شادچهر[14] هم بیوبسی و کاستروسکپی مجدد را در اولین روز خرداد ماه انجام داد. نمونه های بیوبسی را دکتر تائبی و شمسا و چند پزشک دیگر خواندند و تشخیصشان را مبنی بر سرطان معده اعلام کردند.

عصر هنگام امام راهی بیمارستان شدند و به علت پایین بودن هموگلوبین، خون دریافت کردند و شب را بی هیچ مساله ای در بیمارستان گذراندند تا برای عمل جراحی فردا آماده شوند.

صبح دوم خرداد ماه ابتدا امام به اتاق کت لب برای گذاشتن پیس میکر موقت و سپس به اتاق عمل برده شدند.[15]

 
  1. این اتفاق مربوط به تاریخ بیست و هشتم اردیبهشت ماه سال 68 است.
  1. دکتر مسعود پورمقدس، متخصص قلب و عروق.
  1. خونریزی گوارشی در سنین بالا یک امر خطرناک بوده و باید به صورت اورژانس پی گیری شود برای انجام همین کار ملاقات های خصوصی و عمومی امام قطع شد.
  1. البته امام همیشه شب ها غذای بسیار سبکی مانند نان و پنیر و انگور و اینطور چیزها را میل می کردند.
  1. ابتدا تصمیم بر آن بود که به علت سابقه خونریزی روده از آن قسمت رادیوگرافی انجام شود اما با مشورت های صورت گرفته، رادیوگرافی مری، معده و اثنا عشر در دستور کار قرار گرفت و چون امام دچار کم خونی نیز بودند و قرص آهن مصرف می کردند در تاریخ بیست و هشتم هم قرص آهن و هم آسپرین قطع شد.
  1. دکتر ایرج فاضل، پزشک جراح امام. وی در دولت اول آیت الله هاشمی مقام وزیر بهداشت و در دولت اول مهندس موسوی مقام وزیر آموزش عالی را بر عهده داشت.
  1. دکتر محمدرضا زالی، فوق تخصص جراحی گوارش.
  1. مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی، یادگار امام.
  1. آیت الله سید علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی که آن ایام ریاست جمهوری را بر عهده داشت.
  1. مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی که آن زمان ریاست مجلس شورای اسلامی را عهده دار بود.

10. مرحوم آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی که در آن ایام ریاست قوه قضاییه را بر عهده داشت.

11. مهندس میر حسین موسوی که آن زمان نخست وزیر بود.

12. دکتر ارشمیدس صنعتی، متخصص قلب و عروق.

 13. دکتر علی شادچهر، متخصص بیماری های گوارش.

14. برگرفته از خاطره نقل شده از دکتر سید حسن عارفی، متخصص قلب و عروق و سر تیم پزشکی امام خمینی در کتاب طبیب دل ها.

 

 

دیدگاه تان را بنویسید