دعای سوم صحیفه سجادیه+ترجمه

به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است. متن دعای سوم صحیفه سجادیه به همراه ترجمه آن در ادامه آمده است:

 

 

دعای آن حضرت در طلب رحمت بر حاملان

 

عرش و تمام فرشتگان مقرب

 

بارالها و حاملان عرشت که از تسبیح تو سست نمى‌شوند، و

 

از تقدیست ملول نمى‌شوند، و از عبادتت وانمى‌مانند،

 

و در اجراى فرمانت کوتاهى را بر کوشش انتخاب نمى‌کنند، و از شیفتگى به سوى تو

 

غافل نمى‌شوند، و اسرافیل صاحب صور که چشم به راه اجازه

 

و فرمان توست تا در صور بدمد و بدین برنامه افتادگان

 

به زندان گور را از خواب مرگ بیدار کند، و میکائیل که نزد تو بلند مرتبه، و به خاطر

 

طاعت تو داراى مکانى رفیع است، و جبرئیل امین وحى تو، که در بین اهل

 

آسمانهاى تو مورد اطاعت است، و در پیشگاهت ارجمند، و به درگاهت مقرّب، و روح

 

که بر فرشتگان حجب گمارده است، و آن روح که از امر توست،

 

پس بر همه آنان درود فرست، و همچنین بر فرشتگانى که از نظر مقام پایین تر از ایشانند از ساکنان

 

آسمانهایت، و امین بر پیامهایت، و آن فرشتگانى که از کوشش و کار

 

ملول نمى‌شوند، و از هیچ زحمتى وامانده و سست نمى‌شوند، و خواسته‌ها ایشان را

 

از تسبیح تو باز نمى‌دارد، و سهو ناشى از غفلت‌ها آنان را از بزرگداشت تو جدا

 

نمى‌کند، دیدگان به خشوع فرو هشته‌اند، و اراده نگریستن به انوار جلالت نمى‌نمایند،

 

سرها به زیر افکنده‌اند، آنان که عشق و شوقشان را به آنچه نزد توست پایانى نیست،

 

شیفته یاد نعمت‌هاى تواند، و در برابر بزرگى 

 

و جلال کبریایی ات متواضعند، و بر آن فرشتگان که چون دوزخ را بر گنهکاران خروشان

 

ببینند مى‌گویند: اى خداى منزه و پاکیزه، ما تو را چنان که سزاوار توست عبادت نکردیم،

 

پس بر همه آنان درود فرست، و نیز بر روحانیان از ملائکه‌ات، و اهل

 

منزلت و قرب در پیشگاهت، و حاملان پیام غیب به سوى فرستادگانت، و امینان

 

بر وحی ات، و اصناف فرشتگانى که آنان را به خود اختصاص

 

داده‌اى، و به وسیله تقدیس خود ایشان را از خوردنى و آشامیدنى بى‌نیاز کرده اى،

 

و در اندرون طبقات آسمانهایت مسکن داده‌اى، و بر آن فرشتگان که چون فرمانت به انجام

 

وعده‌ات صادر شود بر اطراف آسمانها گماشته شوند، و بر خزانه‌داران باران، و حرکت دهندگان

 

ابر، و بر آن مَلَکى که از فریاد زجرش غرّش رعدها شنیده شود،

 

و چون ابر خروشان به وسیله او به شنا درآید شعله‌هاى برق درخشیدن گیرد،

 

و برفرشتگانى‌که دانه‌هاى برف وتگرگ را بدرقه مى‌کنند، و ملائکه‌اى که همراه قطرات باران فرود مى‌آیند،

 

و بر آنان که وکیل خزینه‌هاى بادند، و آنان که بر کوهها گماشته شده‌اند تا از جا در نروند، و بر آنان که وزن آبها,

 

و اندازه بارانهای سیل آسا و رگبارهای متراکم را به آنان آموخته‌اى، و بر فرشتگانى که به‌ سوى اهل زمین گسیل مى‌شوند و

 

گرفتارى ناخوشایند و گشایش خوشایند براى آنان مى‌آورند، و بر سفیران

 

بزرگوار نیکوکار، و فرشتگان بزرگوارى که حافظ عمل مردم و نویسنده آنند، و بر فرشته مرگ

 

و یارانش، و منکَر و نکیر، و بر رومان آزمایش کننده مردگان در گور، و بر طواف کنندگان

 

بیت‌المعمور، و بر مالک، و بر خازنان دوزخ و بر رضوان، و خدمتگزاران

 

بهشت، و بر فرشتگانى که خدا را در آنچه امر مى‌کند مخالفت نمى‌کنند، و مأموریت خود را

 

به نحو احسن انجام مى‌دهند، و بر فرشتگانى که به اهل بهشت مى‌گویند: سلام بر شما به خاطر آنکه صبر کردید، پس

 

نیکوسرایى است خانه آخرت براى شما، و بر فرشتگان نگاهبان دوزخ که چون به آنان فرمان رسد: او را بگیرید و به زنجیر کشید سپس

 

به آتش درافکنید، به سرعت دستگیرش کنند و به او مهلت ندهند، و بر

 

هر فرشته‌اى که نامش را یاد نکرده‌ایم، و از قدرش در پیشگاه تو خبر نداریم، و نمى‌دانیم او را به چه کارى گماشته‌اى،

 

و بر آن فرشتگانى که ساکن هوا و زمین و آبند، و به هر کدام از آنان که موکّل آفریدگانند،

 

پس بر همه آنان درود فرست در روزى که هرکس با دو فرشته یکى راننده و دیگرى گواه مى‌آید،

 

و بر ایشان درود فرست درودی که بر بزرگواریشان بیفزاید,

 

و بر طهارتشان طهارت اضافه کند بارالها به وقتی که بر

 

فرشتگانت و فرستادگانت درود می فرستی و درود ما را به آنان ابلاغ می کنی، به علت آن گفتار نیکو

 

که در وصف آنان بر زبان و دل ما روان کردی، بر ما نیز درود و رحمت فرست,

 

که تو بخشنده و بزرگواری.