جلسه اخیر استاندار با احزاب استان و حاشیه‌ها و مباحثی که در این جلسه مطرح شد، نشان می‌دهد هنوز تا رسیدن به حد مطلوب تحمل جناح مقابل، فاصله بسیار است. جلسه‌ای که قرار بود به تعامل بیشتر احزاب منجر شده و هم‌اندیشی برای توسعه استان باشد، با درگیری‌های لفظی و مخالفت‌هایی همراه شده و اینک هر دو جناح مکدر شده از این وضعیت، حق را به جانب خود می‌دهند.
در این جلسه از حماسه دوم و سوم خرداد توسط نمایندگان احزاب اصلاح‌طلب سخن گفته شده و وقتی به نقش نخست‌وزیر در دوران دفاع مقدس اشاره می‌شود، نمایندگان جناح مخالف معترض شده‌اند که نیازی به حمایت از کسانی که از قطار انقلاب پیاده شده‌اند نیست!
از سوی دیگر نمایندگان جناح اصولگرا، خواستار دخالت استاندار در این موضوع بودند و معترض از اینکه چرا جلوی چنین سخنانی در جلسه رسمی گرفته نمی‌شود.
وقتی به ماهیت این جلسه که قرار است به صورت فصلی برگزار شود نگاهی بیندازیم، متوجه می‌شویم که یکی از اهداف این جلسه، نشاندن نمایندگان دو جناح در پشت یک میز و ترویج فرهنگ گفتگو میان آنهاست. موضوعی که استاندار نیز بدان اشاره کرده و از آن به عنوان نشست‌های خصوصی یاد نموده که شرکت‌کنندگان هر حرفی داشته باشند، در همین جلسه بیان می‌کنند و شاید حتی این حرف‌ها به مشاجره نیز بکشد، ولی همه باید ظرفیت خود را بالا ببرند و بعد از پایان جلسه، همه این مباحث تمام شود.
با همین استدلال، حال که حواشی این جلسه بعد از گذشت چندین روز از مراسم همچنان ادامه دارد، بیش از پیش مشخص می‌شود که ما هنوز نتوانسته‌ایم به جایی برسیم که حتی در جلسات خصوصی، مخالفان فکری خود را تحمل کنیم. حتی نتوانسته‌ایم در همین جلسات خصوصی گفتگوی دوطرفه داشته باشیم و اگر حرفی زدیم، منتظر حرف طرف مقابل هم باشیم. هنوز در گفتگوهایمان، خود را متکلم وحده می‌بینیم و به اصول یک گفتگوی مشترک دست نیافته‌ایم. اصولی که می‌گوید دو طرف باید با یکدیگر بر سر مشترکاتی توافق کنند تا زمینه گفتگو شکل بگیرد ولی گویا هنوز در جلسات فصلی نشست با احزاب، این مشترکات به فراموشی سپرده شده؛ اینکه احزاب برای این جمع شده‌اند که با اعلام نقطه نظرات خود، برای پیشرفت و توسعه استان راهکار ارائه دهند.
ما هنوز در اول راهیم و سال‌ها نیاز به تمرین داریم تا به گفتمان مشترکی در این خصوص دست پیدا کنیم تا بدون حاشیه و تکدر خاطر، نظرات خود را بیان کنیم و با سعه صدر، نظرات طرف مخالف را نیز بشنویم و وقتی از جلسه خارج شدیم، به جای گله‌گذاری و اعتراض، خروجی مشخصی از نشست ارائه دهیم.
این جلسه دومین جلسه نشست با احزاب استان بوده و در نشست قبلی، استاندار به ارائه گزارشی از وضعیت سرمایه‌‌گذاری و اقتصاد استان پرداخته که احزاب، معترض به این شیوه برگزاری جلسه شده و عنوان داشته‌اند که نشست با احزاب محل ارائه گزارش عملکرد نیست، در دومین جلسه قرار بر این بوده که احزاب بیشتر سخن بگویند و مدیریت ارشد استان بیشتر شنونده باشد و بعد از اتمام جلسه دوم، باز هم معترض بوده‌اند که باید در این جلسه راهکارهای توسعه استان مورد بررسی قرار می‌گرفت نه آنچه که اتفاق افتاد! در هر دو جلسه ماهیت اعتراض نشان می‌دهد که تحمل سخنان مخالف را نداریم و بدتر از آن، در خشم و عصبانیت، حرف‌هایی می‌زنیم که هیچ برنامه‌ای پشت آن نبوده و فضای احساسی جلسه، موجب ایراد آن سخنان شده است. حال آنکه فضای احساسی ویژه کنشگران است که به اقتضای سن خود در ایام خاصی از جمله انتخابات دست به عمل می‌زنند و از کسانی که به عنوان نماینده احزاب اصلاح‌طلب و اصولگرا در جلساتی غیر از ایام انتخابات شرکت می‌کنند، انتظار عقلانیت و پختگی در عملکرد می‌رود.
با این وجود، هنوز هم می‌توان امیدوار بود که تداوم چنین جلساتی به یک گفتمان مشترک میان دو جناح مخالف فکری و سیاسی منجر شود، گفتمانی که نه خواستار حذف رقیب باشد، نه جو احساسی بر آن غلبه کند، قاعدتا تشکیل چنین جلساتی و حتی مشاجره در آن، بعد از چندین دیدار به آرامش خواهد رسید تا در یک فضای منطقی و عقلانی، احزاب برای یک هدف مشترک که همان توسعه استان است، راهکار ارائه دهند.
تا زمانی که هر دو جناح، همه حرف‌های درگلو مانده خود را حتی با فریاد بیان نکنند، قطعا آرامشی در کار نخواهد بود.
* روزنامه صدای زنجان، 1397،3،9.
7312/6085
انتهای پیام در این جلسه از حماسه دوم و سوم خرداد توسط نمایندگان احزاب اصلاح‌طلب سخن گفته شده و وقتی به نقش نخست‌وزیر در دوران دفاع مقدس اشاره می‌شود، نمایندگان جناح مخالف معترض شده‌اند که نیازی به حمایت از کسانی که از قطار انقلاب پیاده شده‌اند نیست!
از سوی دیگر نمایندگان جناح اصولگرا، خواستار دخالت استاندار در این موضوع بودند و معترض از اینکه چرا جلوی چنین سخنانی در جلسه رسمی گرفته نمی‌شود.
وقتی به ماهیت این جلسه که قرار است به صورت فصلی برگزار شود نگاهی بیندازیم، متوجه می‌شویم که یکی از اهداف این جلسه، نشاندن نمایندگان دو جناح در پشت یک میز و ترویج فرهنگ گفتگو میان آنهاست. موضوعی که استاندار نیز بدان اشاره کرده و از آن به عنوان نشست‌های خصوصی یاد نموده که شرکت‌کنندگان هر حرفی داشته باشند، در همین جلسه بیان می‌کنند و شاید حتی این حرف‌ها به مشاجره نیز بکشد، ولی همه باید ظرفیت خود را بالا ببرند و بعد از پایان جلسه، همه این مباحث تمام شود.
با همین استدلال، حال که حواشی این جلسه بعد از گذشت چندین روز از مراسم همچنان ادامه دارد، بیش از پیش مشخص می‌شود که ما هنوز نتوانسته‌ایم به جایی برسیم که حتی در جلسات خصوصی، مخالفان فکری خود را تحمل کنیم. حتی نتوانسته‌ایم در همین جلسات خصوصی گفتگوی دوطرفه داشته باشیم و اگر حرفی زدیم، منتظر حرف طرف مقابل هم باشیم. هنوز در گفتگوهایمان، خود را متکلم وحده می‌بینیم و به اصول یک گفتگوی مشترک دست نیافته‌ایم. اصولی که می‌گوید دو طرف باید با یکدیگر بر سر مشترکاتی توافق کنند تا زمینه گفتگو شکل بگیرد ولی گویا هنوز در جلسات فصلی نشست با احزاب، این مشترکات به فراموشی سپرده شده؛ اینکه احزاب برای این جمع شده‌اند که با اعلام نقطه نظرات خود، برای پیشرفت و توسعه استان راهکار ارائه دهند.
ما هنوز در اول راهیم و سال‌ها نیاز به تمرین داریم تا به گفتمان مشترکی در این خصوص دست پیدا کنیم تا بدون حاشیه و تکدر خاطر، نظرات خود را بیان کنیم و با سعه صدر، نظرات طرف مخالف را نیز بشنویم و وقتی از جلسه خارج شدیم، به جای گله‌گذاری و اعتراض، خروجی مشخصی از نشست ارائه دهیم.
این جلسه دومین جلسه نشست با احزاب استان بوده و در نشست قبلی، استاندار به ارائه گزارشی از وضعیت سرمایه‌‌گذاری و اقتصاد استان پرداخته که احزاب، معترض به این شیوه برگزاری جلسه شده و عنوان داشته‌اند که نشست با احزاب محل ارائه گزارش عملکرد نیست، در دومین جلسه قرار بر این بوده که احزاب بیشتر سخن بگویند و مدیریت ارشد استان بیشتر شنونده باشد و بعد از اتمام جلسه دوم، باز هم معترض بوده‌اند که باید در این جلسه راهکارهای توسعه استان مورد بررسی قرار می‌گرفت نه آنچه که اتفاق افتاد! در هر دو جلسه ماهیت اعتراض نشان می‌دهد که تحمل سخنان مخالف را نداریم و بدتر از آن، در خشم و عصبانیت، حرف‌هایی می‌زنیم که هیچ برنامه‌ای پشت آن نبوده و فضای احساسی جلسه، موجب ایراد آن سخنان شده است. حال آنکه فضای احساسی ویژه کنشگران است که به اقتضای سن خود در ایام خاصی از جمله انتخابات دست به عمل می‌زنند و از کسانی که به عنوان نماینده احزاب اصلاح‌طلب و اصولگرا در جلساتی غیر از ایام انتخابات شرکت می‌کنند، انتظار عقلانیت و پختگی در عملکرد می‌رود.
با این وجود، هنوز هم می‌توان امیدوار بود که تداوم چنین جلساتی به یک گفتمان مشترک میان دو جناح مخالف فکری و سیاسی منجر شود، گفتمانی که نه خواستار حذف رقیب باشد، نه جو احساسی بر آن غلبه کند، قاعدتا تشکیل چنین جلساتی و حتی مشاجره در آن، بعد از چندین دیدار به آرامش خواهد رسید تا در یک فضای منطقی و عقلانی، احزاب برای یک هدف مشترک که همان توسعه استان است، راهکار ارائه دهند.
تا زمانی که هر دو جناح، همه حرف‌های درگلو مانده خود را حتی با فریاد بیان نکنند، قطعا آرامشی در کار نخواهد بود.
* روزنامه صدای زنجان، 1397،3،9.
7312/6085
کپی شد
