خیرخواهی سیدالشهدا(س) تا آخرین لحظه

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در کتاب ثارالله درباره خیرخواهی وجود مقدس سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام حتی تا آخرین لحظه های حیاتشان اینگونه نقل کرده است: 

حضرت امام حسین(علیه السلام) در آغاز خطابۀ خود در روز عاشورا فرمود: «أیّها الناس إسْمَعوا قَولی و لٰا تعجلوا حتّیٰ اَعظِکُمْ بِمٰا یحِقُّ لَکُمْ عَلَیّ...»

حضرت در این جمله موعظه و نصیحت را وظیفۀ خود و حقّی برای دشمن بر خویش می‌ داند. زیرا قلب‌ هایی را که موقّتاً از حرکت ایستاده با موعظه به حرکت می‌ توان واداشت. او به این وظیفۀ الهی خود عمل کرد، حتّیٰ آن هنگام که سر مقدسش بالای نیزه بود.

لم ینقطع من إرسٰالِ مَوعظةٍ

حتّیٰ إذا رأسُهُ فوق السَّنانِ حکا

شاعر دیگری چنین سروده است:

یَتْلوا الکِتابَ وَ ما سَمِعْتُ بِواعظٍ

تخذَ القَنٰا بَدَلاً عَنِ الأعوادِ

یعنی سر مقدّس حسین(ع) بالای نیزه قرآن می‌ خواند و شنیده نشده واعظی به جای منبر نیزه را برگزیند.

سرش چون بر سر نی عاشقانه قرآن خواند

شکست رونق بازار هر سخنور را

پس از موعظه، امام(ع) فرمود: «اگر مواعظ مرا نپذیرفتید و از راه انصاف در نیامدید، همگی دست به دست یکدیگر دهید و هر تصمیم و اندیشۀ باطلی که دارید در مورد من عمل کنید؛ فَاجَمعُو أمْرَکُم وَ شُرَکٰائَکم، ثُمَّ لٰا یَکُنْ أمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّة، ثُمَّ اقْضُوا اِلیَّ و لٰا تَنظُرون». 

از کلمۀ «شرکاءَکم» پیداست که کارکنان و عمّال صحنه، منحصر به عمر سعد یا ابن زیاد نبودند، بلکه گروهی به رهبری یزید مرتکب این گناه شدند که می‌توان آنها را «حزب الظالمین» نامید و عقیلۀ کبری(س) در خطابۀ شام از آنان به «حزب الشیطانِ الطُلقا» تعبیر می‌ کند.

برشی از کتاب ثار الله؛ص۲۸۰

منتشر شده در کانال آیت الله شبیری زنجانی