یک نویسنده اسرائیلی: غزه پیروز شد

به گزارش جماران به نقل از الجزیره، در مواجهه با گفتمان رسانه‌ای اسرائیل که جنگ نسل‌کشی و گرسنگی دادن به غزه را توجیه می‌کند، تسوی برئیل، تحلیلگر روزنامه هاآرتص، معتقد است که این منطقه محاصره شده، نه تنها از طریق مقاومت نظامی خود، بلکه از طریق از هم پاشیدن "ساختار ژنتیکی دولت و جامعه اسرائیل"، که تهدیدی برای فروپاشی داخلی بدون نیاز به کودتا یا تغییر سیاسی اساسی است،"پیروزی وجودی و اخلاقی" بر اسرائیل به دست آورده است.

برئیل، تحلیلگر امور عربی در این روزنامه، در مورد اظهارات ایمن عوده، نماینده عرب در کنست، که گفت "غزه پیروز شد، غزه پیروز خواهد شد" اظهار نظر کرد و اشاره کرد که این عبارت دیگر فقط یک شعار نیست، بلکه یک واقعیت ملموس است که روزانه از زمان آغاز جنگ در اکتبر 2023 تجسم می یابد، چه از طریق صحنه های مرگ، ویرانی و گرسنگی در داخل نوار غزه، و چه از طریق پیامدهای جنگ که اسرائیل را از درون متلاشی می کند.

این نویسنده اسرائیلی معتقد است که آنچه در غزه می گذرد، فراتر از یک جنگ نظامی، به عاملی برای تغییر ساختار خود اسرائیل تبدیل شده است. در حالی که گفتمان عمومی در اسرائیل مشغول نشانه های فروپاشی دموکراسی است، برئیل معتقد است که نوار غزه با قربانیان، گرسنگی و ویرانی هایش، در حال انجام "تغییرات ژنتیکی" در جامعه و دولت اسرائیل است که نیاز به هرگونه کودتای داخلی را از بین می برد.

مسائل حاشیه ای

وی تاکید می کند که وحشتی که به دنبال تلاش برای کودتا قبل از 7 اکتبر به وجود آمد، ترس از برکناری دادستان کل، شوک ناشی از انتصاب مورد انتظار یک فرمانده تندرو در راس دستگاه امنیت داخلی (شاباک)، و همچنین تحریم رئیس دادگاه عالی و قوانینی که به دولت اختیارات نامحدودی می دهد، همگی به مسائل حاشیه ای تبدیل شده اند.

وی می افزاید: "مبارزه ای که به عنوان آخرین سنگر دفاع از دموکراسی تلقی می شد، در سایه آنچه در غزه می گذرد، معنای خود را از دست می دهد."

این نویسنده اسرائیلی اشاره می کند که "در حالی که هزاران کلمه در هشدار به مرگ دموکراسی نوشته می شود، غزه وظیفه کودتا را از خارج بر عهده می گیرد، زیرا ده ها کودک، زن و سالمند روزانه فقط به دلیل تلاش برای رسیدن به بسته های غذایی کشته می شوند و خانواده های کامل در زیر آوار دفن می شوند، در حالی که ارتش اسرائیل اجازه نجات آنها را نمی دهد."

به گفته برئیل، اینها دیگر صحنه های جنگی فوق العاده نیستند، بلکه در چارچوب آنچه "نیازهای امنیتی" و حفاظت از سربازان خوانده می شود، توجیه می شوند. او می گوید: "وجود اسرائیل، همانطور که ترویج می شود، مشروط به نابودی غزه شده است" و از این رو، جنگ به عنوان یک مأموریت مقدس ارائه می شود که توجیه کننده چشم پوشی از "گروگان ها"، فرسایش سربازان ذخیره و سربازان وظیفه، تبدیل رانندگان بولدوزر به قهرمانان و ریختن خون غیرنظامیان بدون حساب و کتاب است.

برئیل می افزاید: "این عقیده جنگ را به اهدافی تقسیم کرد که معقول به نظر می رسند: "کنترل 75 درصد از نوار غزه"، "سقوط حکومت حماس"، "بازگرداندن گروگان ها"، "تجمیع ساکنان در یک شهر انسانی"، اما به جای تحقق آنها، جنگ به خودی خود به یک هدف تبدیل شد. وجود آن تداوم آن را توجیه می کند."

دولتی غیراخلاقی

در حالی که این نویسنده اسرائیلی در تلاش است تا آنچه را که "پیروزی کامل اسرائیل" نامیده می شود، از دیدگاه ائتلاف حاکم تندرو تصور کند، یعنی برافراشتن پرچم اسرائیل بر فراز مساجد غزه، تبعید ساکنان آن، نابودی مبارزان و هموار کردن راه ها برای ایجاد شهرک ها، این سوال را مطرح می کند: "با کدام ملت پیروزی را جشن خواهیم گرفت؟"

وی در پاسخ به این سوال می گوید: "غزه در کمتر از دو سال، اسرائیل را به سرزمینی دیگری تبدیل کرد؛ سرزمینی که در آن انکار آزادی بیان، بازداشت روزنامه نگاران، اخراج معلمان، سرکوب فرهنگ، ضرب و شتم خانواده های ربوده شدگان، آتش زدن خانه های فلسطینیان در کرانه باختری و شکنجه اسرا مجاز است."

وی در پایان می گوید: "غزه همچنین شهروندان اسرائیل را مخدوش کرد و زبان و هویت آنها را از شهروندانی که برای زندگی بشر ارزش قائل بودند، به کسانی تبدیل کرد که به نام مأموریت مقدس قربانی کردن ربوده شدگان، قربانی کردن فرزندان خود و قربانی کردن هزاران کودک، زن و سالمند از یک ملت دیگر خوانده می شوند."

وی در پایان مقاله خود می گوید که تسلط بر غزه "اسرائیل را به سرزمینی از هم گسیخته، انتقام جو، غیراخلاقی و بالاتر از همه، خالی از امید و آرزو تبدیل کرده است و هر گونه پیروزی ای که به قیمت گزاف به دست آید، قادر به التیام و ترمیم زخم عمیقی که در تاریخ این دولت و در شخصیت جامعه اسرائیل حک شده است، نخواهد بود."