جی پلاس/ به مناسبت سالروز رحلت؛

شیخ حسین دین محمدی زنجانی؛ عالمی که خبر علمش را در خواب به پدرش دادند

شیخ حسین دین محمدی زنجانی در سال 1293 قمری در زنجان متولد شد. او نزد علمایی همچون آخوند خراسانی، شیخ شریعت اصفهانی، سید کاظم طباطبایی یزدی شاگردی کرد. از وی آثار مختلفی بر جای مانده است.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه دینی در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند جهان اسلام و تشیع را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی شیخ حسین دین محمدی زنجانی اختصاص دارد.

 

زندگینامه شیخ حسین دین محمدی زنجانی

آیت الله شیخ حسین دین محمدی زنجانی به سال 1293 هجری قمری در شهر زنجان دیده به جهان گشود. وی در نجف اشرف از محضر آخوند ملاکاظم خراسانی و آقا سید کاظم طباطبایی یزدی و مرحوم شیخ شریعت اصفهانی نمازی و... استفاده می کند و در سال 1332 قمری به دریافت اجازه از این بزرگان نائل و راهی زنجان شده و به کارهای دینی و درس خارج مشغول می شود و در مسجد شیخ لطف الله و نیز مدتی در مسجد حاج میر بهاءالدین اقامه جماعت می کند.

 

اطلاعات فردی

تاریخ ولادت: 1293 ق

کشور : ایران

لقب: آیت الله شیخ حسین دین محمدی زنجانی

محل اقامت : زنجان

نام پدر : حاج فتحعلی

تاریخ وفات : 25 خرداد 1337 ش/ 25 ذیقعده 1376 ق

محل وفات: زنجان

آثار : شرح و حاشیه برعروه الوثقی، شرح کفایه الاصول، رساله لاجبر و لاتفویض، رساله ای در مباحث الفاظ در اصول فقه، رساله ای در مباحث قاعده لا ضرر

 

ولادت

مرحوم آیت الله شیخ حسین دین محمدی زنجانی به سال 1293 هجری قمری در شهر زنجان دیده به جهان گشود، پدر ایشان حاج فتحعلی از کسبه متدین بازار زنجان بود که صاحب اولاد نمی شد ایشان به مشهد مقدس مشرف و به حضرت ثامن الحجج (ع) متوسل شدند و در یک رویای صادقانه بشارت اولاد را از حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) دریافت و متوجه می شود که یکی از فرزندان او اهل علم و فضل خواهد شد و در همان رویای صادقانه حضرت سفارش می نمایند که تو باید مواظب یک بوته مو (درخت انگور) که به تو داده ایم باشی که این متعلق به ما (اهلبیت) است. و چندی نمی گذرد که مرحوم حاج فتحعلی صاحب اولاد می شود.

 

تحصیلات

ایشان با شوق وصف ناپذیری با مساعدت مادر خود به دنبال طلبگی می رود و پدر ایشان پی به مراتب علاقه فرزند برده و آن رویای صادقانه را به خاطر آورده و مشوّق فرزند خود برای ادامه تحصیل می شود.

 

شیخ حسین با علاقه فراوان تحصیل ادبیات و مقدمات را پشت سر گذاشته و در مسجد و مدرسه نصرالله خان که اکنون تبدیل به حوزه علمیه امام صادق(ع) شده تحصیلات خود را پیگیری کرده و از محضر بزرگانی چون حاج میرزا ابراهیم حکمی ریاضی، آقا میرزا مجید حکمی، آقا میرزا ابراهیم ماهانی فقاهتی بهره مند می شود.

 

ایشان در سال 1318 ه. ق به نجف اشرف مشرف و از محضر اعاظم و اکابر آن حوزه مقدسه بهره مند می شود که از اساتید ایشان می توان آخوند ملاکاظم خراسانی و آقا سید کاظم طباطبایی یزدی و مرحوم شیخ شریعت اصفهانی نمازی و. .. را نام برد که این فقیه وارسته حدوداً در سال 1332 قمری به دریافت اجازه از این بزرگان نائل و راهی زنجان می شود.

 

بازگشت به زنجان

وی پس از بازگشت به زنجان به کارهای دینی مشغول و درس خارج را عنوان می نمایند و در مسجد شیخ لطف الله و مدتی را نیز در مسجد حاج میر بهاءالدین اقامه جماعت می کنند.

 

ویژگی های اخلاقی

از نظر سلوک و اخلاق ایشان باید گفت که آن بزرگوار از کبر و غرور به دور بوده و تواضع ایشان همواره زبانزد خاص و عام و از علمای این خطه محسوب می شده و همواره در پاسخ آنانی که وی را به اقامت در شهرهای زیارتی ترغیب می کردند به لزوم اقامت خود در زنجان تاکید و حضور خویش در حوزه این شهر را به عنوان تکلیف می دانستند.

 

آثار

آثار علمی ایشان عبارتند از: شرح و حاشیه بر عروة الوثقی، شرح کفایة الاصول، رساله لاجبر و لاتفویض، رساله ای در مباحث الفاظ در اصول فقه، رساله ای در مباحث قاعده لا ضرر، رساله ای مشتمل بر مباحث کتاب و سنت، رساله ای در مباحث علم رجال، رساله ای در مباحث معاملات، رساله عملیه، کتاب در مواعظ (سه جلد)، کتاب در مواعظ شبهای ماه مبارک رمضان، مصائب اهل بیت و مراثی، حاشیه بر مکاسب، رساله صلوة مسافر، رساله در ارث، کتاب القضاء و الشهادات، تقریرات بحث محقق خراسانی در فقه، تقریرات اصول شیخ شریعت اصفهانی، حاشیه بر طهارت شیخ انصاری، تقریر بحث فقهی شیخ شریعت اصفهانی.

 

رحلت

بالاخره آن عالم ربانی پس از یک دوره نسبتاً کوتاه بیماری روز شنبه 25 خرداد ماه 1337 و 25 ذیقعده 1376 ه. ق پس از ادای فریضه صبح و تلاوت آیات قرآن کریم در حالی که قرآن را در دست داشتند و با ادای نام مبارک یا امیرالمومنین (ع) دعوت پروردگار خویش را لبیک گفت و مردم زنجان پس از اطلاع از ارتحال این عالم بزرگ به سوی بیت ایشان شتافتند و با نوحه سرایی و حمل پرچم های عزا پیکر ایشان را تا مقبره میرزا مشایعت و پس از اقامه نماز به خاک سپردند که مراسم ختم ایشان در ایامی نسبتا طولانی توسط طبقات مختلف مردم و اهالی محترم زنجان انجام شد.

دیدگاه تان را بنویسید