دعای عشرات+ ترجمه و صوت

به گزارش جی پلاس، این دعا از دعاهای بسیار معتبر است و ما بین نسخه‌های آن تفاوت دیده می‌شود. ما آن را از کتاب «مصباح المتهجّد» شیخ طوسی نقل می‌کنیم.

 

خواندن آن در هر صبح و شام مستحب است و بهترین وقت برای خواندن آن بعد از عصر جمعه است.

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ سُبْحانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَرُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ، سُبْحانَ اللّٰهِ آناءَ اللَّیْلِ وَأَطْرافَ النَّهارِ، سُبْحانَ اللّٰهِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصالِ، سُبْحانَ اللّٰهِ بالْعَشِیِّ وَالْإِبْکارِ،

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‌اش همیشگى است؛ منزّه است خدا و ستایش خاص خداست و معبودی جز خدا نیست و او از هر وصفی برتر و جنبش و نیرویی نیست جز به مدد خدای والای بزرگ، پاک و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز، پاک و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر، پاک و منزّه است خدا در شامگاه و بامداد،

﴿سُبْحانَ اللّٰهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ، وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِیّاً وَحِینَ تُظْهِرُونَ، یُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ، وَیُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَکَذَلِکَ تُخْرَجُونَ﴾، ﴿سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ، وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ﴾؛

«پاک و منزّه است خدا آنگاه‌ که به شب درآیید و گاهی که به صبح برآیید، ستایش برای اوست در آسمان‌ها و زمین و شب هنگام و گاهی که ظهر می‌کنید، هم او که زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده خارج می‌کند و به زمین پس از مرگش زندگی می‌بخشد و به همین‌گونه شما هم از قبرها بیرون آورده می‌شوید»، «منزّه است پروردگارت پروردگار عزّت، از آنچه او را بدان وصف می‌کنند و سلام بر رسولان و سپاس خدای را پروردگار جهانیان»؛

سُبْحانَ ذِى الْمُلْکِ وَالْمَلَکُوتِ، سُبْحانَ ذِى الْعِزَّةِ وَالْجَبَرُوتِ، سُبْحانَ ذِى الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَةِ الْمَلِکِ الْحَقِّ المُهَیْمِنِ الْمُبِینِ القُدُّوسِ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الْقُدُّوسِ، سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ، سُبْحانَ الدَّائِمِ الْقائِمِ،

منزّه است صاحب فرمانروایی و ملکوت، منزّه است صاحب عزّت و اقتدار، منزّه است دارنده بزرگ‌منشی و عظمت، همان فرمانروای بر حق سیطره‌دار، دارای نهایت پاکی، منزّه است خدای فرمانروای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است خدای فرمانروای زنده، دارای نهایت پاکی، منزّه است پاینده‌ی پایدار، منزّه است پایدار پاینده،

سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظِیمِ، سُبْحانَ رَبِّىَ الْأَعْلىٰ، سُبْحانَ الْحَیِّ الْقَیُّومِ، سُبْحانَ الْعَلِیِّ الْأَعْلىٰ، سُبْحانَهُ وَتَعالىٰ، سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنا وَ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ؛ سُبْحانَ الدَّائِمِ غَیْرِ الْغافِلِ، سُبْحانَ الْعالِمِ بِغَیْرِ تَعْلِیمٍ، سُبْحانَ خالِقِ مَا یُرىٰ وَمَا لَایُرىٰ، سُبْحانَ الَّذِى یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَلَا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ، وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.

منزّه است پروردگار بزرگم، منزّه است پروردگار برترم، منزّه است آن زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است آن بلند مرتبه‌ی برتر، منزّه است او، بلندمرتبه است از هر زشتی و عیب، پاک و پاکیزه است، پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح؛ منزّه است آن پاینده‌ی بی‌غفلت، منزّه است آن دانای ناآموخته، منزّه است آن آفریننده دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها، منزّه است آن‌که دیده‌ها را دریابد و دیده‌ها او را درنیابند و اوست لطیف آگاه،

اللّٰهُمَّ إِنِّى أَصْبَحْتُ مِنْکَ فِى نِعْمَةٍ وَ خَیْرٍ وَ بَرَکَةٍ وَ عافِیَةٍ، فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَتْمِمْ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ وَ خَیْرَکَ وَ بَرَکَاتِکَ وَ عافِیَتَکَ بِنَجاةٍ مِنَ النَّارِ، وَارْزُقْنِى شُکْرَکَ وَ عافِیَتَکَ وَ فَضْلَکَ وَ کَرامَتَکَ أَبَداً ما أَبْقَیْتَنِى . اللّٰهُمَّ بِنُورِکَ اهْتَدَیْتُ، وَ بِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْتُ، وَ بِنِعْمَتِکَ أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَیْتُ؛

خدایا در حالی صبح کردم که از جانب تو بودم در نعمت و خیر و برکت و سلامتی کامل، پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من با نجات از آتش دوزخ تمام کن، شکرگزاری و سلامتی و فضل و کرامتت را همواره تا گاهی که زنده هستم روزی‌ام فرما، خدایا! به نورت هدایت یافتم و به احسانت بی‌نیاز گشته و به نعمتت صبح و شام کردم؛

اللّٰهُمَّ إِنِّى أُشْهِدُکَ وَ کَفىٰ بِکَ شَهِیداً، وَأُشْهِدُ مَلائِکَتَکَ وَ أَنْبِیاءَکَ وَ رُسُلَکَ، وَ حَمَلَةَ عَرْشِکَ، وَ سُکّانَ سَماواتِکَ وَ أَرْضِکَ وَ جَمِیعَ خَلْقِکَ، بِأَنَّکَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، وَحْدَکَ لَاشَرِیکَ لَکَ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ، وَ أَنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ، تُحْیِى وَتُمِیتُ، وَتُمِیتُ وَتُحْیِى، وَأَشْهَدُ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ، وَأَنَّ النَّارَ حَقٌّ، وَالنُّشُورَ حَقٌّ، وَالسَّاعَةَ آتِیَةٌ لَارَیْبَ فِیها، وَأَنَّ اللّٰهَ یَبْعَثُ مَنْ فِى الْقُبُورِ؛

خدایا! تو را گواه می‌گیرم و گواهی تو مرا بس است و گواه می‌گیرم همه فرشتگان و پیامبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان آسمان‌ها و زمین و همه آفریده‌هایت را بر اینکه همانا تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی‌شریکی و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده‌ی توست و اینکه تو بر هر چیز توانایی، زنده می‌کنی و می‌میرانی و می‌میرانی و زنده می‌کنی و گواهی می‌دهم که بهشت و دوزخ و برانگیخته شدن مردگان حق است و قیامت آمدنی است که تردیدی در آن نیست و اینکه خدا مردگان را برخواهد انگیخت؛

وَأَشْهَدُ أَنَّ عَلِىَّ بْنَ أَبِى طَالِبٍ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ حَقّاً حَقّاً، وَأَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ الْهُداةُ الْمَهْدِیُّونَ، غَیرُ الضَّالِّینَ وَلَا الْمُضِلِّینَ، وَ أَنَّهُمْ أَوْلِیاؤُکَ الْمُصْطَفَونَ، وَحِزْبُکَ الْغالِبُونَ، وَ صِفْوَتُکَ وَ خِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ نُجَبَاؤُکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدِینِکَ، وَاخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ، وَاصْطَفَیْتَهُمْ عَلىٰ عِبادِکَ، وَ جَعَلْتَهُمْ حُجَّةً عَلَى الْعالَمِینَ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ وَ السَّلامُ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ؛

و شهادت می‌دهم که علی بن ابی‌طالب امیرمؤمنان بر حق بر حق است و پیشوایان از فرزندانش، امامان هدایت‌گر و ره‌یافته‌اند، نه گمراهند و نه گمراه‌کننده و اینکه آنان اولیای برگزیده تو و حزب پیروز تو و بندگان خالص تو و بهترین انتخاب‌شدگان از میان مخلوقات تواند و بهترین برگزیده‌شدگانی هستند که برای بیان دینت برگزیدی و از میان بندگانت خاص خود کردی و ایشان را بر بندگانت برگزیدی و بر جهانیان حجّت قرار دادی، درود و سلام و رحمت و برکاتت بر آنان باد؛

اللّٰهُمَّ اکْتُبْ لِى هٰذِهِ الشَّهادَةَ عِنْدَکَ حَتّىٰ تُلَقِّنَنِیها یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ أَنْتَ عَنِّى راضٍ، إِنَّکَ عَلىٰ ما تَشاءُ قَدِیرٌ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَلَا یَنْفَدُ آخِرُهُ، اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً تَضَعُ لَکَ السَّماءُ کَنَفَیْها، وَ تُسَبِّحُ لَکَ الْأَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها .

بار الها! این شهادت را نزد خود برای من ثبت کن تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی‌که از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی. خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آغازش بالا رود و انجامش پایان نگیرد، خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آسمان برای تو بر دوش کشد و زمین و هرکه بر آن است تو را آنچنان تسبیح کند.

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً سَرْمَداً أَبَداً لَاانْقِطاعَ لَهُ وَلَا نَفادَ وَلَکَ یَنْبَغِى وَ إِلَیْکَ یَنْتَهِى، فِىَّ وَعَلَىَّ وَلَدَىَّ وَ مَعِى وَ قَبْلِى وَ بَعْدِى وَ أَمامِى وَ فَوْقِى وَ تَحْتِى، وَ إِذا مِتُّ وَ بَقِیتُ فَرْداً وَحِیداً ثُمَّ فَنِیتُ؛ وَ لَکَ الْحَمْدُ إِذا نُشِرْتُ وَبُعِثْتُ، یَا مَوْلاىَ .

خدایا! تو را سپاس، سپاسی همواره و همیشگی که گسست و پایانی برایش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بینجامد، سپاسی که نمایان شود در دلم و بر تنم و نزد من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رویم و بالای سرم و زیر پایم و آنگاه که مرگم فرا رسد و یگانه و تنها مانم سپس فانی شوم؛ و تو را سپاس گاهی که زنده و برانگیخته شوم، ای سرور من،

اللّٰهُمَّ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ بِجَمِیعِ مَحامِدِکَ کُلِّها عَلىٰ جَمِیعِ نَعْمائِکَ کُلِّها، حَتَّىٰ یَنْتَهِىَ الْحَمْدُ إِلىٰ مَا تُحِبُّ رَبَّنا وَ تَرْضىٰ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَىٰ کُلِّ أَکْلَةٍ وَ شَرْبَةٍ وَ بَطْشَةٍ وَ قَبْضَةٍ وَ بَسْطَةٍ، وَ فِى کُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ.

خدایا! و تو را ستایش و سپاس برای همه صفات پسندیده‌ات و بر همه نعمت‌هایت، سپاسی بلند و بی‌پایان‌ که آن را ای پروردگار ما، پسندیده داری و از آن خشنود شوی، خدایا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشیدن و هر دست یافتن و هر بست و گشودن و در برابر هر تار مو که به ما دادی،

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً مَعَ خُلُودِکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَامُنْتَهىٰ لَهُ دُونَ عِلْمِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَاأَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیَّتِکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا أَجْرَ لِقائِلِهِ إِلّا رِضاکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ؛ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ عَفْوِکَ بَعْدَ قُدْرَتِکَ،

خدایا! تو را سپاس، سپاسی پاینده به پایندگی‌ات و تو را سپاس، سپاسی که نهایت آن را جز دانشت نداند و تو را سپاس سپاسی که پایان آن را جز مشیتّت نخواهد و تو را سپاس، سپاسی که جز خشنودی تو مزدی برای گوینده‌اش نیست و تو را سپاس بر بردباری‌ات پس از آن‌که دانستی؛ و تو را سپاس بر گذشتت، پس‌از آنکه بر عذاب توانا بودی

وَلَکَ الْحَمْدُ باعِثَ الْحَمْدِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ وارِثَ الْحَمْدِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ الْحَمْدِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُبْتَدِعَ الْحَمْدِ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُشْتَرِىَ الْحَمْدِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ وَلِىَّ الْحَمْدِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ قَدِیمَ الْحَمْدِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ صَادِقَ الْوَعْدِ، وَفِىَّ الْعَهْدِ، عَزِیزَ الْجُنْدِ، قَائِمَ الْمَجْدِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ رَفِیعَ الدَّرَجاتِ، مُجِیبَ الدَّعَواتِ، مُنْزِلَ الْآیاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاواتٍ؛ عَظِیمَ الْبَرَکاتِ، مُخْرِجَ النُّورِ مِنَ الظُّلُماتِ، وَ مُخْرِجَ مَنْ فِى الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ، مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ حَسَناتٍ، وَجاعِلَ الْحَسَناتِ دَرَجَاتٍ.

و تو را سپاس ای سرچشمه سپاس و تو را سپاس ای به ارث‌برنده سپاس و تو را سپاس ای آفریننده سپاس و تو را سپاس ای نهایت سپاس و تو را سپاس ای پدیدآورنده سپاس و تو را سپاس ای خریدار سپاس و تو را سپاس ای صاحب سپاس و تو را سپاس ای دیرینه سپاس و تو را سپاس ای راست وعده، ای وفادار به عهد، ای سپاه توانا، ای مجد و عظمتت پایدار و تو را سپاس ای بلندپایه، ای پاسخگوی خواسته‌ها، ای فرودآورنده آیات از بالای هفت آسمان؛ ای دارای برکات بزرگ، ای درآورنده نور از دل تاریکی‌ها و ای بیرون آورنده آنان‌که در تاریکی‌هایند به سوی نور، ای دگرگون‌کننده گناهان به نیکی‌ها و بالا برنده‌ی حسنات در مراتب بهشت،

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ، وَقَابِلَ التَّوْبِ، شَدِیدَ الْعِقابِ ذَا الطَّوْلِ، لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ. اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِى اللَّیْلِ إِذا یَغْشىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِى النَّهارِ إِذا تَجَلّىٰ، وَ لَکَ الْحَمْدُ فِى الْآخِرَةِ وَالْأُولىٰ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ نَجْمٍ وَمَلَکٍ فِى السَّمَاءِ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرَىٰ وَالْحَصىٰ وَالنَّوَىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوِّ السَّماءِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوْفِ الْأَرْضِ؛

خدا! تو را سپاس ای آمرزنده گناه و ای پذیرای توبه و ای عذابت سخت و ای صاحب عطای بی‌حدّ، معبودی جز تو نیست. بازگشت همه به سوی توست. خدا! تو را سپاس در شب گاهی که روز را می‌پوشاند و تو را سپاس در روز آنگاه که آشکار می‌شود و تو را سپاس در آخرت و دنیا و تو را سپاس به تعداد همه ستاره‌ها و همه فرشتگان آسمانی و تو را سپاس به شماره ذرات خاک و ریگ و دانه‌ها و تو را سپاس به عدد آنچه در میان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمین است؛

وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْزانِ مِیاهِ الْبِحارِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْراقِ الْأَشْجارِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما عَلىٰ وَجْهِ الْأَرْضِ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصىٰ کِتابُکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما أَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ، وَ الْهَوامِّ وَ الطَّیْرِ وَ الْبَهائِمِ وَ السِّباعِ، حَمْداً کَثِیراً طَیِّباً مُبارَکاً فِیهِ کَما تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضىٰ، وَ کَما یَنْبَغِى لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَعِزِّ جَلالِکَ.

و تو را سپاس به میزان وزن آب‌های دریا و تو را سپاس به شماره برگ درختان و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است و تو را سپاس به تعداد آنچه کتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته و تو را سپاس به شماره آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان و چهارپایان و درندگان، سپاسی فراوان و سپاسی پاک که در آن برکت باشد آن‌چنان‌که پذیری، ای پروردگار ما و خشنود شوی و آن‌چنان‌که سزاوار بزرگواری ذات و بزرگی جلال توست.

پس «ده مرتبه» می‌گویى:

لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.

معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش تنها از آن اوست و اوست لطیف و آگاه.

و نیز «ده مرتبه» می‌گویی:

لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، یُحْیِى وَ یُمِیتُ، وَ یُمِیتُ وَ یُحْیِى وَ هُوَ حَیٌّ لَایَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ.

معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش از آن اوست، زنده می‌کند و می‌میراند، می‌میراند و زنده می‌کند و او خود زنده‌ای است که هرگز نمی‌میرد، نیکی به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست.

أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ. 

(ده مرتبه)

آمرزش می‌جویم از خدایی که معبودی جز او نیست، زنده و به خود پاینده است و تنها به سوی او باز می‌گردم.

یَا اللّهُ یَا اللّهُ

(ده مرتبه)

اى خدا، اى خدا

یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ 

(ده مرتبه)

اى بخشنده، اى بخشنده

یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ

(ده مرتبه)

اى مهربان، اى مهربان

یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ 

(ده مرتبه)

ای پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ

(ده مرتبه)

اى صاحب جلال و بزرگوارى

یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ 

(ده مرتبه)

اى مهرورز و صاحب منت

یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ

(ده مرتبه)

اى زنده، اى پاینده

یَا حَیُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ 

(ده مرتبه)

اى زنده، اى که شایسته‌ی پرستشى جز تو نیست.

یَا اللّهُ یَا لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ 

(ده مرتبه)

اى خدا، اى که شایسته پرستشى جز تو نیست.

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

(ده مرتبه)

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگى است.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

(ده مرتبه)

خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.

اَللّهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ

(ده مرتبه)

خدایا! با من آن کن که شایسته‌ی توست.

آمِینَ آمِینَ

(ده مرتبه)

اجابت فرما، اجابت فرما

و «ده مرتبه» سوره 

«توحید»

.پس می‌گویی:

اللّٰهُمَّ اصْنَعْ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلَا تَصْنَعْ بِى ما أَنَا أَهْلُهُ، فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، وَ أَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَالْخَطایا، فَارْحَمْنِى یَا مَوْلاىَ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.

خدایا! با من آن کن که شایسته توست، نه آن‌که سزاوار من است چه همانا تو شایسته پروا و آمرزشی و من درخور گناهان و خطاهایم، پس به من رحم کن، ای مولای من که تو مهربان‌ترین مهربانانی.

و «ده مرتبه»:

لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی لمْ یَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً.

جنبش و نیرویی نیست جز برآمده از سوی خدا، توکل کردم بر زنده پاینده‌ای که نمی‌میرد و ستایش خدای را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نبوده و از خواری و ناتوانی سرپرستی نداشته است و بی‌اندازه بزرگش شمار.