بررسی سال 2017 و پیش بینی سال 2018 بر روی فوری ترین چالش های پیش روی دولت ترامپ متمرکز است.

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «جان بولتون» نماینده سابق آمریکا در سازمان ملل در آستانه سال نوی میلادی در یادداشتی  در روزنامه «هیل» وابسته به کنگره نوشت: بررسی سال 2017 و پیش بینی سال 2018 بر روی فوری ترین چالش های پیش روی دولت ترامپ متمرکز است: بی ثباتی در خاورمیانه، تروریسم بین المللی و گسترش سلاح های هسته ای، شیمیایی و بیولوژیکی. تهدیدات استراتژیک مطرح شده توسط چین و روسیه نیز یکی از اولویت های مداوم رئیس جمهور آمریکا است.

چین احتمالا در سال 2017 بزرگترین ناامیدی شخصی ترامپ بوده است؛ جایی که او فکر کرد پیشرفت های عمده ممکن است به خصوص در تجارت بین المللی امکان پذیر باشد. علیرغم سرمایه گذاری های مهم و توجه به رئیس جمهور «شی جینپینگ»، در سیاست خارجی پکن تغییرات کمی چه در سطح دو جانبه و چه بین المللی دیده شده است. هیچ مدرکی مبنی بر بهبود روابط تجاری و یا تلاش های چین برای جلوگیری از سوء استفاده از آن، از قبیل جلوگیری از مالکیت معنوی، تبعیض دولت علیه تاجران و سرمایه گذاران خارجی و یا پیشگویی قضایی غیر قانونی وجود ندارد.

حتی بدتر از آن، اقدامات خصمانه پکن در دریای جنوبی چین و تهدید ژاپن و تایوان در دریای چین در سال 2017 ادامه یافت و یا حتی در سال 2017 تسریع شد. به احتمال زیاد در سال 2018، تنش ها در این مناطق بحرانی افزایش میابد. ژاپن به طور خاص به محدودیت های خود رسیده است، زیرا چین ظرفیت های خود را در سراسر طیف های نظامی، از جمله در دریا، فضا و جنگ افزار های سایبری افزایش داده است.

تایوان چندان عقب نیست حتی «مون جائه این» رئیس جمهور کره جنوبی ممکن است وارد تنش با پکن شود زیرا به دنبال محدود کردن گزینه های راهبردی سئول است. و اشتباه نکنید، آنچه چین در حوزه ساحلی خود انجام می دهد، دقیقا در هند زیر نظر گرفته می شود؛ جایی که افزایش قدرت اقتصادی و نظامی چینی به طور فزاینده ای نگران کننده است. دولت ترامپ باید تمام این نقاط در امتداد مرزهای چین را زیر نظر بگیرد، هر کدام از آنها می تواند یک درگیری مهم نظامی را، شاید نه در سال بعد، اما به زودی به دنبال داشته باشد.

موضع گیری پکن در قبال برنامه هسته ای کره شمالی آن چیزی است که بیش از هر چیزی کاخ سفید را ناامید کرده است. «شی جینپینگ» همانند پیشینیان خود به آمریکا قول داده است فشار بیشتری بر پیونگ یانگ وارد کند اما این امر تحقق نیافته است.

خبرهای دلگرم کننده همزمان با پایان سال 2017 به گوش رسید که فاش شد افسران نظامی چینی و آمریکایی در مورد سناریوهای احتمالی شامل براندازی رژیم یا درگیری نظامی در کره شمالی بحث کرده اند. در حالی که مشخص نیست که این مذاکرات تا چه حد پیشرفت داشته است، تنها واقعیتی که چین درگیر آن است، سطح جدیدی از آگاهی درباره وضعیت اضطراری را نشان می دهد. بنابراین سال 2018 نه تنها در مورد تهدیدات سلاح های هسته ای کره شمالی حیاتی خواهد بود بلکه از این لحاظ هم مهم خواهد بود که آیا روابط چین و آمریکا بهبود می یابند یا به نوبه خود بدتر می شوند.

در روسیه، رئیس جمهور هنوز از «ولادیمیر پوتین» ناامید نشده است، اما این اتفاق ممکن است در سال 2018 بیافتد. پوتین یک رهبر ملی متمرکز بر روسیه و مدافع سرزمین مادری، و نه یک ایدئولوژی بی اعتبار است. پوتین در مواجهه با قدرت ایالات متحده می داند چه زمانی به عقب بر گردد و زمانی که برای او مناسب است، حتی قادر به انجام و حفظ معاملات است. اما این مسئله هیچ ربطی به پویایی مسکو-واشنگتن ندارد. این مسئله نه بر روابط شخصی، بلکه بر رابطه با واقعیات باید متمرکز باشد.

هیچ شواهدی بهتر از واکنش روسیه به تصمیم اخیر ترامپ برای عرضه سلاح های مرگبار به اوکراین وجود ندارد، که اکنون به دلیل تجاوز روسیه به منطقه جنگی تبدیل شده است. با این حال، شنیدن واکنش مسکو به تصمیم ترامپ این را در ذهن تداعی می کند که او مسئول افزایش خصومت هاست.

اما همانطور که روسیه در اروپای شرقی و مرکزی تهدیدی جدی است، در حال جا زدن خود به عنوان یک قدرت بزرگ در خاورمیانه است. فقط چند هفته پیش، دومای روسیه موافقت نامه ای را مبنی بر گسترش پایگاه دریایی روسیه در «طرطوس» سوریه تصویب کرد.

اگر سال 2017 سالی پر سر و صدا در سطح بین المللی بود، 2018 می تواند نسبت به آن آرام تر باشد.

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.