در میان شتاب خبرها و ازدحام روایتها، باید جایی برای درنگ باشد؛ برای یک نگاه آرام که از پشت گردوغبار سیاست و اتفاق، اخلاق را بازخوانی کند. «تکنگاره دوشنبهها» همین تلاش کوچک و پیوسته است؛ نوشتههایی کوتاه، اما پرمعنا، که هر دوشنبه با نگاهی اخلاقی و انسانی به مسائل روز مینگرند. نویسنده در این یادداشتهای هفتگی، به جای تفسیر سیاسی یا هیجان خبری، پردهای از تأمل میگشاید؛ از میان خبرهای داغ، دریچهای به خویشتن و به فضیلتهای ساده فراموششده؛ صداقت، انصاف، مهربانی، ایمان، مسئولیت. «تکنگاره دوشنبهها» هر هفته با نگاهی تازه، سخنی آشنا را زنده میکند؛ سخن به خود آمدن، به اخلاق برگشتن، و در غوغای روزگار، انسان ماندن. این مجموعه تلاشی است برای آنکه خبر تنها آینه واقعه نباشد، بلکه آینهدار حقیقت هم بشود؛ تلنگری کوتاه، اما بهموقع، برای مخاطبی که در هیاهو هم هنوز گوش دلش بیدار است.
روشنفکران دینی و پرورشیافتگان مکتب علوی؛ جهلستیزند و خرافه را خردسوز میدانند. همواره میکوشند تا نسل پاکسرشت و معصوم جوان را با تبیین اصل دین و جاری ساختن زلال معرفت بر مزرعه جانشان از باتلاق جهل برهانند. آنها در شناساندن خرافهها و پیرایهها که بر قامت دین سمج شدهاند، همواره شتابانند. جام جانشان لبریز از عشق به اعتلای جامعه و فرازمندی امت اسلام است.
روشنفکران دینی بر مبنای سیره علوی، عرصه اندیشهشان را بر مخالف نمیبندند و با آغوش گشوده پذیرای نقد منتقدان از هر مسلک و مرامند و از تعصب و تکنگری و شیوهای هراسافکنی بدورند و دین را نردبان پست و مقام قرار نمیدهند. دمنده روح «بیداری و امید» بر کالبد جامعهاند و با باریکاندیشی و ظرافت، آسیبها را میشناسانند.
روشنفکران دینی در برابر تفکرات الحادی و نیز اندیشههای استبدادی و استثماری که استقلال وطن را به محاق میبرند، سد سدیدند و ننگ و نکبت را نمیپذیرند. دغدغهشان فردای ایران است که از آفتهای فرهنگهای بیگانه که دائم بر سرزمینمان سرازیر است، آسیب نبیند.
روشنفکران دینی در گفتمان خود بر اصل پاسداشت کرامت انسان و مجادله نیکو استوارند و در برابر نسل پرسشگر جوان، شکیبا و با سعه صدر و برهان برخورد مینمایند. «قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ». روشنفکران دینی آموزنده ارزشهای اخلاقیاند که از مولایشان علی (ع) آموختهاند که فرمود: «إِنِّی أَکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُونُوا سَبَّابِینَ».
اینها چندی از شاخصههای روشنفکران دینی سرزمینم بود، اما این را هم بگویم، قشر روشنفکر دینی ما که دغدغهاش دین و نیز دنیایمان است، از هجمهها و یورشهای نابخردانه آسوده نیستند و در غربت فرهنگی، روزگار میگذرانند. پس بر کرسینشینان حکومت دینی است که در آوردگاههای فکری و فرهنگی تنهایشان نگذارند و با حمایت بایسته و شایسته؛ مسیر تلاشهای آنها را هموار سازند تا در انجام و بسط رسالت دینی خود هر چه بیستر موفق گردند.
